Przejdź do zawartości

Michele Marani

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michele Marani
Data i miejsce urodzenia

16 listopada 1982
San Marino

Wzrost

166 cm

Pozycja

boczny obrońca, skrzydłowy

Kariera juniorska
Lata Klub
San Marino Calcio
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2000–2002 San Marino Calcio 1 (0)
2002 AC Juvenes/Dogana (wyp.)
2002–2004 SS Pennarossa
2002–2004 Real Misano[a]
2004–2005 San Marino Calcio 1 (0)
2005–2006 AC Imolese
2006 SS Pennarossa
2006 Sporting NovaValmarecchia
2006–2007 SS Pennarossa 4 (0)
2007–2008 AC Cattolica Calcio
2008 Pol.D. Fontanelle
2008 SP La Fiorita
2008–2009 Pol.D. Fontanelle
2009–2010 CD Comarca de Níjar
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1998  San Marino U-16
1999–2000  San Marino U-18
2002–2009  San Marino 31 (0)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Michele Marani (ur. 16 listopada 1982 w San Marino) – sanmaryński piłkarz występujący na pozycji obrońcy lub pomocnika, reprezentant San Marino w latach 2002–2009.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Wychowanek klubu San Marino Calcio, dla którego rozegrał ogółem 2 ligowe spotkania. Podczas swojej kariery grał on wyłącznie we włoskich amatorskich klubach, balansując między czwartą a siódmą klasą rozgrywkową we Włoszech oraz w Campionato Sammarinese w barwach AC Juvenes/Dogana, SS Pennarossa i SP La Fiorita.

W 2005 roku jako zawodnik SS Pennarossa wywalczył Puchar San Marino, zdobywając w tych rozgrywkach łącznie 6 bramek, tym 2 w meczu finałowym przeciwko SP Tre Penne (4:1)[1]. W 2007 roku odbył testy w hiszpańskim zespole CD Roquetas (Tercera División), jednak trener klubu postanowił zakontraktować w jego miejsce innego gracza[2]. Wkrótce po tym zainteresowanie nim wyraził Huércal-Overa CF, jednak odrzucił on ofertę ze względów finansowych. W styczniu 2010 roku Marani przeniósł się do IV-ligowego klubu CD Comarca de Níjar, stając się pierwszym sanmaryńskim piłkarzem grającym poza Włochami i San Marino[2]. 22 listopada 2009 zadebiutował w wygranym 4:0 meczu przeciwko Atlético Malagueño. W 2010 roku zakończył grę w piłkę nożną.

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Marani w latach 1998–2000 występował w juniorskich kadrach San Marino w kategoriach U-16 oraz U-18. 23 września 1998 roku zadebiutował w rozgrywkach międzynarodowych w przegranym 0:3 meczu ze Słowenią U-16 w ramach Eliminacji Mistrzostw Europy 1999.

21 maja 2002 zadebiutował w seniorskiej reprezentacji San Marino w przegranym 0:1 towarzyskim meczu przeciwko Estonii[3]. Do 2009 roku był regularnie on powoływany przez selekcjonera Giampaolo Mazzę, biorąc w tym czasie udział w łącznie 4 kampaniach kwalifikacyjnych do mistrzostw świata i Europy. W kwietniu 2004 roku wystąpił w wygranym 1:0 towarzyskim spotkaniu z Liechtensteinem w Serravalle, który to mecz jest jedynym dotychczasowym zwycięstwem odniesionym przez reprezentację San Marino[4][5]. Ogółem w latach 2002–2009 Marani rozegrał w drużynie narodowej 31 spotkań, nie zdobył żadnej bramki.

Mecze w reprezentacji

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Od 2010 roku mieszka w Almeríi, gdzie pracuje zawodowo. Jego starszy brat Mauro (ur. 1975) również jest piłkarzem. W latach 2002–2009 występowali oni wspólnie w reprezentacji San Marino.

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]
SS Pennarossa

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. San Marino Cups 2005. rsssf.com. [dostęp 2022-11-13]. (ang.).
  2. a b El único sanmarinense de la Liga está en Níjar. elalmeria.es. [dostęp 2022-11-13]. (hiszp.).
  3. San Marino - Estonia: a 12 anni da quello 0-1. smtvsanmarino.sm. [dostęp 2022-11-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-01)]. (wł.).
  4. Un gol, un ricordo: storia delle 22 reti di San Marino. fantagazzetta.com. [dostęp 2022-11-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-01)]. (wł.).
  5. San Marino vs Liechtenstein international football match report. eu-football.info. [dostęp 2022-11-13]. (ang.).
  6. Pennarossa, un trionfo che sa di rivincita. pennarossa.com. [dostęp 2022-11-13]. (wł.).
  1. W latach 2002–2004, będąc graczem SS Pennarossa, występował jednocześnie w Realu Misano. Przepisy FSGC dopuszczały możliwość jednoczesnych występów zawodnika w innym klubie, niezrzeszonym w federacji

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]