Przejdź do zawartości

Materiały drewnopochodne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Materiały drewnopochodne

Materiały drewnopochodne – materiały, do których produkcji używa się odpadów, powstałych podczas uzyskiwania tarcicy (trociny, wióry, gałęzie drzew) oraz paździerzy.

Materiały drewnopochodne:

  • sklejka - materiał drewnopochodny o bardzo szerokim zastosowaniu. Jest to płyta sklejona z nieparzystej liczby cienkich arkuszy drewna. Arkusze są tak ułożone by włókna jednej warstwy krzyżowały się z włóknami warstw sąsiednich. Dzięki temu sklejka jest odporna na wilgoć i nie zmienia pod jej wpływem ani wymiarów ani kształtu[1].
  • płyty wiórowe są wykonane z wiórów drzewnych o określonych wymiarach, spajanych klejem pod ciśnieniem[2].
  • płyty pilśniowe powstają ze spilśnionych, czyli splątanych ze sobą włókien drzewnych i roślinnych (np. lnu, konopi) sprasowanych pod wysokim ciśnieniem. Wyróżniane są płyty pilśniowe niskiej gęstości (LDF), średniej gęstości (MDF) oraz wysokiej gęstości (HDF)[2].

Zalety materiałów drewnopochodnych:

  • nie pękają, nie mają sęków i innych wad drewna,
  • są odporne na działanie grzybów i owadów,
  • płyty mają dużą powierzchnię, którą można ekonomicznie wykorzystać,
  • są tańsze od drewna,
  • mają dobre właściwości izolacyjne.

Wady materiałów drewnopochodnych:

  • łatwopalne

Dzięki swoim zaletom materiały drewnopochodne znalazły szerokie zastosowanie w:

  • przemyśle meblarskim, wykonuje się z nich np. szafy, biurka, regały, blaty stołów,
  • budownictwie, wykorzystuje się np. do obkładania (obijania) konstrukcji ścian i dachu oraz ich izolacji, a także podłóg.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]