Przejdź do zawartości

Lech Pijanowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lech Pijanowski
Data i miejsce urodzenia

26 lipca 1928
Warszawa

Data i miejsce śmierci

6 stycznia 1974
Warszawa

Zawód

krytyk filmowy,
reżyser,
scenarzysta

Grób Lecha Pijanowskiego na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Lech Andrzej Pijanowski, ps. „Janusz Jaxa” (ur. 26 lipca 1928 w Warszawie, zm. 6 stycznia 1974 tamże) – polski krytyk filmowy i telewizyjny, reżyser, scenarzysta.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu II wojny światowej uczęszczał do warszawskiego Liceum im. Tadeusza Reytana w jego filii mieszczącej się w Skolimowie i Konstancinie[1]. Popularyzator i pomysłodawca gier. Pomysłodawca scenariuszy do szeregu filmów fabularnych, filmów dokumentalnych, a także – szczególnie po 1963 – filmów animowanych (takich jak: Kartoteka, Bzz, Ja i on). Również reżyser filmów dokumentalnych (Gospodarze gminy Bełda, Proces).

W czwartkowym dodatku do „Życia Warszawy” pt. „Życie i Nowoczesność” prowadził stałą rubrykę Rozkosze łamania głowy, poświęconą zagadkom logicznym i łamigłówkom, oraz stały dział Gry logiczne w miesięczniku „Problemy”.

Zmarł w 1974, jest pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 330-VI-23)[2].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Ojciec Wojciecha Pijanowskiego i mąż aktorki Marii Broniewskiej (przybranej córki poety Władysława Broniewskiego).

Wybrane publikacje książkowe

[edytuj | edytuj kod]
  • Małe abecadło filmowe, Warszawa, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1960
  • Telewizja na co dzień, Warszawa, Wydawnictwo Związkowe CRZZ, 1968
  • Przewodnik gier, Warszawa, Iskry, 1972
  • Rozkosze łamania głowy, Warszawa, Iskry, 1972
  • Dawne pasjanse polskie: księga pasjansów, Warszawa, „Prasa-Książka-Ruch”, 1974
  • Skarbnica gier, Warszawa, Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, 1981
  • Kubo, wycieczka w krainę geometrii, czyli spotkanie z kilkoma milionami łamigłówek, Warszawa, Horyzonty, 1972.

Filmografia (filmy fabularne)

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Andrzej Wyrzykowski. Najdziwniejsza szkoła. „Stolica. Warszawski Tygodnik Ilustrowany”. Rok XLI, Nr 17(1988), s. 24, 27 kwietnia 1986. Warszawa: Warszawskie Wydawnictwo Prasowe „RSW Prasa-Książka-Ruch”. ISSN 0039-1689. [dostęp 2023-07-30]. 
  2. Cmentarz Stare Powązki: MARIA WIŚNIEWSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-01-31].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]