Przejdź do zawartości

Ofensywa w Meuse-Argonne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ofensywa w Meuse-Argonne
I wojna światowa, front zachodni, cześć ofensywy stu dni
Ilustracja
Amerykańska obsługa francuskiej armatki z kompanii dowodzenia 23. pułku piechoty 2 Dywizji Piechoty podczas natarcia na okopane pozycje niemieckie
Czas

26 września – 11 listopada 1918

Miejsce

okolice Montfaucon-d’Argonne

Terytorium

Francja

Wynik

zwycięstwo Ententy

Strony konfliktu
 Cesarstwo Niemieckie  Francja
 Stany Zjednoczone
 Syjam
Dowódcy
Paul von Hindenburg
Erich Ludendorff
Ferdinand Foch
Paul Maistre
John Pershing
Położenie na mapie Francji
Mapa konturowa Francji, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
49°16′21″N 5°08′31″E/49,272500 5,141944

Ofensywa w Meuse–Argonneoperacja ofensywna wojsk Ententy, będąca częścią ostatniej ofensywy Sprzymierzonych w I wojnie światowej, znanej jako ofensywa stu dni, która rozciągała się na całym froncie zachodnim.

Ofensywa trwała od 26 września do zawieszenia broni z 11 listopada 1918 roku, przez 47 dni. Ofensywa Meuse–Argonne była największą kampanią w historii wojskowości Stanów Zjednoczonych, angażując w sumie 1,2 miliona żołnierzy francuskich, syjamskich i amerykańskich. Jest to również najbardziej krwawa kampania w historii Armii Stanów Zjednoczonych, która pochłonęła ponad 350 000 ofiar, w tym 28 000 Niemców, 26 277 Amerykanów i nieznaną liczbę Francuzów. Za tak wysokie straty amerykańskie odpowiadał m.in. brak doświadczenia bojowego wielu żołnierzy, przestarzała taktyka stosowana we wczesnych fazach operacji oraz wybuch globalnej epidemii grypy zwanej „hiszpanką”.

Ofensywa w Meuse–Argonne była największym wysiłkiem Amerykańskich Sił Ekspedycyjnych (AEF) w I wojnie światowej, chociaż biorąc pod uwagę skalę innych bitew na froncie zachodnim, jej rozmiar był ograniczony, a sama operacja drugorzędna, będąc przeprowadzoną daleko od głównej osi ofensywy. Była też jedną z serii ofensyw alianckich, która doprowadziła do zakończenia wojny. Wojska amerykańskie posunęły się na 16 km w głąb terytorium zajętego przez wroga, a francuskie na 23 km, wyzwalając Le Chesne i Sedan.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]