Lista dzieł Lukasa Fossa
Wygląd
Lista dzieł Lukasa Fossa zawiera dorobek twórczy kompozytora.
Osobny artykuł:Utwory sceniczne
[edytuj | edytuj kod]- The Tempest (1939–1940); muzyka do dramatu Burza Williama Szekspira[a]
- The Heart Remembers (1944), balet na fortepian
- Within These Walls (1944), balet na fortepian
- Gift of the Magi (1944), balet; także suita koncertowa, zaaranżowana jako Pantomime (1945)
- Capriccio (1946), balet na wiolonczelę i fortepian
- The Jumping Frog of Calaveras County (1949), opera komiczna w 2 scenach; libretto Jean Karsavina, na podstawie opowiadania Marka Twaina The Celebrated Jumping Frog of Calaveras County; mezzosopran, 2 tenory, 2 barytony, 2 basy, chór mieszany i orkiestra (5 instr. dętych drewnianych, 5 instr. dętych blaszanych, fortepian, perkusja, instr. smyczkowe); premiera: 18 maja 1950, Indiana University
- Griffelkin (1953–1955), opera baśniowa w 3 aktach; libretto Alastair Reid na podstawie bajki Hilde Foss[b]; 13 sopranów, 4 mezzosoprany, alt, tenor, 2 barytony, 2 basy, chór mieszany i orkiestra; premiera telewizyjna: 6 listopada 1955 NBC, premiera sceniczna: 1956 Tanglewood
- Introductions and Good-Byes (1959–1960), 9-minutowa opera komiczna; libretto Gian Carlo Menotti; baryton, chór mieszany, flet, klarnet, fagot, waltornia, harfa, ksylofon (ad libitum), fortepian, instr. smyczkowe; światowa premiera: 5 maja 1960, w Carnegie Hall w Nowym Jorku, z udziałem Johna Reardona w roli Mr. McC i Filharmonii Nowojorskiej, pod dyrekcją Leonarda Bernsteina
Utwory orkiestralne
[edytuj | edytuj kod]- Two Pieces (1941)
- Dance Sketch
- Allegro concertante
- Prairie (1944); suita orkiestralna z kantaty The Prairie (1943)
- Ode (1944), nowa red. (1958)
- I symfonia G-dur (1944)
- Andantino un poco Allegretto
- Adagio
- Scherzo: Vivace
- Andantino Allegro
- Three American Pieces (1944); na flet lub skrzypce i orkiestrę
- Dedication
- Early Song
- Composer's Holiday
- Pantomime (1945); suita koncertowa z baletu Gift of the Magi (1944)
- Recordare (1948), elegia na śmierć Gandhiego[c]
- Elegy (1949); na klarnet i orkiestrę, wg I Koncertu fortepianowego
- Parade (1955); z opery Griffelkin (1953–1955)
- II symfonia „Symphony of Chorales” (1955–1958), wg chorałów J.S. Bacha
- Toccata: Allegro (chorale 90 „Hilf, Gott, daß mir’s gelinge”)
- Contrapunctus: B-A-C-H. Andante sostenuto (chorale 77, 78 „Herr, ich habe mißgehandelt”)
- Allegretto tranquillo (chorale 139 „Nun ruhen alle Wälder”)
- Introduzione Vivace (chorale 133 „Nun danket alle Gott”)
- For 24 Winds (1966)[d], na instrumenty dęte
- wersja: na 15 instr. drewnianych, 9 blaszanych
- wersje: na 12 instr. drewnianych, 12 blaszanych
- Baroque Variations (1967)[e]. na orkiestrę (10 instr. dętych drewnianych, 10 instr. dętych blaszanych, gitara elektryczna, elektryczne pianino, elektroniczne organy, klawesyn, czelesta, 4 perkusje, instr. smyczkowe)
- na temat Larghetto Händla
- na temat Sonaty Scarlattiego
- na temat Preludium Bacha; też jako samodzielny utwór pt. Phorion (1967), także druga jego wersja (1994)
- Geod (1969), dla dyrygenta głównego i 4 subdyrygentów, chóru i 4 grup orkiestry
- Fanfare (1973)
- Salomon Rossi Suite (1974)
- Folksong (1976, nowa red. 1978)
- Quintets (1979), na orkiestrę; autorska transkrypcja z Brass Quintet (1978)
