Przejdź do zawartości

Life is Strange

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Life is Strange
Ilustracja
Logo gry
Producent

Dontnod Entertainment

Wydawca

Square Enix

Seria gier

Life is Strange

Reżyser

Raoul Barbet, Michel Koch

Projektant

Baptiste Moisan, Sebastien Judit, Sebastien Gaillard

Artysta

Kenny Laurent, Amaury Balandier

Główny programista

Luc Baghadoust

Scenarzysta

Christian Divine, Jean-Luc Cano

Kompozytor

Jonathan Morali

Silnik

Unreal Engine 3

Data wydania

Episode 1: 30 stycznia 2015
Episode 2: 24 marca 2015
Episode 3: 19 maja 2015
Episode 4: 28 lipca 2015
Episode 5: 20 października 2015

Gatunek

przygodowa, graficzna fikcja interaktywna

Tryby gry

gra jednoosobowa

Kategorie wiekowe

PEGI: 16+[1]

Wymagania sprzętowe
Platforma

Microsoft Windows, PlayStation 4, PlayStation 3, Xbox One, Xbox 360, macOS, Linux, iOS, Android

Następna gra w serii

Life is Strange: Before the Storm (2017)

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Life is Strange – epizodyczna komputerowa gra przygodowa o charakterze fikcji interaktywnej, wyprodukowana przez Dontnod Entertainment i wydana przez Square Enix. Fabuła gry śledzi poczynania Maxine Caulfield, młodej adeptki fotografii, która odkrywa, że potrafi w dowolnym momencie cofnąć czas, co sprawia, że wszystko, co zrobi, wywołuje efekt motyla. Gra składa się z pięciu odcinków, które wydawane były co około dwa miesiące, a pierwszy z nich, zatytułowany Chrysalis, wydano 30 stycznia 2015[1]. Life is Strange jest dostępna na dziewięciu platformach: Microsoft Windows, PlayStation 4, PlayStation 3, Xbox One, Xbox 360, macOS, Linux, iOS i Android, głównie w dystrybucji cyfrowej.

Centralnym motywem fabuły gry jest wewnętrzna przemiana głównej bohaterki, na którą wpływ mają podejmowane w trakcie rozgrywki decyzje. Działania gracza mogą oddziaływać na późniejsze wydarzenia, stosunek innych postaci do protagonistki itp. Zdolność do podróży w czasie jest ograniczona – podjętą decyzję można cofać dowolną liczbę razy, ale tylko do pewnego momentu, zwykle przejścia do innego obszaru, co sprawia, że konsekwencje poczynań Caulfield pozostają nieznane. Gra porusza tematykę tożsamości, tego, co ją kształtuje, a także pamięci, ukazuje nostalgię nastolatki i zmagania z samym sobą.

Prace nad grą rozpoczęły się w kwietniu 2013. Za formatem epizodycznym stały zarówno przesłanki natury finansowej, jak i sam proces twórczy. Zespół producencki odbył podróż na północno-zachodnie wybrzeże Stanów Zjednoczonych celem jak najwierniejszego oddania panujących tam realiów i zakrzywił archetypiczne wyobrażenia o głównych bohaterach gier tego typu, aby stworzyć postacie posiadające własny charakter. Gra zyskała uznanie krytyków, którzy docenili rozwój protagonistki i samą mechanikę gry.

Na Life is Strange zwrócono także uwagę ze względu na to, że główne role odgrywają tu postaci kobiece. Przed zawarciem współpracy ze Square Enix Dontnod Entertainment nie otrzymał kredytu zaufania od innych wydawców, którzy chętniej widzieliby w głównej roli mężczyznę.

Fabuła

[edytuj | edytuj kod]

Wydarzenia w grze mają miejsce w tygodniu poprzedzającym 7 października 2013 i są przedstawione z perspektywy Maxine „Max” Caulfield (głos: Hannah Telle)[2], uczennicy fikcyjnej Akademii Blackwell. Szkoła zlokalizowana jest w rodzinnej miejscowości głównej bohaterki, Arcadia Bay w Oregonie, do której wraca ona po kilkuletnim pobycie w Seattle.

