Kwiaton
Wygląd
Kwiaton (fr. fleuron) – detal architektoniczny charakterystyczny dla motywów architektury i sztuki gotyku i neogotyku, wykonany w kształcie kwiatu o rozłożonych pączkach w otoczeniu zazwyczaj czterech liści na kilku poziomach[1][2][3], czasem uzupełniany żabkami.
W architekturze kwiaton stanowił najczęściej zakończenie iglicy będącej zwieńczeniem sterczyny, wimpergi, hełmu wieży, szczytu itp[1][2]. W sztuce stosowany był w meblarstwie, dekorował ołtarze i sprzęty kościelne, występował też w malarstwie[1].
Najbogatsze ukształtowanie posiadały kwiatony tworzone w XIII wieku[3].
Nazwę tę odnosi się również ogólnie do ornamentalnego potraktowania motywu kwiatu lub kwietnego bukietu.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Sztuka świata tom 17. Słownik terminów A-K.. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, s. 370-371. ISBN 978-83-213-4726-4.
- ↑ a b Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996, s. 223. ISBN 83-01-12365-6.
- ↑ a b Witold Szolginia: Ilustrowana encyklopedia dla wszystkich. Architektura i Budownictwo. Warszawa: Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, 1975, s. 186.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Krystyna Zwolińska, Zasław Malicki: Mały słownik sztuk plastycznych. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1993, s. 154. ISBN 83-214-0590-8.
- Witold Szolginia: Architektura. Warszawa: Sigma NOT, 1992, s. 85. ISBN 83-85001-89-1.
Kontrola autorytatywna (element architektoniczny):