- Night Music for John Lennon (1981), na waltornię, 2 trąbki, puzon, tubę i orkiestrę (flet, obój, klarnet, fagot, waltornia, trąbka, puzon, gitara elektryczna, fortepian, instr. smyczkowe)
- Exeunt (1982)
- For 200 Cellos (A Celebration) (1982)
- Solo Observed (1982), na fortepian i orkiestrę (flet, klarnet, fagot, waltornia, trąbka, puzon, instr. smyczkowe); także wersja Solo na fortepian i ensemble (harfa lub wiolonczela, organy elektryczne lub akordeon, wibrafon lub marimba) oraz wersja Solo Transformed na fortepian i orkiestrę (6 instr. dętych drewnianych, waltornia, 2 trąbki, perkusja lub 2 perkusje, instr. smyczkowe) (2000)
- Griffelkin (1986); suita koncertowa z opery Griffelkin (1953–1955)
- For Lenny (Variation on NY, NY)[f] (1988), na fortepian (obbligato) i orkiestrę, także wersja na fortepian solo
- March na orkiestrę (1989); z opery Griffelkin (1953–1955)
- Elegy for Anne Frank[g] (1989), na fortepian (obbligato), narratora (ad libitum) i orkiestrę (2 klarnety, 2 fagoty, waltornia, trąbka, puzon, tuba, perkusja, instr. smyczkowe); później włączona do III Symfonii „Symphony of Sorrows” jako jej 2. część
- American Fanfare (1990), na harfę elektroakustyczną lub elektryczną gitarę, kontrabas, elektroakustyczne pianio, syntezator lub elektryczne organy i orkiestrę dętą; także wersja na orkiestrę
- III symfonia „Symphony of Sorrows” (1991), na narratora (ad libitum), fortepian (obbligato) i orkiestrę
- Fugue: Of Strife and Struggle
- Elegy for Anne Frank. Andante sostenuto—Allegretto
- Wasteland
- „Bursts in the violet air” (Agitato)
- „Withered stumps of time” (Lento)
- „Staring forms” „broken images” (Doppio più mosso ma pesante)
- „Voices singing out of empty cisterns” (più sostenuto)
- Prayer
- Phorion (1994); wersja z wariacji na temat Preludim Bacha z Baroque Variations (1967)
- IV symfonia „Window to the Past” (1995)
- Molto sostenuto Allegro
- half tone = 48-52
- Scherzo: Vivace
- Fireworks: na podstawie American Fanfare
- For Tōru (1996), na flet, orkiestrę smyczkową; także wersja na flet, dwoje skrzypiec, altówkę, wiolonczelę i kontrabas
- Capriccio (1999), na wiolonczelę i orkiestrę
- Celebration (1999), na waltornia, 2 trąbki, puzon, tubę i orchestra
- Symphonic Fantasy[h] (2001)
- For Aaron[i] (2002), na 12-osobową orkiestrę (flet, obój, klarnet, fagot, waltornia, trąbka, puzon, perkusja, inst. smyczkowe)
Koncerty
[edytuj | edytuj kod]- Clarinet Concerto No. 1 (1941), także w wersji na fortepian i orkiestrę jako Piano Concerto No. 1 (1943)
- Piano Concerto No. 2 (1949–1951, nowa red. 1953), orkiestra w składzie: 12 instr. dętych drewnianych, 8 instr. dętych blaszanych, instr. smyczkowe, kotły, perkusja
- Concerto for Improvising Instruments and Orchestra (1960), koncert na instrumenty improwizujące (flet, klarnet, wiolonczelę, perkusję, fortepian lub keyboard) i orkiestrę
- Cello Concerto (1966), koncert wiolonczelowy, orkiestra w składzie: 2 waltornie, trąbka, puzon, fortepian, organy, perkusja, instr. smyczkowe
- Orpheus (1972), koncert na wiolonczelę, altówkę lub skrzypce, gitarę solo i orkiestrę; także wersja Orpheus and Euridice, na dwoje skrzypiec, orkiestrę i mixed media (1983)
- Concerto for solo percussion and orchestra (1974)
- Renaissance Concerto (1985), koncert fletowy, orkiestra w składzie: flet, obój, klarnet, fagot, waltornia, 2 trąbki, puzon, harfa, klawesyn (ad libitum), kotły, perkusja, instr. smyczkowe