Wprowadzeniem do gry jest koszmarna wizja, w której Max widzi latarnię morską niszczoną przez zbliżające się do Arcadia Bay, powiększające się tornado. Wybudza się z wizji, aby odkryć, że znajduje się w klasie i jest w trakcie zajęć. Aby wrócić do siebie, Caulfield udaje się do łazienki, gdzie jest świadkiem morderstwa innej dziewczyny. Próbując zainterweniować, cofa czas, aby odnaleźć się z powrotem w klasie. Świadoma dalszego przebiegu wydarzeń, Max szybko kieruje się z powrotem do łazienki, gdzie udaje jej się uratować dziewczynę. Jak się później okazuje, uratowana to jej dawna przyjaciółka z dzieciństwa, Chloe Price (Ashly Burch)[2]. Dziewczyny udają się razem na spacer w okolice latarni, podczas którego Max ponownie doświadcza wizji, a następnie wyjawia Chloe swoją zdolność do manipulowania czasem. Okazuje się, że wizja Max wcale nie jest snem, tylko zapowiedzią zbliżającej się do miasta katastrofy[3].

Następnego dnia Max zauważa, że jej koleżanka z klasy, Kate Marsh (Dayeanne Hutton) jest nękana przez innych uczniów ze względu na filmik, na którym widać, jak podczas imprezy obściskuje się z wieloma osobami. Rozwój wydarzeń sugeruje, że Kate była pod wpływem narkotyków. Max odwiedza bar, w którym matka Chloe, Joyce (Cissy Jones), pracuje w charakterze kelnerki. Razem z Chloe decyduje się poeksperymentować ze swoją zdolnością, co jednak jest na tyle męczące, że powoduje krwotok z nosa i omdlenie. Gdy Max dochodzi do siebie, Chloe odwozi ją z powrotem do Akademii Blackwell. Podczas zajęć, wszyscy są wezwani na dziedziniec, ponieważ Kate ma zamiar popełnić samobójstwo poprzez skok z dachu akademika. Caulfield udaje się zatrzymać czas i dotrzeć do Kate przed skokiem – od gracza zależy, czy dziewczynę udaje się uratować. Ostatecznie Max i Chloe obiecują sobie wyjaśnić tajemnicę stojącą za tym, co przydarzyło się Kate i Rachel Amber, przyjaciółce Chloe, która ostatnio zaginęła[4].

Max i Chloe włamują się pod osłoną nocy do gabinetu dyrektora Akademii Blackwell, żeby dowiedzieć się więcej o ostatnich wydarzeniach. Po przeszukaniu gabinetu włamują się na basen, żeby popływać. Ochrona szkoły pojawia się, żeby sprawdzić co się dzieje. Dziewczynom udaje się uciec do domu Chloe. Następnego dnia do domu powraca David Madsen, ojczym Chloe i szef szkolnej ochrony. Między nim a dziewczynami dochodzi do konfrontacji. Max i Chloe udają się do baru, pod którym parkuje kamper Franka Bowersa (Daniel Bonjour), znajomego Rachel. Odkrywają tam, że Rachel zataiła przed Chloe swój związek z Frankiem. Chloe, wzburzona, odchodzi. W internacie Max przygląda się starej fotografii. Niespodziewanie zostaje przeniesiona w czasie do dnia, w którym zdjęcie zostało zrobione. Odkrywając, że ma możliwość uratować życie ojca Chloe, ukrywa klucze do jego samochodu, niezamierzenie tworząc alternatywną rzeczywistość, w której ojciec Chloe żyje, ale sama Chloe porusza się na wózku inwalidzkim[5].

W alternatywnej rzeczywistości Max odnajduje zdjęcie, dzięki któremu uratowała ojca Chloe i udaje jej się za jego pomocą cofnąć poprzednią decyzję i przywrócić pierwotny bieg wydarzeń. Max i Chloe kontynuują swoje śledztwo i zbierają wskazówki, które ostatecznie doprowadzają je do opuszczonej stodoły, będącej własnością zamożnej rodziny Prescottów. Dziewczyny odkrywają bunkier ukryty pod budynkiem i znajdują w nim niepokojące zdjęcia Kate Marsh i zaginionej Rachel Amber. Na jednym ze zdjęć Rachel znajduje się na opuszczonym złomowisku, na którym często spotykała się z Chloe. Protagonistki szybko udają się w stronę złomowiska, gdzie odnajdują zakopane zwłoki Rachel. Max i Chloe poszukują Nathana Prescotta (Nik Shriner), którego uważają za sprawcę zbrodni. Podczas „End of the World Party”, imprezy organizowanej przez elitarny Vortex Club, otrzymują od niego SMSa, w którym grozi on, że zniszczy wszystkie dowody. Wracają na złomowisko, gdzie zostają zaatakowane przez Marka Jeffersona (Derek Phillips), jednego z nauczycieli w Akademii Blackwell, który najpierw wstrzykuje Max środek nasenny, a następnie zabija Chloe przez strzał w głowę[6].

