Mistrzostwa Świata w Snookerze 1979
| ||||
| ||||
| Liczba uczestników |
16 | |||
|---|---|---|---|---|
| Miejsce | ||||
| Zwycięzca | ||||
| II miejsce | ||||
| Najwyższy break |
143 | |||
| Rozegrane mecze |
15 | |||
Mistrzostwa Świata w Snookerze 1979 (ang. 1979 Embassy World Snooker Championship) – ostatni a zarazem najważniejszy turniej w sezonie 1978/1979, rozegrany w dniach 16–28 kwietnia 1979 roku w Crucible Theatre w Sheffield.
Obrońca tytułu, Walijczyk Ray Reardon przegrał w meczu ćwierćfinałowym z reprezentantem Irlandii Północnej Dennisem Taylorem 8–13.
Mistrzostwa wygrał Walijczyk Terry Griffiths, który w meczu finałowym pokonał reprezentanta Irlandii Północnej Dennisa Taylora 24–16.
Nagrody
[edytuj | edytuj kod]- Zwycięzca: L10 000
- II miejsce: L5 000
- III miejsce: L3 000
- IV miejsce: L2 000
- Ćwierćfinalista: L1 250
- Ostatnia 16: L1 000
- Łączna pula nagród: L35 500
Wydarzenia związane z turniejem
[edytuj | edytuj kod]- Tegoroczną edycję snookerowych Mistrzostw Świata wygrał Walijczyk Terry Griffiths. W walce o tytuł pokonał Bernarda Bennetta 9–2 (1. runda kwalifikacji), Jima Meadowcrofta 9–6 (2. runda kwalifikacji), Perrie Mansa 13–8 (1. runda), Alexa Higginsa 13–12 (ćwierćfinał)[1], Eddiego Charltona 19–17 (półfinał)[2], a w finale pokonał reprezentanta Irlandii Północnej Dennisa Taylora 24–16 zdobywając tym samym swój pierwszy tytuł[2][3].
- Terry Griffiths wygrywając snookerowe Mistrzostwa Świata 1979 stał się pierwszym kwalifikantem (zawodnikiem, który znalazł się w fazie głównej turnieju dzięki przejściu przez kwalifikacje), który zdobył tytuł Mistrza Świata[4].
- W tegorocznej edycji turnieju swój debiut zaliczyli: przyszły sześciokrotny snookerowy Mistrz Świata Steve Davis oraz Kirk Stevens. Obaj zakończyli swój udział w mistrzostwach już w pierwszej rundzie: Davis przegrywając z Dennisem Taylorem 11–13, Stevens przegrywając z Fredem Davisem 8–13.[5][6]
- Podczas turnieju wbito 13 breaków stupunktowych. Najwyższy break w wysokości 143 punktów wbity został przez Kanadyjczyka Billa Werbeniuka[7][8][9].