- Intrada
- Baroque Interlude (wg Rameau)
- Recitative (wg Monteverdiego)
- Jouissance
- Concerto No. 2 for clarinet (1988), orkiestra w składzie: flet, obój, klarnet, waltornia, trąbka, puzon, fortepian, perkusja lub 2 perkusje, instr. smyczkowe
- American Landscapes – koncert gitarowy (1989)
- Slow and Free: Andante - Allegro vivace - Andante
- Variations on The Wayfaring Stranger
- Allegro
- Concerto for the Left Hand (1993), koncert fortepianowy na lewą rękę
- Concerto for symphonic band (2002), koncert na orkiestrę dętą
- Baroque Meditations (2003), koncert na orkiestrę symfoniczną
Utwory kameralne
[edytuj | edytuj kod]- Sonata (1937), na skrzypce i fortepian
- Four Preludes (1940), na flet, klarnet i fagot
- Intermezzo (1940), na wiolonczelę i fortepian; autorska transkrypcja muzyki do dramatu Burza Williama Szekspira (1939–1940)
- Duo (Fantasia) (1941), na wiolonczelę i fortepian
- Three Pieces (1944), na skrzypce i fortepian; zorkiestrowane jako Three American Pieces (1944); także późniejsza wersja zatytułowana Three Early Pieces na flet i fortepian (1986)
- Early Song
- Dedication
- Composer's Holiday
- String Quartet No. 1 G-dur (1947), kwartet smyczkowy
- Capriccio (1948), na wiolonczelę i fortepian
- Studies in Improvisation (1959), na klarnet, waltornię, wiolonczelę, fortepian i perkusję
- Echoi (1961–1963), na klarnet, wiolonczelę, fortepian i perkusję
- Elytres (1964), na flet, dwoje skrzypiec i zespół kameralny (harfa, troje skrzypiec, 2 fortepiany, 3 perkusje)
- Non-Improvisation (1967), na klarnet, wiolonczelę, fortepian lub klawesyn, organy elektroniczne, perkusja (ad libitum) (1967)
- Paradigm (1968), nowa red. 1969), dla dyrygenta–perkusjonisty, na gitarę elektryczną lub elektryczny sitar oraz 3 inne instrumenty zdolne do podtrzymania dźwięku
- MAP (Musicians at Play) (1970), muzyczny performance na 4 wykonawców i taśmę
- Ni bruit ni vitesse (1971), na 2 fortepiany (gra na strunach) i dwie perkusje
- La Grotte des Vents (The Cave of the Winds) (1972), na kwintet dęty (flet, obój, klarnet, waltornia, fagot)
- String Quartet No. 2 „Divertissement pour Mica” (1973)
- String Quartet No. 3 (1975)
- Curriculum Vitae (1977), na akordeon; także późniejsza wersja zatytułowana Curriculum Vitae with Time-Bomb na akordeon, taśmę i perkusję (1980)
- Music for Six (1977), nowa red. 1978), dla jakichkolwiek instrumentów w kluczu wiolinowym
- Brass Quintet (1978), na waltornię, 2 trąbki, puzon, tubę; także autorska transkrypcja Quintets na orkiestrę (1979)
- Round a Common Centre[j] (1979), na skrzypce lub dwoje skrzypiec, altówkę, wiolonczelę, fortepian, mezzosopran (ad libitum) i narratora (ad libitum)
- Curriculum Vitae with Time-Bomb (1980), na akordeon, taśmę i perkusję; także wcześniejsza wersja Curriculum Vitae na akordeon (1977)
- Solo Observed (1982), na fortepian i zespół kameralny (wibrafon lub marimba, wiolonczela lub harfa, organy elektroniczne lub akordeon); z oryginalnej wersji Solo na fortepian (1981); także toccata Solo Transformed na fortepian i orkiestrę (2000)
- Percussion Quartet (1983)
- Trio na waltornię, skrzypce i fortepian (1983)
- Saxophone Quartet (1985)
- Tashi (1986), na klarnet, fortepian i kwartet smyczkowy
- Chaconne (1987), na gitarę
- Central Park Reel (1989), na skrzypce i fortepian (1989)
