Przejdź do zawartości

Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1980

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Państwa uczestniczące w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1980

     zdobywcy co najmniej jednego złotego medalu

     zdobywcy co najmniej jednego srebrnego medalu

     zdobywcy co najmniej jednego brązowego medalu

     państwa bez medalu

     państwa nieuczestniczące w igrzyskach

Galeria medalistów Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1980
Eric Heiden – amerykański panczenista, pięciokrotny mistrz olimpijski z Lake Placid
Frank Ullrich – enerdowski biathlonista, trzykrotny medalista igrzysk w Lake Placid
Natalja Pietrusiowa – radziecka panczenistka, dwukrotna medalistka igrzysk w Lake Placid
Eberhard Rösch – enerdowski biathlonista, dwukrotny medalista igrzysk w Lake Placid
Kay Stenshjemmet – norweski panczenista, dwukrotny medalista igrzysk w Lake Placid
Tom Erik Oxholm – norweski panczenista, dwukrotny medalista igrzysk w Lake Placid
Leah Poulos – amerykańska panczenistka, dwukrotna medalistka igrzysk w Lake Placid
Sabine Becker – enerdowska panczenistka, dwukrotna medalistka igrzysk w Lake Placid
Mecz hokejowy rundy medalowej USA–ZSRR („cud na lodzie”)
Anett Pötzsch (z prawej) – enerdowska łyżwiarka figurowa, mistrzyni olimpijska w konkurencji slolistek w Lake Placid
Irina Rodnina – radziecka łyżwiarka figurowa, mistrzyni olimpijska w parach sportowych w Lake Placid
Hans Rinn i Norbert Hahn – enerdowscy saneczkarze, mistrzowie olimpijscy w dwójkach z Lake Placid
Annie Borckink – holenderska panczenistka, mistrzyni olimpijska w biegu na 1500 m z Lake Placid
Karin Enke – enerdowska panczenistka, mistrzyni olimpijska w biegu na 500 m z Lake Placid
Bjørg Eva Jensen – norweska panczenistka, mistrzyni olimpijska w biegu na 3000 m z Lake Placid
Bernhard Glass – enerdowski saneczkarz, mistrz olimpijski w jedynkach z Lake Placid
Gaétan Boucher – kanadyjski panczenista, wicemistrz olimpijski w biegu na 1000 m z Lake Placid
Piet Kleine – holenderski panczenista, wicemistrz olimpijski w biegu na 10 000 m z Lake Placid
Ria Visser – holenderska panczenistka, wicemistrzyni olimpijska w biegu na 1500 m z Lake Placid
Jan Hoffmann – enerdowski łyżwiarz figurowy, wicemistrz olimpijski w konkurencji solistów w Lake Placid
Melitta Sollmann – enerdowska saneczkarka, wicemistrzyni olimpijska w jedynkach z Lake Placid
Lieuwe de Boer – holenderski panczenista, brązowy medalista biegu na 500 m w Lake Placid
Frode Rønning – norweski panczenista, brązowy medalista biegu na 1000 m w Lake Placid
Dagmar Lurz – niemiecka łyżwiarka figurowa, brązowa medalistka igrzysk w konkurencji solistek w Lake Placid

Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1980 – zestawienie państw, reprezentowanych przez narodowe komitety olimpijskie, uszeregowanych pod względem liczby zdobytych medali na XIII Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w 1980 roku w Lake Placid.

Na igrzyskach w 1980 roku w Lake Placid rozegrano 38 konkurencji w dziesięciu dyscyplinach sportowych[1], czyli o jedną więcej niż podczas poprzednich igrzysk, które odbyły się w Innsbrucku. Konkurencją debiutującą na igrzyskach olimpijskich był biathlonowy sprint na dystansie 10 km[2].

W zawodach wzięło udział 1072 sportowców (837 mężczyzn i 235 kobiet) z 37 narodowych reprezentacji. Dla trzech państw – Cypru, Chińskiej Republiki Ludowej i Kostaryki – był to debiut w zimowych igrzyskach olimpijskich. Dla Cypryjczyków był to zarazem pierwszy występ olimpijski zarówno w letnich, jak i zimowych edycjach[3].

Medale zdobyli reprezentanci 19 państw, co oznacza, że 18 krajów uczestniczących w igrzyskach zakończyło je z zerowym dorobkiem medalowym.

