Magnus Norman

Magnus Norman
Państwo	Szwecja
Data i miejsce urodzenia	30 maja 1976 ; Filipstad
Wzrost	188 cm
Gra	praworęczny, oburęczny bekhend
Status profesjonalny	1995
Zakończenie kariery	październik 2004
	Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	12
Najwyżej w rankingu	2 (12 czerwca 2000)
Australian Open	SF (2000)
Roland Garros	F (2000)
Wimbledon	3R (1997, 1999)
US Open	4R (1999, 2000)
	Gra podwójna
Wygrane turnieje	0
Najwyżej w rankingu	133 (7 maja 2001)

Leif Magnus Norman (ur. 30 maja 1976 w Filipstadzie) – szwedzki tenisista i trener tenisa, finalista French Open 2000, zdobywca Pucharu Davisa, olimpijczyk z Sydney (2000).

Kariera tenisowa

W gronie tenisistów zawodowych zadebiutował w 1995 roku, a zakończył karierę w październiku 2004 roku^[1].

W 1996 roku po raz pierwszy wszedł do czołowej setki rankingu światowego. W tym samym roku zaliczył pierwszy start w turnieju wielkoszlemowym, w Rolandzie Garrosie. W 1997 roku sprawił jedną z większych niespodzianek na French Open, eliminując w III rundzie Pete'a Samprasa; dotarł do ćwierćfinału, w którym uległ Filipowi Dewulfowi. Na Wimbledonie wyeliminował w II rundzie Ivaniševicia; w meczu tym zaserwował 46 asów i wygrał piąty, decydujący set w stosunku 14:12. W lipcu wygrał swój pierwszy turniej z cyklu ATP World Tour, pokonując w finale w Båstad Juana Antonio Marína. W finale w Ostrawie uległ Karolowi Kučerze. Sezon 1997 zakończył jako drugi tenisista Szwecji, za Jonasem Björkmanem.

W 1998 roku wygrał turniej w Amsterdamie, po pokonaniu w finale Richarda Fromberga oraz dotarł do finału w Umagu, gdzie uległ Bohdanowi Ulihrachowi. W kwietniu debiutował w reprezentacji w Pucharze Davisa w meczu ze Słowacją; w meczu otwarcia uległ Dominikowi Hrbatemu, ale pokonał w czwartym pojedynku Karola Kučerę, tym samym przyczyniając się do zwycięstwa Szwecji 3:2. W tym samym sezonie wystąpił jeszcze w finale Pucharu Davisa przeciwko Włochom, zdobywając punkt po zwycięstwie z Andreą Gaudenzim. Szwecja wygrała ostatecznie 4:1 i Norman znalazł się w gronie zdobywców Pucharu Davisa^[2].

Lata 1999–2000 były najlepszymi w karierze szwedzkiego tenisisty. W 1999 roku wygrał pięć turniejów rangi ARP World Tour, najpierw w Orlando, potem w Stuttgarcie, Umagu, Long Island i Szanghaju. Ponownie był drugim tenisistą w Szwecji, tym razem za Thomasem Enqvistem. Wystąpił w meczu Pucharu Davisa przeciw Austrii; porażka z Austrią zepchnęła Szwecję z grupy światowej rozgrywek.

W 2000 roku Norman ponownie wygrał pięć turniejów, Auckland, Rzymie, Båstad, Long Island i Szanghaju. W czerwcu Szwed awansował do finału Rolanda Garrosa w Paryżu. Wyeliminował po drodze m.in. finalistę poprzedniej edycji Andrija Medwediewa, Marata Safina i Franco Squillariego. W spotkaniu o tytuł nie sprostał Gustavo Kuertenowi (Kuerten zakończył finał dopiero po jedenastej piłce meczowej, w czterech setach)^[3]. Norman dotarł także do półfinału Australian Open, pokonując m.in. Lleytona Hewitta i Nicolasa Kiefera; przegrał z Kafielnikowem. Łącznie w sezonie 2000 wygrał 67 pojedynków (więcej zwycięstw odniósł w 2000 roku tylko Marat Safin). Po sukcesie w Rzymie w maju przez siedem tygodni był liderem rankingu ATP Champions Race obejmującego wyniki uzyskane wyłącznie w ciągu bieżącego sezonu. W rankingu całorocznym ATP zajmował pozycję wicelidera. Po raz pierwszy zakwalifikował się do turnieju Tennis Masters Cup i był nr 1. w szwedzkim tenisie na koniec sezonu. Występy w reprezentacji pucharowej pomogły Szwecji powrócić do grupy światowej Pucharu Davisa. W tym samym roku zagrał na igrzyskach olimpijskich w Sydney. Odpadł z rywalizacji w III rundzie po porażce z Arnaudem Di Pasqualem, późniejszym brązowym medalistą.