- For Tōru (1996), na flet i kwintet smyczkowy; także wersja orkiestralna (1996)
- String Quartet No. 4[k] (1998)
- String Quartet No. 5 (2000)
- Anniversary Fanfare for Aaron Copland (2000), na 3 trąbki, 2 waltornie, 2 puzony, tubę i 2 perkusje
Utwory organowe
[edytuj | edytuj kod]Utwory fortepianowe
[edytuj | edytuj kod]- Four Two-Part Inventions (1938)
- Introduction (Andante)
- Allegretto
- Tranquillo ma mosso
- Molto vivace
- Grotesque Dance (1938)
- Sonatina (1939)
- Set of Three Pieces (1940), na 2 fortepiany
- Passacaglia (1941)
- Fantasy Rondo (1944)
- Prelude in D (1949)
- Scherzo Ricercato (1953)
- Solo (1981); także wersje orkiestralne Solo Observed (1982) i Solo Transformed (2000)
- For Lenny (Variation on NY, NY)[f] (1988), na fortepian solo; także wersja orkiestralna (1988)
Utwory chóralne
[edytuj | edytuj kod]- Cantata dramatica for Orchestra (1940), na tenor solo i orkiestrę
- The Prairie (1943), kantata na sopran, alt, tenor, bas, chór mieszany i orkiestrę; także suita orkiestralna (1944); do poematu Carla Sandburga pod tym samym tytułem
- Tell This Blood (1945), a cappella na chór mieszany; do poezji Aarona Kramera
- Adon Olam (Pan Świata) (1948), hymn na chór mieszany, kantora (tenor) i organy
- Behold, I Build an House[l] (1950), kantata na chór i organy lub fortepian; do tekstu biblijnego
- A Parable of Death (1952), na tenor, narratora, chór i orkiestrę (fortepian, organy, perkusja, instr. smyczkowe); do poezji Rainera Marii Rilkego
- Psalms (1955–1956), na chór mieszany i orkiestrę (2 waltornie, trąbka, puzon, harfa, 2 fortepiany, organy, kotły, instr. smyczkowe); także wersja na chór mieszany i 2 fortepiany (1956); oraz wersja na chór mieszany i orkiestrę (2 flety, 2 klarnety, fagot, 2 waltornie, trąbka, puzon, harfa, 2 fortepiany, kotły, instr. smyczkowe) (1956)
- The Fragments of Archilochos (1965), dla kontratenora, męskiego i żeńskiego narratora, 4 małe chóry lub chór mieszany, gitarę, mandolinę i perkusję; do poezji Archilocha
- Three Airs for Frank O’Hara's Angel (1972), na sopran, męskiego narratora, żeński chór, flet, fortepian i perkusję; do wiersza V.R. Lang Franka O’Hary
- Lammdeni – Teach Me (1973), na chór mieszany i 6 instrumentalistów; do tekstu hebrajskiego
- American Cantata (1976, nowa red. 1977), na sopran, tenor, żeńskiego i męskiego narratora, podwójny chór i orkiestrę; do tekstu kompozytora oraz poety Arieha Sachsa[m]
- „Then the Rocks on the Mountain Began to Shout” – Charles Ives (1977–1978), na 5 głosów mieszanych lub chór a cappella; do poezji Walta Whitmana
- With Music Strong (1979), na chór mieszany i orkiestrę; do poezji Walta Whitmana
- De Profundis (1983), na chór mieszany
- Sanctus (1994), na chór mieszany i orkiestrę
Utwory wokalne
[edytuj | edytuj kod]- Wanderers Gemütsruhe – Song for a Wanderer (1938, nowa red. 1948), na sopran lub tenor i fortepian; do poezji Johanna Wolfganga von Goethego
- Where the Bee Sucks (1940), na głos średni i fortepian; pieśń Ariela z muzyki do dramatu Burza Williama Szekspira
- Melodrama and Dramatic Song for Michelangelo (1940), na głos i orkiestrę
- Tanglewood Song na głos lub głosy unisono z akompaniamentem 3 trąbek, 3 puzonów i tuby basowej
- Song of Anguish (1945), 1. kantata biblijna na baryton lub bas solo i orkiestrę; do tekstu z Księgi Izajasza
- Song of Songs (1946), 2. kantata biblijna na sopran lub mezzosopran solo i orkiestrę