Po raz piąty igrzyska olimpijskie zorganizowano w Stanach Zjednoczonych. Amerykanie powtórzyli najlepszy swój występ w zimowych igrzyskach olimpijskich – taki sam rezultat medalowy osiągnęli na poprzednich igrzyskach w Lake Placid, które zorganizowano w 1932 roku. Występ USA był lepszy od startu w roli organizatora zimowych igrzysk w 1960 roku w Squaw Valley, jednak nieporównywalnie słabszy od występów w roli organizatora letnich edycji w 1904 roku w St. Louis i 1932 roku w Los Angeles[4]. Zwycięzcą klasyfikacji medalowej został Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich z dorobkiem 22 medali – 10 złotych, 6 srebrnych i 6 brązowych[1][5]. Po raz piąty z rzędu kraj ten wygrał klasyfikację medalową igrzysk olimpijskich, po zimowych i letnich igrzyskach w 1972 i 1976 roku[6][7][8][9][1]. Mecz hokejowy pomiędzy Stanami Zjednoczonymi a Związkiem Radzieckim, w którym amerykańska drużyna amatorów pokonała zespół radziecki, przeszedł do historii jako „cud na lodzie” i został wybrany przez IIHF najważniejszym wydarzeniem stulecia w hokeju na lodzie[10][11].

Na igrzyskach w Lake Placid pierwszy złoty medal olimpijski, wliczając w to letnie i zimowe starty, zdobyła reprezentacja Liechtensteinu. Startująca w jej barwach Hanni Wenzel została dwukrotną mistrzynią olimpijską w narciarstwie alpejskim[12][13]. Pierwszy w historii medal zimowych igrzysk olimpijskich dla Bułgarii zdobył natomiast Iwan Lebanow – trzeci zawodnik biegu narciarskiego na 30 km mężczyzn[14][15].

Najlepszy z dotychczasowych startów w zimowych edycjach igrzysk zaliczyła reprezentacja Niemieckiej Republiki Demokratycznej. W jej barwach startował biathlonista Frank Ullrich, który jako pierwszy reprezentant NRD trzykrotnie stanął na podium olimpijskim podczas jednych zimowych igrzysk[16]. Swój najlepszy występ w ZIO wyrównała reprezentacja Węgier. Para taneczna z tego kraju – Krisztina Regőczy i András Sallay – zdobyła drugi w historii węgierskich startów srebrny medal zimowych igrzysk olimpijskich. Był to zarazem pierwszy medal ZIO dla Węgier od igrzysk w Cortina d’Ampezzo w 1956 roku[17].

Dla reprezentacji Austrii występ w Lake Placid był najlepszym startem olimpijskim od zimowych igrzysk w Grenoble[18], a dla Szwecji najlepszym zimowym startem również od Grenoble[19]. Po raz trzeci w historii, po 1956 i 1972 roku, medal zimowych igrzysk olimpijskich zdobyła reprezentacja Japonii[20].

Reprezentacja Republiki Federalnej Niemiec odnotowała w Lake Placid najgorszy start olimpijski. Po raz pierwszy sportowcy z RFN nie wywalczyli ani jednego złota olimpijskiego[21]. Najsłabszy zimowy start w dotychczasowej historii występów olimpijskich odnotowali również Norwegowie, którzy po raz pierwszy zakończyli zimowe igrzyska z tylko jednym złotem[22]. Najgorsze rezultaty olimpijskie od Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1964 uzyskali reprezentanci Włoch i Czechosłowacji, a najsłabszy wynik medalowy w ZIO – reprezentanci Holandii. Dla Włochów były to zarazem pierwsze od 1964 roku igrzyska olimpijskie bez złotego medalu[23][24][25]. Dla Francuzów igrzyska w Lake Placid były trzecimi z rzędu zimowymi bez złota olimpijskiego i drugimi bez srebra[26].

Multimedalistami igrzysk zostało 25 sportowców, spośród których 17 zdobyło przynajmniej jeden złoty medal olimpijski. Najbardziej utytułowanym zawodnikiem został panczenista Eric Heiden, który jako pierwszy w historii zdobył pięć złotych medali olimpijskich w konkurencjach indywidualnych podczas jednej edycji igrzysk olimpijskich[27]. Trzykrotnie na podium olimpijskim stanęli ponadto Nikołaj Zimiatow, Anatolij Alabjew, Hanni Wenzel, Frank Ullrich i Juha Mieto[1].

Klasyfikacja państw

[edytuj | edytuj kod]

Poniższa tabela przedstawia klasyfikację medalową państw, które zdobyły medale na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1980 w Lake Placid, sporządzoną na podstawie oficjalnych raportów Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. Klasyfikacja posortowana jest najpierw według liczby osiągniętych medali złotych, następnie srebrnych, a na końcu brązowych. W przypadku, gdy dwa kraje zdobyły tę samą liczbę medali wszystkich kolorów, o kolejności zdecydował porządek alfabetyczny.

