Klinochlor

*Klinochlor*
	Właściwości chemiczne i fizyczne
Inne nazwy	Serafinit
Skład chemiczny	(Mg,Fe)5AlSi3AlO10
Twardość w skali Mohsa	2-2,5
Przełam	nierówny
Łupliwość	doskonała według (001)
Pokrój kryształu	płytkowy, tabliczkowy
Układ krystalograficzny	jednoskośny
Właściwości mechaniczne	elastyczny
Gęstość	2,60-3,02 g/cm³
	Właściwości optyczne
Barwa	czarna, ciemnozielona, żółta, różowaczerwona (klinochlor chromowy), biała
Rysa	biała
Połysk	szklisty, perłowy, matowy
Współczynnik załamania	1,57-1,59
Inne	optycznie dodatni

Klinochlor – minerał z gromady krzemianów (glinokrzemianów), z grupy chlorytów (magnezowych). Nazwa pochodzi od złożenia greckich słów klinos – ukośny, i chloros – zielony. Opisany w 1851 r. Przez W.P.Blade’a.

Przedrostka „klino” często stosuje się w nazewnictwie minerałów jednoskośnych.

Charakterystyka

Właściwości

Tworzy sześcioboczne kryształy o pokroju płytkowym lub tabliczkowy. Występuje w skupieniach łuskowych, blaszkowych, rozetowych lub ziarnistych. Jest minerałem giętkim lecz nie sprężystym. Odznacza się doskonałą jednokierunkową łupliwością. Tworzy pseudomorfozy po wielu minerałach.

Popularne odmiany to kāmmertyt i strzegomit.

Asocjacje: współwystępuje najczęściej z antygorytem, kalcytem, dolomitem, aktynolitem, biotytem, kordierytem, talkiem i chromitem.

Geneza

Produkt metamorfizmu regionalnego i kontaktowego, oraz wynik przemian hydrotermalnych amfiboli, piroksenów, biotytu.

Galeria

Występowanie

Najczęściej spotyka się go w skałach metamorficznych zmienionych regionalnie, kontaktowo lub w procesach hydrotermalnych. Spotyka się go w łupkach chlorytowych i talkowych, amfibolitach, serpentynitach i rodingitach. Znany jest również z niektórych pegmatytów np. z okolic Jeleniej Góry, który jest przedstawiany tu na zdjęciach. Najrzadziej spotyka się go w skałach osadowych.

W Polsce: Karkonosze – Szklarska Poręba-Huta, Michałowice, Karpacz, Kowary; Rudawy Janowickie – Miedzianka; Dolny Śląsk – Tąpadła (kāmmertyt), Nasławice k. Sobótki, Jordanów, Szklary k. Ząbkowic, Strzegom, Grabina, Żółkiewka, Zimnik, Borów, Kostrza k. Strzegomia, Czernica, Paszowice k. Jawora (strzegomit), Złoty Stok, Gębczyce k. Strzelina.

W świecie: Włochy – dolina Aosty w Piemoncie, Val Malenco i Liguria; Austria – Pfitsch, Zillertal, Tyrol; Szwajcaria; Rosja – Achmatowsk k.. Złatousti na Uralu; USA – Brewster w stanie Nowy Jork, West Chester i Unionville w Pensylwanii.

Zastosowanie

znaczenie naukowe
znaczenie kolekcjonerskie
jako kamień ozdobny do wyrobu biżuterii

Zobacz też