Przejdź do zawartości

Nicola Bellomo (generał)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nicola Bellomo
Ilustracja
generał dywizji generał dywizji
Data i miejsce urodzenia

2 lutego 1881
Bari

Data i miejsce śmierci

11 września 1945
Nisida

Przebieg służby
Siły zbrojne

Regio Esercito

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
II wojna światowa

Odznaczenia

Nicola Bellomo (ur. 2 lutego 1881 w Bari, zm. 11 września 1945 w Nisidzie) − włoski wojskowy, generał dywizji włoskich sił zbrojnych.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Nicola Bellomo urodził się 2 lutego 1881 roku[1] w Bari[2]. Uczestnik I wojny światowej, w 1936 roku odszedł z czynnej służby. W 1941 roku został przywrócony do służby[3], służył w jednostkach obrony terytorialnej Bari. Po zawieszeniu broni wobec Aliantów z 8 września 1943 roku małymi siłami bronił miasta przed Niemcami[2], wypierając ich następnego dnia z Bari[4]. 28 stycznia 1944 roku[5], cztery miesiące po rozpoczęciu okupacji alianckiej, został aresztowany i oskarżony o zabicie w listopadzie 1941 roku[6] dwóch wziętych do niewoli brytyjskich oficerów[7], którzy próbowali ucieczki z obozu jenieckiego. W nieuczciwym procesie, który wywoływał oburzenie wśród dziennikarzy z krajów alianckich[8] został skazany na karę śmierci w lipcu 1945 roku. Odmówił podpisania petycji o ułaskawienie[2], o której wystosowanie prosiły go władze włoskie[8].

Został rozstrzelany[8] 11 września 1945 roku[1] w Nisida[2] jako jedyny włoski generał II wojny światowej. Został zrehabilitowany krótko po egzekucji[8]. W 1951 roku został odznaczony przez Republikę Włoską Srebrnym Medalem Męstwa Wojennego[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Bellomo, Nicola. Steen Ammentorp. [dostęp 2014-07-26]. (ang.).
  2. ↑ a b c d Bellòmo, Nicola. Treccani. [dostęp 2014-07-26]. (wł.).
  3. ↑ a b Sergio Chiaffarata: Due studi di caso su ebrei e seconda guerra mondiale. 2013-10-23. [dostęp 2014-07-26]. (wł.).
  4. ↑ Vincenzo Castaldi: La fine del Generale Bellomo. [dostęp 2014-07-26]. (wł.).
  5. ↑ Eugenio Di Rienzo: Lo strano caso di Bellomo eroe fucilato dagli Alleati. Società Editrice Dante Alighieri, 2010-01-06. [dostęp 2014-07-26]. (wł.).
  6. ↑ Nicola Bellomo. Associazione Nazionale Partigiani d'Italia. [dostęp 2014-07-26]. (wł.).
  7. ↑ General executed. „The Morning Bulletin”. 25.355, s. 4, 1945-09-13. (ang.). 
  8. ↑ a b c d Jarosław Mikołajewski. Poczciwi Włosi i zły Mussolini. „Ale historia”. 26/2014 (128), s. 9, 2014-06-30. Agora SA. (pol.). 
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Nicola_Bellomo_(generał)&oldid=67539504”