Nicolaus Adam Strungk
| Data i miejsce urodzenia |
15 listopada 1640 (data chrztu) |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| |
Nicolaus Adam Strungk (ochrzczony 15 listopada 1640 w Brunszwiku, zm. 23 września 1700 w Dreźnie[1][2]) – niemiecki kompozytor, skrzypek i organista okresu baroku.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Był synem organisty Delphina Strungka[1][2]. Muzyki uczył się od ojca, w wieku 12 lat został jego asystentem w brunszwickim kościele św. Magnusa[2]. Gry na skrzypcach uczył się w Lubece u Nathanaela Schnittelbacha[2]. Studiował na uniwersytecie w Helmstedt[2]. Działał jako skrzypek na dworach w Wolfenbüttel, Celle, Brunszwiku i Hanowerze[1][2]. W latach 1661–1662 gościł w Wiedniu, gdzie występował przed cesarzem Leopoldem I[1]. W latach 1679–1682 pełnił funkcję dyrektora muzyki miejskiej i kościelnej w Hanowerze[1][2]. Od 1682 do 1686 roku był nadwornym kompozytorem i organistą księcia hanowerskiego Ernesta Augusta[1][2]. W latach 1685–1686 odbył podróż do Włoch, gdzie spotkał Arcangelo Corellego[1][2]. W 1688 roku objął, jako następca Carlo Pallavicino, posadę wicekapelmistrza i organisty na dworze w Dreźnie, w 1692 roku został mianowany nadwornym kapelmistrzem[1][2]. W 1693 roku na polecenie księcia elektora Jana Jerzego IV zorganizował operę w Lipsku[1][2]. W 1697 roku został zwolniony z posady na dworze saskim i popadł w kłopoty finansowe[1][2].
Opublikował podręcznik Musikalische Übung auf der Violin oder Viola da Gamba in etlichen Sonaten über die Festesänge, ingleichen etlichen Ciaconen mit 2 Violinen bestehend (1691)[2].
Twórczość
[edytuj | edytuj kod]Wraz z Johannem Wolfgangiem Franckiem i Johannem Theilem należał do prekursorów niemieckiej opery[1]. Jego dzieła sceniczne, utrzymane w konwencji singspielu, oparte zostały na przekładach librett włoskich i francuskich, pod względem muzycznym łączą elementy włoskie takie jak koloratura i koncertujące ritornele z typowo niemiecką techniką wariacyjną i pieśniowym charakterem melodyki[1]. Pisał także utwory instrumentalne na zespoły instrumentów smyczkowych i basso continuo oraz protestancką muzykę liturgiczną do tekstów w języku niemieckim i łacińskim[1]. Zastosował jako pierwszy w historii muzyki talerze orkiestrowe w operze Esther[3].
Opery
[edytuj | edytuj kod](na podstawie materiałów źródłowych[1][2])
- Der glückselig steigende Sejanus (wyst. Hamburg 1678)
- Der unglückselig fallende Sejanus (wyst. Hamburg 1678)
- Die liebreiche, durch Tugend und Schönheit erhöhte Esther (wyst. Hamburg 1680)
- Doris, oder Der königliche Sclave (wyst. Hamburg 1680)
- Alceste (wyst. Hamburg 1680)
- Semiramis (wyst. Hamburg 1681)
- Theseus (wyst. Hamburg 1681)
- Floretto (wyst. Hamburg 1683)
- Alceste (wyst. Lipsk 1693)
- Nero (wyst. Lipsk 1693)
- Syrinx (wyst. Lipsk 1694)
- Phocas (wyst. Lipsk 1696)
- Ixion (wyst. Lipsk 1697)
- Scipio und Hannibal (wyst. Lipsk 1697)
- Agrippina (wyst. Lipsk 1699)
- Erechtheus (wyst. Lipsk 1700)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 10. Część biograficzna sm–ś. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2007, s. 182–183. ISBN 978-83-224-0866-7.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 6 Stre–Zyli. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3518. ISBN 0-02-865571-0.
- ↑ Percussionist, Percussive Arts Society, 1977, s. 19 [dostęp 2024-11-26] (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Nicolaus Adam Strungk – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project