Max zostaje porwana i jest przetrzymywana w bunkrze przez Jeffersona, który wyjawia, że porywał młode dziewczyny, które wykorzystywał jako modelki. Twierdzi, że tylko w ten sposób był w stanie uchwycić ich niewinność. Max korzysta ze swoich mocy aby uciec przy użyciu zdjęcia. Powracając do lekcji z Jeffersonem wysyła wiadomość do Ojczyma Chloe, Davida Madsena (Don McManus) informując o tożsamości porywacza. Jefferson zostaje ujęty, Chloe uratowana a Max wygrywa konkurs fotograficzny i otrzymuje nagrodę w postaci wyjazdu do San Francisco do galerii sztuki, na wystawę, na której zostaje wystawione jej zwycięskie zdjęcie. Podczas wydarzenia dzwoni do Chloe i uświadamia sobie, że pomimo wszystkich wysiłków tornado uderza w Arcadia Bay. Max cofa się w czasie do momentu, w którym zrobiła zwycięskie zdjęcie, co ostatecznie powoduje podróż przez liczne alternatywne rzeczywistości, które przekształcają się w koszmar na jawie. Po ocknięciu się z koszmaru Max z pomocą Chloe dociera do latarni. Bohaterki muszą zmierzyć się z faktem, że podróże w czasie Max są powodem powstania tornada o sile wychodzącej poza skalę Fujity. Max musi podjąć decyzję: Oszczędzić Chloe i skazać Arcadia Bay na zniszczenie lub poświęcić życie Chloe aby ocalić miasteczko[7].

Odcinki

[edytuj | edytuj kod]
Odcinek Autorzy Data wydania
Episode 1: Chrysalis Christian Divine, Jean-Luc Cano 30 stycznia 2015
Maxine Caulfield odkrywa, że potrafi cofać czas i ratuje swoją dawną przyjaciółkę, Chloe Price, od śmierci poprzez postrzelenie[3].
Episode 2: Out of Time Christian Divine, Jean-Luc Cano 24 marca 2015
Chloe przekonuje Max do eksperymentowania ze swoją mocą, podczas gdy Max próbuje pomóc Kate Marsh, nękanej przez innych studentów koleżance z grupy[4].
Episode 3: Chaos Theory Christian Divine, Jean-Luc Cano 19 maja 2015
Max i Chloe odkrywają mroczne sekrety Arcadia Bay. Max dowiaduje się niechcący, jak dalekosiężne konsekwencje może mieć korzystanie z jej mocy[5].
Episode 4: Dark Room Christian Divine, Jean-Luc Cano 28 lipca 2015[8]
Śledztwo Max i Chloe przynosi wreszcie wymierne rezultaty – udaje się odnaleźć martwą Rachel Amber. Tożsamość zbrodniarza jest jednak zaskoczeniem dla protagonistki[6].
Episode 5: Polarized Christian Divine, Jean-Luc Cano 20 października 2015[9]
Podczas gdy tornado zbliża się do Arcadia Bay, Max cofa się w czasie aby uratować przyszłość[10].

Rozgrywka

[edytuj | edytuj kod]

Life is Strange to gra przygodowa, w której gracz steruje główną bohaterką z perspektywy trzeciej osoby[11]. W trakcie rozgrywki gracz otrzymuje możliwość cofania czasu, która pozwala na ponowne podjęcie decyzji albo wykorzystanie zdobytej wiedzy[12]; czas można cofać w okresach wyznaczonych przez punkty kontrolne, w których stan gry jest zapisywany[13]. Podjęte decyzje mają wpływ na rozwój fabuły w bliższej lub dalszej perspektywie[14]. W dialogach wykorzystano strukturę drzewa; odbytą rozmowę również można cofnąć i poprowadzić w inny sposób, korzystając ze zdobytych przed cofnięciem czasu informacji[15]. Również rzeczy zgromadzone w ekwipunku przed cofnięciem czasu pozostaną w nim po fakcie[16]. Interakcja ze światem przedstawionym odbywa się poprzez graficzny interfejs użytkownika w postaci ręcznie rysowanych ikon[17]. Aby zachęcić do szerszej eksploracji świata gry, na każdym poziomie umieszczono easter eggi[18].

