Przejdź do zawartości

Nate Dogg

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nate Dogg
Imię i nazwisko

Nathaniel Dwayne Hale[1]

Data i miejsce urodzenia

19 sierpnia 1969
Long Beach

Data i miejsce śmierci

15 marca 2011
Long Beach

Przyczyna śmierci

udar mózgu[2]

Typ głosu

baryton[3]

Gatunki

R&B[4], g-funk[4], West Coast hip-hop[4]

Zawód

wokalista, raper, autor tekstów piosenek

Aktywność

1990–2008

Wydawnictwo

Breakaway, Elektra

Zespoły
213 (1991–2011)
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Nathaniel Dwayne „Nate Dogg” Hale (ur. 19 sierpnia 1969 w Long Beach zm. 15 marca 2011 tamże[5]) – amerykański wokalista, raper i autor tekstów piosenek.

Był znany ze swojego głębokiego, melodyjnego wokalu, a jego muzykę często opisywano jako mieszankę hip-hopu i R&B[4], a jego zakres wokalny między tenorem a barytonem[6].

Od 5. roku życia śpiewał w kościelnym chórze „The Hale Family Singers”[3]. W młodości śpiewał w New Hope Baptist Church w Long Beach w Kalifornii, gdzie jego ojciec, Daniel Lee Hale, był pastorem[7]. W szkole średniej Long Beach Polytechnic High School, trzej przyjaciele – Nate, Snoop – Snoop Dogg i Warren założyli zespół 213. Porzuciwszy szkołę Nathaniel wstąpił do wojska.

W 2007 w wyniku lekkiego udaru mózgu został sparaliżowany. W grudniu 2008 roku przyszedł kolejny udar, w wyniku którego musiał zostać podłączony do respiratora. Na początku 2010 raper był w dalszym ciągu poddawany rehablitacji[8].

Zmarł 15 marca 2011 w Long Beach w wieku 41 lat w wyniku powikłania po wielu udarach[9].

17 marca ukazał się utwór nagrany przez Game’a All Dogs Go To Heaven (R.I.P. Nate Dogg) oddający hołd zmarłemu muzykowi. Wykorzystano fragmenty wokali rapera z utworu Dr. Dre The Next Episode, w którym Nate udzielił wokalu gościnnie.

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]
Albumy solowe
Tytuł Dane dot. albumu Pozycja na liście
USA
[10] 		FRA
[11]
G-Funk Classics, Vol. 1: Ghetto Preacher
  • Data: 21 lipca 1998[12]
  • Wydawca: Breakaway
 58 –
G-Funk Classics, Vol. 2: The Prodigal Son
  • Data: 21 lipca 1998[13]
  • Wydawca: Breakaway
 – –
Music & Me
  • Data: 4 grudnia 2001[14]
  • Wydawca: Elektra
 32 52
Nate Dogg
  • Data: 25 lutego 2003[15]
  • Wydawca: Elektra
 – –
„–” oznacza, że album nie był notowany.
Kompilacje
Tytuł Dane dot. albumu
G-Funk Classics, Vol. 1 & 2
  • Data: 21 lipca 1998[16]
  • Wydawca: Breakaway
Essentials
  • Data: 8 stycznia 2002[17]
  • Wydawca: Victor

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Rola Reżyser
2001 Snoop Dogg’s Doggystyle (film dokumentalny)[18] w roli samego siebie Michael Martin, Drew Rose
2003 Przywódca – zwariowana kampania prezydencka[19] Chris Rock
2003 Rap Sheet: Hip-Hop and the Cops (film dokumentalny)[20] Don Sikorski

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Nate Dogg w bazie Discogs.com (ang.)
  2. ↑ Nate Dogg w bazie IMDb (ang.)
  3. ↑ a b Tamara Palmer: Nate Dogg: 20 Memorable Moments of a Life in Music. MTV, 2011-03-17. [dostęp 2017-02-18]. (ang.).
  4. ↑ a b c d John Bush: Nate Dogg Biography. AllMusic. [dostęp 2017-02-18]. (ang.).
  5. ↑ Babe: Nate Dogg (1969–2011). Find a Grave. [dostęp 2009-04-26]. (ang.).
  6. ↑ Matthew Perpetua: Rapper and Singer Nate Dogg Dead at 41. „Rolling Stone”. [dostęp 2016-03-03]. (ang.).
  7. ↑ Nate Dogg w bazie Notable Names Database (ang.)
  8. ↑ Wojtek Ekonomiuk: Nate Dogg uczy się od nowa chodzić i mówić. cgm.pl, 2011-01-26. [dostęp 2018-04-21]. (pol.).
  9. ↑ Wojtek Ekonomiuk: Zmarł Nate Dogg. cgm.pl, 2011-03-17. [dostęp 2018-04-21]. (pol.).
  10. ↑ Nate Dogg Billboard Chart History. billboard.com. [dostęp 2018-04-21]. (ang.).
  11. ↑ Nate Dogg French Albums Chart. lescharts.com. [dostęp 2017-02-18]. (ang.).
  12. ↑ Nate Dogg G-Funk Classics, Vol. 1: Ghetto Preacher. allmusic.com. [dostęp 2017-02-18]. (ang.).
  13. ↑ Stephen Thomas Erlewine: Nate Dogg G-Funk Classics, Vol. 2: The Prodigal Son. allmusic.com. [dostęp 2017-02-18]. (ang.).
  14. ↑ Jason Birchmeier: Nate Dogg Music & Me review. allmusic.com. [dostęp 2017-02-18]. (ang.).
  15. ↑ Nate Dogg Nate Dogg. allmusic.com. [dostęp 2017-02-18]. (ang.).
  16. ↑ Stephen Thomas Erlewine: Nate Dogg G-Funk Classics, Vol. 1 & 2 review. allmusic.com. [dostęp 2017-02-18]. (ang.).
  17. ↑ Rob Theakston: Nate Dogg Essentials review. allmusic.com. [dostęp 2017-02-18]. (ang.).
  18. ↑ Doggystyle (2001) w bazie IMDb (ang.)
  19. ↑ Przywódca – zwariowana kampania prezydencka (2003) w bazie IMDb (ang.)
  20. ↑ Rap Sheet: Hip-Hop and the Cops (2006) w bazie IMDb (ang.)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Nate_Dogg&oldid=75178022”