- For Cornelia[n] (1955), pieśń na głos i fortepian; do poezji Williama Butlera Yeatsa
- Time Cycle (1959–1960), 4 pieśni na sopran i orkiestrę (2 flety, 2 klarnety, 2 waltornie, 2 trąbki, puzon, harfa, kotły, perkusja, instr. smyczkowe); także wersja na sopran, klarnet, wiolonczelę, czelestę i perkusję (1960)
- We're Late (W.H. Auden)
- When the Bells Justle (A.E. Housman)
- From „Diaries” (Franz Kafka)
- From „Thus Spake Zarathustra” (Friedrich Nietzsche)
- Thirteen Ways of Looking at a Blackbird (1978), na głos, flet, fortepian, perkusję i taśmę; do poezji Wallace’a Stevensa
- Measure for Measure (1980), na tenor i orkiestrę; do tekstu Williama Szekspira
Światowe premiery wybranych dzieł
[edytuj | edytuj kod]kompozycja | data | miejscowość | orkiestra | dyrygent | soliści |
---|---|---|---|---|---|
The Prairie | 1943-10-15 | Boston | Bostońska Orkiestra Symfoniczna[1] | Siergiej Kusewicki | b.d. |
I symfonia G-dur | luty 1945 | Pittsburgh | Pittsburgh Symphony Orchestra)[2] | Fritz Reiner | – |
Tell This Blood | 1947-02-26 | b.d. | b.d. | Irving Fine | – |
The Song of Songs | 1947-03-07 | Boston | Bostońska Orkiestra Symfoniczna[1] | Siergiej Kusewicki | b.d. |
Recordare[o] | 1948-12-31 | Boston | Bostońska Orkiestra Symfoniczna[1] | Siergiej Kusewicki | – |
Song of Anguish | 1950-03-10 | Boston | Bostońska Orkiestra Symfoniczna[1] | Lukas Foss | b.d. |
The Jumping Frog of Calaveras County (opera) | 1950-05-18 | Bloomington | Indiana University (teatr operowy Uniwersytetu) |
b.d. | b.d. |
Piano Concerto No. 2 | 1951-10-07 | Wenecja[p] | Filarmonica della Fenice | Nino Sanzogno | Lukas Foss – fortepian |
Griffelkin (opera) | 1955-11-06 | Nowy Jork | NBC Opera Theatre (ogólnokrajowa telewizja) | b.d. | Adelaide Bishop – sopran (jako Griffelkin) |
II symfonia „Symphony of Chorales” | 1958-10-24 | Pittsburgh | Pittsburgh Symphony Orchestra)[2] | William Steinberg | – |
Introductions and Good-Byes (opera) | 1960-05-05 | Nowy Jork | Filharmonia Nowojorska[q][3] | Leonard Bernstein | John Reardon – baryton (jako Mr McC) Walter Rosenberger – ksylofon |
Concerto for Improvising Solo Instruments and Orchestra | 1960-07-10 | Filadelfia | Lukas Foss Improvisation Chamber Ensemble oraz Orkiestra Filadelfijska[4] | Eugene Ormandy | b.d. |
Time Cycle | 1960-10-20 | Nowy Jork | Lukas Foss Improvisation Chamber Ensamble oraz Filharmonia Nowojorska[q][5] | Leonard Bernstein | Adele Addison – sopran Lukas Foss – Baldwin piano |
Phorion | 1967-05-02 | Nowy Jork | Filharmonia Nowojorska[3] | Leonard Bernstein | – |
III symfonia „Symphony of Sorrows” | 1992-02-19 | Chicago | Chicagowska Orkiestra Symfoniczna[2] | Zubin Mehta | – |
IV symfonia „Window to the Past” | grudzień 1995 | Boston | Bostońska Orkiestra Symfoniczna[2] | Lukas Foss | – |
Round a Common Centre | 1980-02-13 | Lake Placid[r] | Cantilena Chamber Players | b.d. | Yehudi Menuhin – skrzypce Elaine Bonazzi – mezzosopran Lukas Foss – narrator[s] |
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Sekcja Where the bee sucks może być wykonywana osobno, jako utwór koncertowy.
- ↑ Matka Fossa opowiadała mu tę bajkę, gdy był dzieckiem. Za: Bruce Duffie: Composer / Conductor / Pianist Lukas Foss - interview. [dostęp 2017-01-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-01)]. (ang.).