Produkcja

[edytuj | edytuj kod]

Prace nad grą rozpoczęły się w kwietniu 2013[19]. Inaczej niż zazwyczaj, najpierw pojawił się pomysł na mechanikę gry, z którą producent eksperymentował już w swojej poprzedniej grze, Remember Me; postać Maxine Caulfield powstała jako uzupełnienie już opracowanego systemu cofania się w czasie[20][21]. Format epizodyczny został wybrany zarówno ze względu na możliwości finansowe studia, jak i sam proces twórczy[22]. Pozwoliło to na zgodny z wolą twórców rozwój akcji w wolnym tempie[23]. Wcześnie w procesie produkcyjnym podjęto decyzję o przeznaczeniu większej części budżetu na pisanie fabuły i aktorów głosowych[24]. W zamyśle twórców, główną rolę w grze miały odegrać wybory i ich konsekwencje[25], dlatego większy nacisk położono na fabułę i planowanie postaci, niż na tradycyjne dla gatunku zagadki w systemie „wskaż i kliknij”[26][27].

Ekipa odpowiedzialna za produkcję udała się do Oregonu[14], robiła tam zdjęcia, przeglądała lokalną prasę i korzystała z Google Street View, aby możliwie najwierniej odwzorować region w grze[2][28]. Zjawiska nadprzyrodzone towarzyszące rozwojowi fabuły są metaforą wewnętrznego konfliktu z samym sobą[29]. Tekstury w grze zostały wykonane ręcznie[30], aby „dopasować się do dzisiejszych gustów, szczególnie doceniających oryginalność i różnorodność”[31].

Mimo znacznych różnic dzielących Life is Strange i poprzednią grę produkcji Dontnod, Moris zwraca uwagę, że obie gry poruszają zbliżoną tematykę pamięci i tożsamości[32]. Wykorzystując ulepszoną wersję silnika Unreal Engine 3, zastosowano w grze narzędzia i efekty specjalne, „jak błyskawice i głębia ostrości”, zaprojektowane dla Remember Me[22]. Szczególną uwagę poświęcono sekwencjom cofania czasu: pożądany efekt artystyczny osiągnięto wykorzystując m.in. postprocessing i podwójną ekspozycję[33]. Wśród inspiracji, twórcy gry wymieniają The Walking Dead, Gone Home i Heavy Rain[34][35], a także powieść Buszujący w zbożu, której główny bohater nosi takie samo nazwisko, jak protagonistka Life is Strange[36]. Proces tworzenia postaci odbywał się na zasadzie zniekształcania znanych archetypów[28] Podobnie jak w Remember Me, Dontnod zdecydowali się umieścić kobietę w głównej roli, ujawniając jednocześnie, że potencjalni wydawcy naciskali na to, żeby była to jednak postać męska[37].

Ścieżkę dźwiękową do gry skomponował Jonathan Morali, frontman francuskiego zespołu muzycznego Syd Matters[2]. Piosenki Syd Matters, jak również innych wykonawców i zespołów indierockowych, takich jak José González, Mogwai, Breton, Amanda Palmer, Brian Viglione, Bright Eyes, Message to Bears, Local Natives, Sparklehorse, Angus & Julia Stone, alt-J i Mud Flow również zostały wykorzystane w grze i odgrywają istotną rolę w budowaniu nastroju[2][38].

Wydanie gry

[edytuj | edytuj kod]

Life is Strange zostało zapowiedziane przez Square Enix 11 sierpnia 2014[39]. Wydawca wyraził w grudniu 2014 zainteresowanie możliwością wydania gry na nośnikach fizycznych[40], ale dodał, że cały wysiłek jest wkładany w wydanie cyfrowe[41]. Jako datę wydania pierwszego odcinka zapowiedziano 30 stycznia 2015[42][43]. Zapowiadanej daty premiery dotrzymano[1].

W lutym 2015 do Internetu wyciekła niedokończona wersja drugiego odcinka[44]. Drugi odcinek został ostatecznie wydany 24 marca 2015[45], trzeci 19 maja 2015[46], czwarty 28 lipca 2015[47], zaś piąty 20 października 2015[48].

Do dnia 23 lipca 2015 roku gra została sprzedana w ponad milionie egzemplarzy[47].

W związku z pozytywnym przyjęciem gry, twórcy zapowiedzieli, że niewykluczone jest stworzenie kontynuacji. Zaznaczyli jednak, że zawarta w pięciu odcinkach historia Maxine stanowi spójną i zamkniętą całość, dlatego – wzorem seriali takich jak American Horror Story czy Detektyw – druga część zostałaby zrealizowana z innymi postaciami i opowiadała inną historię[49].

