Kostera grzbietoroga
| Lactoria fornasini[1] | |||
| (Bianconi, 1846) | |||
 Lactoria fornasini | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
kostera grzbietoroga | ||
| Synonimy | |||
| |||
Kostera grzbietoroga[2] (Lactoria fornasini) – gatunek morskiej ryby rozdymkokształtnej z rodziny kosterowatych (Ostraciidae).
Występowanie
[edytuj | edytuj kod]Ocean Indyjski i Spokojny: Afryka Wschodnia, Hawaje i Wyspa Wielkanocna poprzez południe Japonii aż po wyspę Lord Howe. Przebywa w tropikalnych morskich wodach na głębokości od 5 do 80 m. Najczęściej jednak spotykana jest w wodach na głębokości od 6 do 30 m[3].
Charakterystyka
[edytuj | edytuj kod]Na ciele posiada wyrostki przypominające rogi. Podobnie jak u kostery rogatej dwa z nich wystają do przodu przed oczami a dwa skierowane do tyłu znajdują się w okolicy płetwy odbytowej. Jednak charakterystycznym dla tego gatunku jest pojedynczy duży kolec usytuowany na środku grzbietu. Ciało ryby pokryte jest pancerzem zbudowanym z wielokątnych płytek kostnych (przypominającym karapaks żółwi). Ubarwienie ochrowe do jasnobrązowego, czasami zielone. Natomiast samce na końcach swoich rewirów przyjmują zabarwienie żółte z niewielkimi niebieskimi plamami i liniami.
Dorasta do 23 cm długości (samiec)[3]
Rozmnażanie
[edytuj | edytuj kod]Samce tego gatunku są bardzo terytorialne i zajmują rewir o powierzchni nawet około 500 m². Tworzą grupy haremowe, (czasami wspólnie z młodymi samcami) gdzie na 1 dorosłego samca przypadają najczęściej 4 samice. Rozmnażanie tego gatunku jest bardzo dobrze poznane. Kopulacja odbywa się o zmierzchu, krótko po zachodzie słońca. Para zgodnie unosi się na wodzie; pływając obok siebie wygina ciało łukiem ku górze. Samiec pozostając w miejscu wydaje dźwięki przypominające buczenie. Po czym ikrę i mlecz para wydala do wody. Niektóre samce podchodzą do tarła również z samicami z sąsiadujących rewirów, wówczas zakradając się na ich teren przybierają barwy tych samic. Jeżeli na obcym terytorium znajdzie się jakaś samica gotowa do tarła, wtedy samce z powrotem przyjmują swoje ubarwienie.
Hodowla w akwarium
[edytuj | edytuj kod]Ryba polecana dla doświadczonych akwarystów. Najlepiej trzymać ją pojedynczo w zbiorniku, bo podobnie jak kostera rogaczek, gdy jest przestraszona lub czuje się zagrożona wydziela do wody truciznę[4]. Zalecana temperatura wody w akwarium od 22 do 28 °C.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Lactoria fornasini, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Ryby : encyklopedia zwierząt. Henryk Garbarczyk, Małgorzata Garbarczyk i Leszek Myszkowski (tłum.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN : Dorota Szatańska, 2007. ISBN 978-83-01-15140-9.
- ↑ a b Lactoria fornasini. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. fishbase.org [dostęp 13 grudnia 2009]
- ↑ Angelo Mojetta: Lebensraum Aquarium : ein Handbuch der Süss- und Salzwasserfische. Stuttgart: Unipart-Verlag, 1993, s. 93. ISBN 3-8122-3089-5.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Angelo Mojetta: Lebensraum Aquarium : ein Handbuch der Süss- und Salzwasserfische. Stuttgart: Unipart-Verlag, 1993, s. 93. ISBN 3-8122-3089-5.
- fishbase.org: Lactoria fornasini. [dostęp 2009-12-13]. (ang.).