Milatyn Nowy
49°58′00″N 24°29′20″E/49,966667 24,488889 Kościół rzymskokatolicki w Milatynie Nowym | |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Obwód | |||
| Rejon |
buski | ||
| Populacja • liczba ludności • gęstość |
| ||
| Kod pocztowy |
80540 | ||
Położenie na mapie obwodu lwowskiego  | |||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||
| 49°58′00″N 24°29′20″E/49,966667 24,488889
| |||
Milatyn Nowy (ukr. Новий Милятин) – wieś w rejonie buskim obwodu lwowskiego.
Historia
[edytuj | edytuj kod]
Założona w 1431 r. Król Stefan Batory nadał jej prawa miejskie. Właścicielami byli Milatyńscy, potem Ożgowie i Łączyńscy. W 1738 r. Teresa z Kraśnickich Łączyńska ufundowała erem (pustelnię) dla kamedułów z podkrakowskich Bielan. W 1744 r. kameduli opuścili milatyński erem. W ich miejsce fundatorka sprowadziła z karmelitów bosych ze Lwowa. W 1747 r. trafił tam słynący łaskami obraz Chrystusa Ukrzyżowanego, namalowany w XVII w. przez nieznanego włoskiego artystę. Obraz cieszył się ogromnym kultem. Po kasacie zakonu karmelitów bosych w 1788 r. pieczę nad obrazem przejęli księża misjonarze[1]. Po II wojnie światowej zabrali go do Krakowa, gdzie znajduje się w kościele św. Wincentego a Paulo[2].
Po zakończeniu I wojny światowej, od listopada 1918 r. przez pewien czas Milatyn Nowy znajdował się w Zachodnioukraińskiej Republice Ludowej.
W II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej Milatyn Nowy w powiecie kamioneckim województwa tarnopolskiego. Miejscowość liczy 590 mieszkańców.
W kwietniu 1944 r. nacjonaliści ukraińscy z OUN–UPA zamordowali 27 Polaków[3] oraz próbowali podpalić kościół i plebanię[4].
W czasie okupacji niemieckiej Polka Anna Borek ukrywała tutaj żydowskie dziecko. W 2017 roku Instytut Jad Waszem uhonorował ją za to tytułem Sprawiedliwej wśród Narodów Świata[5].
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]- pokarmelicki kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego oraz klasztor - kościół murowany, późnobarokowy, trójnawowy, na planie krzyża łacińskiego, z okazałą kopułą na skrzyżowaniu naw z transeptem, zbudowany w latach 1771–1791. Kościół posiadał połączenie z klasztorem. Autorem projektu był lwowski architekt Franciszek Ksawery Kulczycki. Obecnie świątynia jest we władaniu Cerkwi prawosławnej[6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Pan Jezus Milatyński - Karmel.pl [online], Karmel - Karmelici Bosi, 25 marca 2018 [dostęp 2022-10-05] (pol.).
- ↑ Cudowny obraz Chrystusa Milatyńskiego [online], lwow.info, 24 marca 2007 [dostęp 2022-10-06] (pol.).
- ↑ Henryk Komański, Szczepan Siekierka, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie tarnopolskim 1939–1946, wyd. 2, Wrocław: Nortom, 2006, s. 216, ISBN 83-89684-61-6, ISBN 978-83-89684-61-5, OCLC 156875487.
- ↑ Marek Sztorc, Milatyn Nowy, kościół Podwyższenia Krzyża Świętego [online], www.zabytkowekoscioly.net [dostęp 2023-03-26] (pol.).
- ↑ Borek Anna (Mokrzycka). collections.yadvashem.org. [dostęp 2024-07-21]. (ang.).
- ↑ 35. NA KRESACH – MILATYN NOWY Kościół św. Krzyża | Roman Mirowski [online] [dostęp 2023-03-26] (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dariusz Nowacki. Kościół p. w. Świętego Krzyża i dom zakonny (plebania) w Milatynie Nowym [w] Kościoły i klasztory rzymskokatolickie dawnego województwa ruskiego. Praca zbiorowa. T. 4. Międzynarodowe Centrum Kultury, «Antykwa», Kraków 1996, 211 s., 402 il., s. 65-82. seria: Materiały do dziejów sztuki sakralnej na ziemiach wschodnich dawnej Rzeczypospolitej. ISBN 83-85739-34-3.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Milatyn Nowy na stronie Rady Najwyższej Ukrainy
- Milatyn (2) Nowy i Stary, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 418.
- Sanktuarium Pana Jezusa Milatyńskiego