Odbiór gry

[edytuj | edytuj kod]
Średnia ocen z recenzji
Stan z 3 stycznia 2016.
Gra GameRankings Metacritic
Episode 1: Chrysalis 78,07% (PC)
77,66% (PS4)
79,07% (Xbox One) 		77/100 (PC)
75/100 (PS4)
77/100 (Xbox One)
Episode 2: Out of Time 80,29% (PC)
78,86% (PS4)
71,9% (Xbox One) 		77/100 (PC)
78/100 (PS4)
73/100 (Xbox One)
Episode 3: Chaos Theory 76,33% (PC)
79,75% (PS4)
83% (Xbox One) 		80/100 (PC)
80/100 (PS4)
80/100 (Xbox One)
Episode 4: Dark Room 90,00% (PC)
82,50% (PS4)
73,75% (Xbox One) 		76/100 (PC)
81/100 (PS4)
74/100 (Xbox One)
Episode 5: Polarized – 83/100 (PC)
81/100 (PS4)
80/100 (Xbox One)

Gra została skrytykowana za lip-sync[50][51] i nieudane próby wprowadzenia języka potocznego do dialogów[52][53]. Krytycy docenili jednak rozwój postaci[54][55] i mechanikę podróży w czasie[56][57], dochodząc do wniosku, że powinno powstać więcej gier tego typu[58][59]. Forbes odnotował sprawne połączenie kilku gatunków w grze[60].

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]


Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Life Is Strange (PC). Gry-Online. [dostęp 2015-11-18].
  2. ↑ a b c d e Martin Toney: Life Is Strange Gets Its Final Developer Diary: Creating Arcadia Bay. Gaming Bolt. [dostęp 2015-06-23]. (ang.).
  3. ↑ a b Dontnod Entertainment, Life Is Strange, ep. 1: „Chrysalis”. Square Enix, MS Windows. (ang.).
  4. ↑ a b Dontnod Entertainment, Life Is Strange, ep. 2: „Out of Time”. Square Enix, MS Windows. (ang.).
  5. ↑ a b Dontnod Entertainment, Life Is Strange, ep. 3: „Chaos Theory”. Square Enix, MS Windows. (ang.).
  6. ↑ a b Dontnod Entertainment, Life Is Strange, ep. 4: „Dark Room”. Square Enix, MS Windows. (ang.).
  7. ↑ Dontnod Entertainment, Life Is Strange, ep. 4: „Polarized”. Square Enix, MS Windows. (ang.).
  8. ↑ Scott Blows: Life is Strange Episode Four – Launch Trailer & Release Date. [dostęp 2015-07-23]. (ang.).
  9. ↑ Wesley Copeland: The Final Episode of Life is Strange Gets a Release Date. IGN, 2015-09-21. [dostęp 2015-10-16]. (ang.).
  10. ↑ Review: Life Is Strange Episode 5: “Polarized” AKA Let’s Have a Feels Trip [online], www.themarysue.com [dostęp 2016-01-08].
  11. ↑ Christian Gaca: Life Is Strange. Gamereactor.eu. [dostęp 2015-06-23]. (ang.).
  12. ↑ Brett Makedonski: Life is Strange is a world you’ll want to lose yourself in. Destructoid. [dostęp 2015-06-23]. (ang.).
  13. ↑ Daniel Kaszor: Life is Strange review: Time rewind a welcome addition to this mesh of My So Called Life and Donnie Darko. Financial Post. [dostęp 2015-06-23]. (ang.).
  14. ↑ a b Samit Sarkar: Do your choices matter if you can just rewind time and redo them?. Polygon. [dostęp 2015-06-23]. (ang.).
  15. ↑ Dale Morgan: Life is Strange: Dontnod Entertainment wants you to grow up. Continue-Play.com. [dostęp 2018-05-24]. (ang.).
  16. ↑ Liam Martin: Life Is Strange developer diary explores rewind feature. DigitalSpy. [dostęp 2015-06-23]. (ang.).
  17. ↑ Venisia Gonzalez: First Impressions – Life is Strange from DONTNOD Entertainment. GameSkinny.com. [dostęp 2015-06-23]. (ang.).
  18. ↑ Kimberly Wallace: Life is Strange: A Promising And Exciting Debut. Gameinformer. [dostęp 2015-06-23]. (ang.).
  19. ↑ Paul Younger: Life Is Strange Dev Diary Explains The Story And Concept. PC Invasion. [dostęp 2015-06-23]. (ang.).
  20. ↑ Andrew Webster: How adventure game Life is Strange blends time travel and teen drama. The Verge. [dostęp 2015-06-23]. (ang.).
  21. ↑ Richard Walker: The Making of Life is Strange – An Indie-Style Adventure with Choice and Consequence. Xbox Achievements. [dostęp 2015-06-23]. (ang.).
  22. ↑ a b Kat Bailey: Life is Strange’s „Triforce” of Influences. US Gamer. [dostęp 2015-06-23]. (ang.).
  23. ↑ Calum Marsh: Life Is Strange: episodic video games prove as addictive as episodic TV. The Guardian. [dostęp 2015-06-23]. (ang.).
  24. ↑ Tom Philips: Life is Strange dev talks lip-syncing, release schedule and publisher demands. Eurogamer.net. [dostęp 2015-06-23]. (ang.).
  25. ↑ Samit Sarkar: Life is Strange, episodic adventure game, coming from Remember Me dev. Polygon. [dostęp 2015-06-23]. (ang.).
  26. ↑ Giuseppe Nelva: Life Is Strange: Watch The Very First Gameplay Video and Learn More About Dontnod’s “AAA Indie” Game. Dual Shockers. [dostęp 2015-06-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-12)]. (ang.).
  27. ↑ Daniel Carreras: Life is no Fairy Tale in Life is Strange – Preview. VGChartz. [dostęp 2015-06-23]. (ang.).
  28. ↑ a b Zulai Serrano: 'Life is Strange Episode 2' Dev Talks To Us About What’s Next For Max In Arcadia Bay [EXCLUSIVE]. iDigitalTimes. [dostęp 2015-06-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-24)]. (ang.).
  29. ↑ Bengt Lemne: Life is Strange – „Supernatural things merely metaphors”. Gamereactor. [dostęp 2015-06-23]. (ang.).
  30. ↑ Giuseppe Nelva: Life Is Strange Gets New Screenshots Showing Dontnod’s Lovely Art Style; It looks Super-Sweet on PS4. Dual Shockers. [dostęp 2015-06-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-12)]. (ang.).