Od 2001 roku do końca kariery Norman zmagał się z licznymi kontuzjami, ale dochodził do finałów w 2001 roku w Sydney i Scottsdale, a w 2002 roku w Tokio^[1].

W gronie tenisistów znany jako propagator hokeja, był m.in. organizatorem charytatywnego meczu hokejowego między szwedzkimi tenisistami i golfistami w 2000 roku. Obok poważnych kontuzji pleców i ramienia do zakończenia kariery przyczyniły się kłopoty z sercem.

Styl gry Magnusa Normana opierał się przede wszystkim na solidności uderzeń z głębi kortu. Praworęczny, z mocnym forhendem i oburęcznym bekhendem, dysponował także skutecznym pierwszym serwisem. Największe sukcesy odnosił na nawierzchni ziemnej.

Finały w turniejach ATP World Tour

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup / ATP Finals
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold / ATP Tour 500
ATP International Series / ATP Tour 250

Gra pojedyncza (12–6)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Zwycięzca	1.	13 lipca 1997	Båstad	Ceglana	Juan Antonio Marín	7:5, 6:2
Finalista	1.	19 października 1997	Ostrawa	Dywanowa (hala)	Karol Kučera	2:6, krecz
Finalista	2.	2 sierpnia 1998	Umag	Ceglana	Bohdan Ulihrach	3:6, 6:7(0)
Zwycięzca	2.	8 sierpnia 1998	Amsterdam	Ceglana	Richard Fromberg	6:3, 6:3, 2:6, 6:4
Zwycięzca	3.	25 kwietnia 1999	Orlando	Ceglana	Guillermo Cañas	6:0, 6:3
Zwycięzca	4.	25 lipca 1999	Stuttgart	Ceglana	Tommy Haas	6:7(6), 4:6, 7:6(7), 6:0, 6:3
Zwycięzca	5.	1 sierpnia 1999	Umag	Ceglana	Jeff Tarango	6:2, 6:4
Zwycięzca	6.	29 sierpnia 1999	Long Island	Twarda	Àlex Corretja	7:6(4), 4:6, 6:3
Zwycięzca	7.	10 października 1999	Szanghaj	Twarda	Marcelo Ríos	2:6, 6:3, 7:5
Zwycięzca	8.	16 stycznia 2000	Auckland	Twarda	Michael Chang	3:6, 6:3, 7:5
Zwycięzca	9.	14 maja 2000	Rzym	Ceglana	Gustavo Kuerten	6:3, 4:6, 6:4, 6:4
Finalista	3.	11 czerwca 2000	French Open, Paryż	Ceglana	Gustavo Kuerten	2:6, 3:6, 6:2, 6:7(6)
Zwycięzca	10.	16 lipca 2000	Båstad	Ceglana	Andreas Vinciguerra	6:1, 7:6(6)
Zwycięzca	11.	27 sierpnia 2000	Long Island	Twarda	Thomas Enqvist	6:3, 5:7, 7:5
Zwycięzca	12.	22 października 2000	Szanghaj	Twarda	Sjeng Schalken	6:4, 4:6, 6:3
Finalista	4.	14 stycznia 2001	Sydney	Twarda	Lleyton Hewitt	4:6, 1:6
Finalista	5.	11 marca 2001	Scottsdale	Twarda	Francisco Clavet	4:6, 2:6
Finalista	6.	6 października 2002	Tokio	Twarda	Kenneth Carlsen	6:7(6), 3:6