- ↑ Utwór dedykowany pamięci Mahatmy Gandhiego. Foss zaczął komponować Recordare w dniu śmierci Gandhiego, 30 stycznia 1948. Za: Full text of „Boston Symphony Orchestra concert programs, Season 68, 1948-1949, Trip”. [dostęp 2017-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-18)]. (ang.).
- ↑ Początkowo utwór nosił tytuł Stillscape. Za: Lukas Foss Papers. [w:] Music Division, Library of Congress Washington, D.C [on-line]. lipiec 2014 (revised). Call No.: ML31.F68 [dostęp 2017-01-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-09)]. (ang.)..
- ↑ Wykonanie polskie Warszawska Jesień 1976. Za: Bogusław Schaeffer: Foss, Lukas. W: Encyklopedia muzyczna PWM. Elżbieta Dziębowskai (red.). Wyd. I. T. 3: efg część biograficzna. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 132–133. ISBN 83-224-0344-5. (pol.).
- ↑ a b Utwór dedykowany Leonardowi Bernsteinowi z okazji jego 70. urodzin. Za: Steve Schwartz: Lukas Foss. Complete Solo Piano Works. [w:] Classical Net [on-line]. [dostęp 2017-01-15]. (ang.).
- ↑ Elegia skomponowana dla uczczenia 60. rocznicy urodzin Anne Frank
- ↑ Utwór powstał na zamówienie Boston University i miał swoją premierę 26 listopada 2002 w Boston's Symphony Hall, w wykonaniu Boston University Symphony Orchestra, pod dyrekcją Davida Hoose'a, podczas obchodów 80. rocznicy urodzin Lukasa Fossa, celebrowanych na Bostońskim Uniwersytecie. Za: David J. Craig: Foss celebrates 80th with premiere of new orchestral piece at Symphony Hall. [w:] B.U. Bridge - Arts [on-line]. 2002-11-22. [dostęp 2017-01-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-10-12)]. (ang.).
- ↑ Utwór dedykowany Aaronowi Coplandowi Za: Valerie Kahler: New Classical Tracks: Music from the Melting Pot. 2011-02-01. s. Classical MPR. [dostęp 2017-01-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-16)]. (ang.).
- ↑ Na motywach poematu W.H. Audena „The Runner”, utwór zamówiony na otwarcie Zimowej Olimpiady 1980 w Lake Placid. Za: Yehudi Menuhin at Lake Placid. [w:] BBC [on-line]. [dostęp 2017-01-15]. (ang.).
- ↑ Utwór zamówiony przez Buffalo Chamber Music Society, z okazji otwarcia 75. sezonu.
- ↑ Kantata została skomponowana z okazji poświęcenia Marsh Champel w Boston University, w 1950. Za: Lukas Foss: Behold! I Build an House (1950). s. 1. [dostęp 2017-01-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-15)]. (ang.).
- ↑ Arieh Sachs (1932-1992) izraelski poeta, pisał po hebrajsku. Za: Arieh Sachs. [w:] Modern Poetry in Translation [on-line]. [dostęp 2017-01-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-15)]. (ang.).
- ↑ Utwór dedykowany żonie kompozytora.
- ↑ Premiera nowojorska utworu odbyła się 12 stycznia 1949 w Carnegie Hall, w wykonaniu Bostońskiej Orkiestry Symfonicznej pod dyrekcją kompozytora Za: Full text of „Boston Symphony Orchestra concert programs, Season 68, 1948-1949, Trip”. s. 6. [dostęp 2017-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-18)]. (ang.).
- ↑ podczas Biennale w Wenecji
- ↑ a b w Carnegie Hall
- ↑ podczas Zimowej Olimpiady 1980
- ↑ recytował wiersz W.H. Audena The Runner
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Boston Symphony Orchestra. World Premieres: The 1900s. [dostęp 2017-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-18)]. (ang.).
- ↑ a b c d LUKAS FOSS: COMPLETE SYMPHONIES. [w:] BMOP sound [on-line]. [dostęp 2017-01-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-15)]. (ang.).
- ↑ a b James H. North: New York Philharmonic: The Authorized Recordings, 1917-2005. 2006-06-15. [dostęp 2017-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-02)]. (ang.).
- ↑ New Music Box. [dostęp 2016-03-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].
- ↑ New York Philharmonic Program (ID: 1364), 1960-10-21. [w:] New York Philharmonic Leon Levy Digital [on-line]. [dostęp 2017-01-17]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]
|
|