  31. ↑ Metro: Square Enix and Remember Me creator announce Life Is Strange. [dostęp 2015-06-23]. (ang.).
  32. ↑ Brian Albert: Gamescom 2014: How ‘Life Is Strange’ gets female protagonists right. IGN. [dostęp 2015-06-23]. (ang.).
  33. ↑ Eddie Makuch: Watch: Life is Strange Dev Talks Time-Travel Butterfly Effect in New Video. Gamespot. [dostęp 2015-06-23]. (ang.).
  34. ↑ Nate Ming: FEATURE: „Life is Strange” Interview and Hands-on Impressions. Crunchyroll. [dostęp 2015-06-23]. (ang.).
  35. ↑ Blake Peterson: Juno + Donnie Darko + Gone Home = Life is Strange. Game Revolution. [dostęp 2015-06-23]. (ang.).
  36. ↑ Siliconera: Life Is Strange Director Talks About The Theme Of „Identity” And Visual Novels. [dostęp 2015-06-23]. (ang.).
  37. ↑ Zarmena Khan: Publishers Wanted a Male Lead Character in Life is Strange, Says Dontnod. PlayStationLifeStyle.net. [dostęp 2015-06-23]. (ang.).
  38. ↑ Alexa Ray Corriea: These Are the Songs in Life is Strange. Gamespot. [dostęp 2015-06-23]. (ang.).
  39. ↑ Toby Palm: Square Enix: Announcing Life is Strange!. [dostęp 2015-06-23]. (ang.).
  40. ↑ David Scammel: Square Enix considering boxed release for Life is Strange. Videogamer.com. [dostęp 2015-06-23]. (ang.).
  41. ↑ Square Enix Considering Retail Release for Life is Strange. Gaming Bolt. [dostęp 2015-06-23]. (ang.).
  42. ↑ Wesley Copeland: Life Is Strange gets release date and pricing info. IGN. [dostęp 2015-06-23]. (ang.).
  43. ↑ Sinan Kubba: Time-bending teen drama Life is Strange debuts next month. Engadget. [dostęp 2015-06-23]. (ang.).
  44. ↑ Nick Bayer: Life Is Strange Episode 2 Leaked. APG Nation. [dostęp 2015-06-23]. (ang.).
  45. ↑ Tom Philips: Life is Strange: Episode 2 release date revealed. Eurogamer.net. [dostęp 2015-06-23].
  46. ↑ Luke Karmali, Life Is Strange: Episode 3 – Chaos Theory gets a release date [online], IGN, 13 maja 2015 [dostęp 2015-06-23] (ang.).
  47. ↑ a b Kamil „Góral” Zwijacz: Life is Strange z milionem sprzedanych kopii; czwarty epizod ukaże się 28 lipca. GRY-Online.pl, 2015-07-23. [dostęp 2015-07-23]. (pol.).
  48. ↑ Mike Boccher: Life is Strange Episode 5 release date revealed in new trailer. GameZone, 2015-10-07. [dostęp 2016-01-13]. (ang.).
  49. ↑ Megan Farokhmanesh: Life is Strange’s second season would star a new cast (if it happened). Polygon, 2015-06-24. [dostęp 2015-07-23]. (ang.).
  50. ↑ Graham Banas: Life Is Strange: Episode 1 – Chrysalis – review. Push Square. [dostęp 2015-06-23]. (ang.).
  51. ↑ Bengt Lemne: Life Is Strange – episode 1. Gamereactor. [dostęp 2015-06-23]. (ang.).
  52. ↑ Megan Farokhmanesh, Colin Campbell: Life Is Strange: Episode One – Chrysalis review: So-Called Life. Polygon. [dostęp 2015-06-23]. (ang.).
  53. ↑ Hayden Dingman: Life is Strange Ep. 1 review: Finding the strange in everyday life. PC World. [dostęp 2015-06-23]. (ang.).
  54. ↑ Jonathon Dornbrush: ‘Life Is Strange’ Episode 1 review: ‘Chrysalis’. Entertainment Weekly. [dostęp 2015-06-23]. (ang.).
  55. ↑ Evan Killham: Life Is Strange: Episode 1 introduces a fascinating hero in a world full of ugly weirdos. VentureBeat. [dostęp 2015-06-23]. (ang.).
  56. ↑ David Jenkins: Life Is Strange: Episode 1 review – this action will have consequences. Metro. [dostęp 2015-06-23]. (ang.).
  57. ↑ Geoff Thew: Review: Life is Strange Episode 1: Chrysalis. Hardcore Gamer. [dostęp 2015-06-23]. (ang.).
  58. ↑ Andrew Webster: Everyday life can make an awesome video game. The Verge. [dostęp 2015-06-23]. (ang.).
  59. ↑ Jerry Bonner: REVIEW: ‘Life Is Strange’ Puts You in the Shoes of a Time-Bending Teen...and That’s a Real Good Thing. Headlines & Global News. [dostęp 2015-06-23]. (ang.).
  60. ↑ Daniel Nye Griffiths: Oregon Time Trail: ‘Life Is Strange’ Mid-Season Review. Forbes. [dostęp 2015-06-23]. (ang.).
  61. ↑ James Batchelor: Develop Awards 2015: The winners revealed. 15 lipca 2015. [zarchiwizowane z tego adresu (16 lipca 2015)]. (ang.).
  62. ↑ Golden Joystick Awards 2015. 30 października 2015. [zarchiwizowane z tego adresu (2 listopada 2015)]. (ang.).