Gra podwójna (0–1)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Finalista	1.	4 stycznia 1997	Doha	Twarda	Patrik Fredriksson	Jacco Eltingh Paul Haarhuis	3:6, 2:6

Kariera trenerska

W 2008 roku pełnił funkcrę trenera Thomasa Johanssona. Od 2009 do końca sezonu 2010 był szkoleniowcem Robina Söderlinga, który awansował w tym czasie do finałów French Open, wygrał zawody ATP World Tour Masters 1000 w Paryżu i był klasyfikowany na 4. miejscu w rankingu światowym^[4]. W roku 2013 został zatrudniony przez Stana Wawrinkę, doprowadzając go do 3 tytułów wielkoszlemowych, triumfu w Pucharze Davisa i 3. pozycji w klasyfikacji ATP^[5]. W 2016 roku otrzymał nagrodę ATP Coach of the Year Award (Nagroda Trenera Roku)^[6]. W połowie sezonu 2017 Norman i Wawrinka zakończyli współpracę^[7].

Przypisy

↑ ^a ^b Former world No.2 Norman retires. [w:] Eurosport [on-line]. eurosport.com. [dostęp 2017-01-04]. (ang.).
↑ PLUS: TENNIS -- DAVIS CUP; Sweden Clinches Second Straight Title. [w:] ASSOCIATED PRESS [on-line]. nytimes.com, 6 grudnia 1998. [dostęp 2017-01-04]. (ang.).
↑ Kuerten wins French Open. [w:] CBC Sports [on-line]. cbc.ca, 11 czerwca 2000. [dostęp 2017-01-04]. (ang.).
↑ Soderling confirms split with coach. [w:] ESPN Staff [on-line]. espn.co.uk, 2 grudnia 2010. [dostęp 2017-01-04]. (ang.).
↑ Marcin Motyka: Stan Wawrinka o współpracy z Magnusem Normanem: Moje wyniki przeszły najśmielsze oczekiwania. sportowefakty.wp.pl, 13 grudnia 2016. [dostęp 2017-01-04]. (pol.).
↑ Magnus Norman Receives Inaugural ATP Coach of the Year Award. [w:] ATP Staff [on-line]. atpworldtour.com, 12 grudnia 2016. [dostęp 2017-01-04]. (ang.).
↑ Wirtualna PolskaW.P. Media Wirtualna PolskaW.P., Stan Wawrinka zaskoczony odejściem trenera. "To było wielkie rozczarowanie" - WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 1 grudnia 2017 [dostęp 2017-12-02] (pol.).

Bibliografia

Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-09-25] (ang.).
Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2014-09-25] (ang.).
Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2014-09-25] (ang.).

[a-1] Former world No.2 Norman retires. [w:] Eurosport [on-line]. eurosport.com. [dostęp 2017-01-04]. (ang.).

[2] PLUS: TENNIS -- DAVIS CUP; Sweden Clinches Second Straight Title. [w:] ASSOCIATED PRESS [on-line]. nytimes.com, 6 grudnia 1998. [dostęp 2017-01-04]. (ang.).

[3] Kuerten wins French Open. [w:] CBC Sports [on-line]. cbc.ca, 11 czerwca 2000. [dostęp 2017-01-04]. (ang.).

[4] Soderling confirms split with coach. [w:] ESPN Staff [on-line]. espn.co.uk, 2 grudnia 2010. [dostęp 2017-01-04]. (ang.).

[5] Marcin Motyka: Stan Wawrinka o współpracy z Magnusem Normanem: Moje wyniki przeszły najśmielsze oczekiwania. sportowefakty.wp.pl, 13 grudnia 2016. [dostęp 2017-01-04]. (pol.).

[6] Magnus Norman Receives Inaugural ATP Coach of the Year Award. [w:] ATP Staff [on-line]. atpworldtour.com, 12 grudnia 2016. [dostęp 2017-01-04]. (ang.).

[7] Wirtualna PolskaW.P. Media Wirtualna PolskaW.P., Stan Wawrinka zaskoczony odejściem trenera. "To było wielkie rozczarowanie" - WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 1 grudnia 2017 [dostęp 2017-12-02] (pol.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]