Przejdź do zawartości

Nowy Urengoj

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nowy Urengoj
Но́вый Уренго́й
Ilustracja
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Rosja

Okręg autonomiczny

 Jamalsko-Nieniecki Okręg Autonomiczny

Powierzchnia

111 km²

Wysokość

40 m n.p.m.

Populacja (2020)
• liczba ludności


118 033[1]

Nr kierunkowy

3494

Kod pocztowy

629300–629329

Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Nowy Urengoj”
Położenie na mapie Jamalsko-Nienieckiego Okręgu Autonomicznego
Mapa konturowa Jamalsko-Nienieckiego Okręgu Autonomicznego, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Nowy Urengoj”
Ziemia66°05′05″N 76°40′44″E/66,084722 76,678889
Strona internetowa

Nowy Urengoj (ros. Но́вый Уренго́й) – miasto w Rosji, w Jamalsko-Nienieckim Okręgu Autonomicznym, nad rzeką Jawo-Jacha (dopływ rzeki Pur).

Administracyjnie Nowy Urengoj nie wchodzi w skład żadnego rejonu, stanowiąc, tak jak wszystkie duże miasta, miasto wydzielone Jamalsko-Nienieckiego Okręgu Autonomicznego. Istnieje także miejscowość Urengoj.

Ludność

[edytuj | edytuj kod]

Nowy Urengoj liczy 118 033 mieszkańców (2020) i jest największym miastem Jamalsko-Nienieckiego Okręgu Autonomicznego. Tabela poniżej przedstawia skład narodowościowy w 2010 roku według rosyjskiego spisu powszechnego.

Narodowość Liczba mieszkańców Procent
Rosjanie 66 779 64,14%
Ukraińcy 11 205 10,76%
Tatarzy 5 197 4,99%
Nogajowie 2 721 2,61%
Kumycy 2 147 2,06%
Azerowie 2 026 1,95%
Baszkirzy 1 756 1,69%
Czeczeńcy 1 169 1,12%
Białorusini 1 163 1,12%
Mołdawianie 1 104 1,06%
Czuwasze 639 0,61%
Inni 5 768 5,54%
Nie podano 2 433 2,34%

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Historia samego miasta Nowy Urengoj jest ściśle związana z historią wydobycia gazu i ropy z miejscowych złóż, aczkolwiek teren ten zaludniony został na długo przed ich odkryciem.

W 1949 z woli Stalina rozpoczęto budowę linii kolejowej IgarkaSalechard. W przedsięwzięciu tym brały udział dziesiątki tysięcy robotników, głównie więźniów Gułagów. Założona wtedy osada Urengoj miała służyć im przez długi czas, jednak po śmierci Stalina zaniechano budowy kolei, jako niepotrzebnej, a osada opustoszała.

Jakkolwiek budowa ta wówczas nie była potrzebna, to jej ubocznym skutkiem, jaki ujawnił się w trakcie badań geologicznych było odkrycie wielkich złóż surowców energetycznych: gazu ziemnego i ropy naftowej.

W styczniu 1966 na terenie dawnego Gułagu, w miejscu obecnego miasta otwarto stację badawczą mającą dokonać szczegółowych badań związanych z zasobnością i lokalizacją złóż. 6 czerwca tego roku rozpoczęto eksploatację złoża gazu nazwanego złożem urengojskim.

22 września 1973 w miejscu przyszłego miasta postawiono tabliczkę z napisem Nowy Urengoj, zaś 23 grudnia tego roku przybyły ekipy budowlane mające zbudować miasto. Wraz ze zwiększaniem wydobycia gazu rozmiary osady rosły i 16 czerwca 1980 Nowy Urengoj otrzymał prawa miejskie.

W 1983 zbudowano gazociąg Urengoj–Pomary–Użhorod i od następnego roku gaz z okolic miasta popłynął do Europy Środkowej.

Gospodarka

[edytuj | edytuj kod]

Gospodarka Nowego Urengoja jest ściśle związana z wydobyciem ropy naftowej, a zwłaszcza gazu ziemnego. W mieście działają 3 wielkie przedsiębiorstwa z branży gazowej, wchodzące w skład koncernu Gazprom. Owe 3 firmy wydobywają łącznie 74% całego rosyjskiego wydobycia gazu. W 2004 zostało uruchomione wydobycie gazu ze złoża Piescowoje, około 160 km na północ od miasta, gdzie przez 40 lat planuje się wydobycie ponad 600 miliardów m³ gazu[2].

Oświata

[edytuj | edytuj kod]

Nowy Urengoj, największe miasto Jamalsko-Nienieckiego Okręgu Autonomicznego, jest lokalnym centrum edukacyjnym. Poza szkołami podstawowymi i średnimi w mieście działa kilka filii wyższych uczelni, głównie z Tiumeni.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]