Przejdź do zawartości

Lederhosenfilm

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Lederhosenfilm – bawarskie kino erotyczne[1], niekiedy pornograficzne, drugiej połowy dwudziestego wieku, podgatunek rozrywkowego kina niemieckiego i austriackiego owych lat.

Terrmin Lederhosenfilm oznacza „film ze skórzanych portek”, będąc odniesieniem do niewyrafinowanej seksualności wsi bawarskiej. Filmy w swej ogromnej większości były prostymi komediami[2]. Apogeum tego gatunku przypadało na późne lat sześćdziesiąte i lata siedemdziesiąte XX wieku[3], okres kadencji Willy’ego Brandta. Wśród reżyserów byli[4][5]: Franz Marischka[6] (Liebesgrüße aus der Lederhose[7], 1972; Zwei Däninnen in Lederhosen, 1979; Drei Lederhosen in St. Tropez, 1980), Gunter Otto (Lass jucken Kumpel, 1972)[8], Alois Brummer (Gipfelglück im Dirndlrock, 1972; Beim Jodeln juckt die Lederhose, 1974; Kursaison im Dirndlhöschen, 1981), Jürgen Enz (Wo der Wildbach durch das Höschen rauscht, 1974; Gaudi in der Lederhose, 1977; Das Sex-Abitur – Heiße Liebe in Blue Jeans, 1978), Franz Antel (Liebe durch die Hintertür, 1969; Das Love-Hotel in Tirol, 1978), Hubert Frank (Jagdrevier der scharfen Gemsen, 1975), Franz-Josef Gottlieb (Auf der Alm, da gibt’s koa Sünd, 1974) oraz Siggi Götz (Geh, zieh dein Dirndl aus, 1973)[9]. Producentem wielu z tych filmów był Alois Brummer, który będąc właścicielem dwóch kin, zainteresował się produkcją filmów i uznał, że sam może wybierać reżyserów i producentów wykonawczych. Innym ważnym producentem był Karl Spiehs właściciel monachijskiej wytwórni Lisa Film[10]. Grali w tych filmach: Peter Steiner[11], Franz Muxeneder[12], Willy Harlander[13], Erich Kleiber[14], Josef Moosholzer[15] oraz aktorki: Alena Penz[16], Angelica Bella[17], Christine Schuberth[18] i Dorle Buchner[19].

Filmy były zazwyczaj kręcone w Bawarii lub Tyrolu. Większość niemieckich studiów filmowych znajdowało się wtedy w Monachium, co było przejawem ironii dziejów, jeśli weźmie się pod uwagę fakt, że Bawaria była wówczas najbardziej konserwatywnym pod względem kulturowo-społecznym landem w Niemczech. W owym czasie bawarski film erotyczny był dla starszego pokolenia oburzający i szokujący, natomiast dla pokolenia powojennego baby-boomu te filmy uosabiały wyzwolenie spowodowane przez rewolucję seksualną. Wraz z porażką narodowego socjalizmu i rozwijającą się gospodarką Niemcy Zachodnie powróciły do weimarskiej dekadencji[20].

Równolegle kręcono inscenizowane pseudokumentalne, pseudonaukowe „raporty”, wzorcem podgatunku była dwunastoczęściowa seria Schulmädchen-Report[21]. Sukces serii dyskontowały filmy o życiu erotycznym gospodyń domowych, studentek czy tancerek. Dzisiaj filmy te są bardziej cenione ze względu na ich wartość historyczną, niż zdolność do pobudzenia seksualnego. Ich spuścizna jest również obecna w ścieżkach dźwiękowych, których wiele skomponował i wykonał Gert Wilden[22].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Hans Krah (red.), Bayern und Film, wyd. 1. Aufl, Medien, Texte, Semiotik Passau, Passau: Stutz, 2007, ISBN 978-3-88849-211-2 (niem.).
  2. ↑ Terri Ginsberg, Andrea Mensch, A Companion to German Cinema, John Wiley & Sons, 2011, s. 300, ISBN 978-1-4443-4558-2 (ang.).
  3. ↑ Danny Kringiel, Lowbrow in High Places: When Lederhosen Porn Was King, „Spiegel Online”, 15 marca 2013 [dostęp 2017-09-12] (ang.).
  4. ↑ Die besten Lederhosenfilme – Über 18 (Sex) [online], moviepilot.de [dostęp 2017-09-09] [zarchiwizowane z adresu 2017-09-09] (niem.).
  5. ↑ Die besten Lederhosenfilme [online], moviepilot.de [dostęp 2017-09-09] [zarchiwizowane z adresu 2017-09-09] (niem.).
  6. ↑ Danny Kringiel, Lederhosenfilme: Auf der Alm, da gibt's koan Sinn [online], SPIEGEL ONLINE, 14 marca 2013 [dostęp 2017-09-09] (niem.).
  7. ↑ Liebesgrüße aus der Lederhose [online], tv-kult.com [dostęp 2017-09-09] (niem.).
  8. ↑ Franz Marischka, Immer nur lächeln: Geschichten und Anekdoten von Theater und Film, Wien, München: Amalthea, 2001, s. 242, ISBN 978-3-85002-442-6 (niem.).
  9. ↑ Annette Miersch, Schulmädchen-Report : der deutsche Sexfilm der 70er Jahre, Berlin: Bertz, 2003, ISBN 978-3-929470-12-3 (niem.).
  10. ↑ Jasper P. Morgan, Die sündige Alm. Die deutsche Sex-Komödie, Hille: MPW, 2002, ISBN 978-3-931608-57-6 (niem.).
  11. ↑ Peter Steiner [online], tv-kult.com [dostęp 2017-09-09] (niem.).
  12. ↑ Franz Muxeneder [online], moviepilot.de [dostęp 2017-09-10] (niem.).
  13. ↑ Willy Harlander [online], moviepilot.de [dostęp 2017-09-10] (niem.).
  14. ↑ Erich Kleiber [online], moviepilot.de [dostęp 2017-09-10] (niem.).
  15. ↑ Josef Moosholzer [online], moviepilot.de [dostęp 2017-09-10] (niem.).
  16. ↑ Alena Penz [online], tv-kult.com [dostęp 2017-09-09] (niem.).
  17. ↑ Angelica Bella [online], moviepilot.de [dostęp 2017-09-10] (niem.).
  18. ↑ Christine Schuberth [online], moviepilot.de [dostęp 2017-09-10] (niem.).
  19. ↑ Dorle Buchner [online], moviepilot.de [dostęp 2017-09-10] (niem.).
  20. ↑ Stefan Rechmeier (red.), Das etwas humorvolle Lexikon des deutschen Erotikfilms: wo der Wildbach durch das Höschen rauscht, MPW-Filmbibliothek, Hille: MPW, 2005, ISBN 978-3-931608-66-8 (niem.).
  21. ↑ Rudolf Novotny, Die pubertierende Republik: 40 Jahre Schulmädchenreport, „Frankfurter Rundschau”, 26 października 2010 [dostęp 2017-09-09] (niem.).
  22. ↑ Stewart Mason, Gert Wilden [online], AllMusic [dostęp 2017-09-09] (niem.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Lederhosenfilm&oldid=73778951”