  63. ↑ Life Is Strange – Episode 1. [zarchiwizowane z tego adresu (27 listopada 2015)]. (ang.).
  64. ↑ Stephany Nunneley: The Game Awards 2015 – Game of the Year goes to The Witcher 3. 4 grudnia 2015. [zarchiwizowane z tego adresu (15 stycznia 2016)]. (ang.).
  65. ↑ Life Is Strange on Twitter. Life is Strange, 9 grudnia 2015. [zarchiwizowane z tego adresu (24 lutego 2016)]. (ang.).
  66. ↑ Mike Diver: The Best 20 Video Games of 2015. 4 grudnia 2015. [zarchiwizowane z tego adresu (11 grudnia 2015)]. (ang.).
  67. ↑ Joshua Rivera: The 10 Best Video Games of 2015. 10 grudnia 2015. [zarchiwizowane z tego adresu (11 grudnia 2015)]. (ang.).
  68. ↑ The best games of 2015: Your top 10. [zarchiwizowane z tego adresu (19 grudnia 2015)]. (ang.).
  69. ↑ Allegra Frank: Polygon’s 2015 Games of the Year #7: Life is Strange. [zarchiwizowane z tego adresu (22 grudnia 2015)]. (ang.).
  70. ↑ Brett Makedonski: Nominees for Destructoid’s Best Xbox One Game of 2015. 10 grudnia 2015. [zarchiwizowane z tego adresu (22 grudnia 2015)]. (ang.).
  71. ↑ Brett Makedonski: Destructoid’s award for Best Xbox Game of 2015 goes to.... 23 grudnia 2015. [zarchiwizowane z tego adresu (23 grudnia 2015)]. (ang.).
  72. ↑ Tom Phillips: Games of 2015 no. 10: Life is Strange. 23 grudnia 2015. [zarchiwizowane z tego adresu (24 grudnia 2015)]. (ang.).
  73. ↑ Kyle Orland: The best video games of 2015, as picked by the Ars editors. 27 grudnia 2015. [zarchiwizowane z tego adresu (20 stycznia 2016)]. (ang.).
  74. ↑ Giant Bomb’s 2015 Game of the Year Awards: Day Three Text Recap. 30 grudnia 2015. [zarchiwizowane z tego adresu (20 stycznia 2016)]. (ang.).
  75. ↑ Emad Ahmed: The top ten best videogames of 2015. 31 grudnia 2015. [zarchiwizowane z tego adresu (1 stycznia 2016)]. (ang.).
  76. ↑ Best of 2015 – Day Four: Adventure, Platformer, DLC/Expansion, Mobile. 4 stycznia 2016. [zarchiwizowane z tego adresu (6 stycznia 2016)]. (ang.).
  77. ↑ Justin Massongill: Vote Now: PS.Blog Game of the Year 2015 Awards. 18 grudnia 2015. [zarchiwizowane z tego adresu (22 grudnia 2015)]. (ang.).
  78. ↑ Justin Massongill: Winners: PlayStation.Blog 2015 Game of the Year Awards. 12 stycznia 2016. [zarchiwizowane z tego adresu (18 stycznia 2016)]. (ang.).
  79. ↑ Chris Pereira: The 2016 DICE Award Winners [UPDATED]. 18 lutego 2016. [zarchiwizowane z tego adresu (22 lutego 2016)]. (ang.).
  80. ↑ 19th Annual D.I.C.E. Awards Finalists. [zarchiwizowane z tego adresu (31 stycznia 2016)]. (ang.).
  81. ↑ Witcher 3 wins Game of the Year at 16th annual Game Developers Choice Awards. 16 marca 2016. [zarchiwizowane z tego adresu (19 marca 2016)]. (ang.).
  82. ↑ SXSW Gaming Awards. [zarchiwizowane z tego adresu (29 stycznia 2016)]. (ang.).
  83. ↑ Estevan Aviles: 2016 SXSW Gaming Awards Winners Announced!. 19 marca 2016. [zarchiwizowane z tego adresu (1 kwietnia 2016)]. (ang.).
  84. ↑ 2015 Winners. 21 marca 2016. [zarchiwizowane z tego adresu (9 kwietnia 2016)]. (ang.).
  85. ↑ Sam Loveridge: Fallout 4 is named Best Game at the BAFTA Games Awards 2016. 7 kwietnia 2016. [zarchiwizowane z tego adresu (10 kwietnia 2016)]. (ang.).
  86. ↑ Peabody Awards and Facebook Launch New Futures of Media Award. [zarchiwizowane z tego adresu (8 maja 2016)]. (ang.).
  87. ↑ Alex Wawro: Life Is Strange leads this year’s Games For Change award winners. 24 czerwca 2016. [zarchiwizowane z tego adresu (25 czerwca 2016)]. (ang.).
  88. ↑ Chris Kerr: Life is Strange leads Games for Change Awards noms. 2 czerwca 2016. [zarchiwizowane z tego adresu (3 czerwca 2016)]. (ang.).
  89. ↑ Game Designers Award 2016. 15 września 2016. [zarchiwizowane z tego adresu (14 października 2016)]. (ang.).
  90. ↑ Rajitha Ratnam: Life Is Strange wins Game of the Year in Apple’s Best of 2016. NewBay Media, 8 grudnia 2016. [zarchiwizowane z tego adresu (20 grudnia 2016)]. (ang.).
  91. ↑ Nagrody Steam. Steam.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Seria gier Life is Strange
Główna seria
Gry poboczne
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Life_is_Strange&oldid=73178004”