Drabinka turniejowa
[edytuj | edytuj kod]| Pierwsza runda Lepszy w 25 frame'ach | Ćwierćfinały Lepszy w 25 frame'ach | Półfinały Lepszy w 37 frame'ach | Finał Lepszy w 47 frame'ach | |||||||||||||||
 Ray Reardon (1) | 13 | |||||||||||||||||
 Graham Miles | 8 | |||||||||||||||||
| Ray Reardon (1) | 8 | |||||||||||||||||
 Dennis Taylor (8) | 13 | |||||||||||||||||
| Dennis Taylor (8) | 13 | |||||||||||||||||
| Steve Davis | 11 | |||||||||||||||||
| Dennis Taylor (8) | 19 | |||||||||||||||||
| John Virgo | 12 | |||||||||||||||||
| John Spencer (4) | 11 | |||||||||||||||||
 Bill Werbeniuk | 13 | |||||||||||||||||
| Bill Werbeniuk | 9 | |||||||||||||||||
| John Virgo | 13 | |||||||||||||||||
| Cliff Thorburn (5) | 10 | |||||||||||||||||
| John Virgo | 13 | |||||||||||||||||
| Dennis Taylor (8) | 16 | |||||||||||||||||
| Terry Griffiths | 24 | |||||||||||||||||
 Eddie Charlton (3) | 13 | |||||||||||||||||
| Doug Mountjoy | 6 | |||||||||||||||||
| Eddie Charlton (3) | 13 | |||||||||||||||||
| Fred Davis (6) | 4 | |||||||||||||||||
| Fred Davis (6) | 13 | |||||||||||||||||
| Kirk Stevens | 8 | |||||||||||||||||
| Eddie Charlton (3) | 17 | |||||||||||||||||
| Terry Griffiths | 19 | |||||||||||||||||
| Alex Higgins (7) | 13 | |||||||||||||||||
| David Taylor | 5 | |||||||||||||||||
| Alex Higgins (7) | 12 | |||||||||||||||||
| Terry Griffiths | 13 | |||||||||||||||||
 Perrie Mans (2) | 8 | |||||||||||||||||
| Terry Griffiths | 13 | |||||||||||||||||
Kwalifikacje
[edytuj | edytuj kod]| Runda 1 (Lepszy w 17 frame'ach) | ||
| Doug Mountjoy |
9–1 | Derek Mienie
|
| Terry Griffiths |
9–2 | Bernard Bennett
|
| Pat Houlihan |
9–5 | John Barrie
|
| Willie Thorne |
9–3 | Jim Charlton
|
| John Virgo |
9–0 | Maurice Parkin
|
| John Dunning |
9–5 | Jack Rea
|
| Rex Williams |
9–2 | David Greaves
|
| Jim Meadowcroft |
9–7 | Jimmy Van Rensberg
|
| Roy Andrewartha |
9–8 | Ray Edmonds
|
| Steve Davis |
9–1 | Ian Anderson
|
| Kirk Stevens |
9–1 | Roy Amdor
|
| Runda 2 (Lepszy w 17 frame'ach) | ||
| John Virgo |
9–8 | Willie Thorne
|
| Bill Werbeniuk |
9–2 | Roy Andrewartha
|
| David Taylor |
9–8 | John Dunning
|
| Doug Mountjoy |
9–6 | Pat Houlihan
|
| Steve Davis |
9–2 |  Patsy Fagan
|
| Terry Griffiths |
9–6 | Jim Meadowcroft
|
| Kirk Stevens |
9–0 | John Pulman
|
| Graham Miles |
9–5 | Rex Williams
|
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d World Championship 1979. Global Snooker. [dostęp 2012-07-22].
- ↑ a b Then and Now: Terry Griffiths. Eurosport UK. [dostęp 2012-07-22].
- ↑ cajt.pwp.blueyonder.co.uk: World Professional Championship. Chris Turner's Snooker Archive. [dostęp 2012-07-22].
- ↑ Shaun Murphy profile. Sporting Life. [dostęp 2012-07-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-10)].
- ↑ Steve Davis at the World Championship. Snooker Database. [dostęp 2012-07-22].
- ↑ Kirk Stevens at the World Championship. Snooker Database. [dostęp 2012-07-22].
- ↑ Snooker – Spieler, Regeln & Rekorde (May 2011 update). [dostęp 2012-07-22].
- ↑ Crucible Centuries. snooker.org. [dostęp 2012-07-22].
- ↑ 2004 Embassy World Championship Information. Global Snooker Centre. [dostęp 2012-07-22].
- ↑ 1979 World Championships Results Grid. Snooker Database. [dostęp 2012-07-22].
- ↑ Embassy World Championship. Snooker Scene. [dostęp 2012-07-22].
| Wczesne lata | |
|---|---|
| Okres powojenny | |
| Professional Matchplay Championship | |
| Challenge matches | |
| Czasy współczesne | |
| The Crucible Theatre |