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. ZSRR 10 6 6 22
2. NRD 9 7 7 23
3. Stany Zjednoczone USA 6 4 2 12
4. Austria Austria 3 2 2 7
5. Szwecja Szwecja 3 – 1 4
6. Liechtenstein Liechtenstein 2 2 – 4
7. Norwegia Norwegia 1 3 6 10
8. Finlandia Finlandia 1 5 3 9
9. Szwajcaria 1 1 3 5
10. Holandia Holandia 1 2 1 4
11. Wielka Brytania Wielka Brytania 1 – – 1
12. RFN – 2 3 5
13. Włochy Włochy – 2 – 2
14. Kanada Kanada – 1 1 2
15. Japonia Japonia – 1 – 1
15. Węgry – 1 – 1
17. Bułgaria – – 1 1
17. Czechosłowacja Czechosłowacja – – 1 1
17. Francja Francja – – 1 1
Razem 38 39 38 115

Klasyfikacje według dyscyplin

[edytuj | edytuj kod]

Biathlon

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Biathlon na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1980.

Podczas igrzysk w Lake Placid rozegrane zostały trzy konkurencje biathlonowe mężczyzn – bieg indywidualny na dystansie 20 km, sprint na dystansie 10 km oraz sztafetę 4 × 7,5 km. Sprint był konkurencją debiutującą w programie igrzysk olimpijskich[2]. Po raz pierwszy na igrzyskach olimpijskich zastosowano tarcze mechaniczne, a także skrócono odległość od tarczy ze 150 do 50 metrów[28][29].

Najbardziej utytułowanym biathlonistą został Anatolij Alabjew, który zdobył dwa złote medale i jeden brązowy. Na podium olimpijskim wszystkich trzech konkurencji stanął również Frank Ullrich, zdobywając jeden złoty i dwa srebrne medale. Ponadto multimedalistami zostali Władimir Alikin (złoto i srebro) i Eberhard Rösch (srebro i brąz)[30]. W rywalizacji sztafet mistrzami olimpijskimi po raz czwarty z rzędu zostali reprezentanci Związku Radzieckiego i tym samym utrzymali passę zwycięstw w tej konkurencji od jej wprowadzenia do kalendarza olimpijskiego w 1968 roku[31]. W radzieckiej sztafecie biegł Aleksandr Tichonow, zdobywając czwarty z rzędu złoty medal olimpijski w tej konkurencji[32].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. ZSRR 2 1 1 4
2. NRD 1 2 1 4
3. RFN – – 1 1
Razem 3 3 3 9

Biegi narciarskie

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Biegi narciarskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1980.

Konkurencje biegowe rozegrane na igrzyskach w Lake Placid nie zmieniły się w porównaniu do igrzysk w Innsbrucku – przeprowadzono cztery biegi mężczyzn i trzy kobiet[33][34].

Najlepszy wynik medalowy osiągnął Nikołaj Zimiatow – trzykrotny mistrz olimpijski igrzysk w Lake Placid. Trzy razy na podium olimpijskim stanął także Juha Mieto, w dorobku którego znalazły się dwa srebrne i jeden brązowy medal. Dwa medale wśród mężczyzn zdobyli również Wasilij Roczew (złoty i srebrny) oraz Ove Aunli (srebrny i brązowy). Wśród kobiet najbardziej utytułowaną biegaczką została Barbara Petzold z dwoma złotymi medalami. Multimedalistkami były również Raisa Smietanina (złoto i srebro) oraz Hilkka Riihivuori (dwa razy srebro)[34].

Po raz pierwszy w historii złoty medal olimpijski w sztafecie kobiet zdobyły reprezentantki Niemieckiej Republiki Demokratycznej. Przerwały tym samym passę dwóch zwycięstw zawodniczek z ZSRR[35][36].

W biegu na 30 km mężczyzn brązowy medal wywalczył Iwan Lebanow. Był to pierwszy medal zimowych igrzysk olimpijskich zdobyty dla Bułgarii[15].

Mistrzem olimpijskim w biegu mężczyzn na 15 km został Thomas Wassberg, który pokonał drugiego na mecie Juhę Mieto różnicą 0,01 sekundy. W wyniku tak niewielkiej różnicy Międzynarodowa Federacja Narciarska zmieniła przepisy dotyczące pomiarów czasu, ograniczając ich dokładność do 0,1 sekundy[37].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. ZSRR 4 2 1 7
2. NRD 2 – – 2
3. Szwecja Szwecja 1 – – 1
4. Finlandia Finlandia – 4 2 6
5. Norwegia Norwegia – 1 2 3
6. Bułgaria – – 1 1
6. Czechosłowacja Czechosłowacja – – 1 1
Razem 7 7 7 21

Bobsleje

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Bobsleje na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1980.

Podczas igrzysk w Lake Placid, tak samo jak cztery lata wcześniej w Innsbrucku, odbyły się dwie konkurencje bobslejowe – dwójki i czwórki mężczyzn[38][39].

Medalistami zostali zawodnicy z Niemieckiej Republiki Demokratycznej i Szwajcarii. Wszyscy bobsleiści, którzy stanęli na podium w dwójkach, zostali medalistami również w czwórkach, w wyniku czego sześciu zawodników zostało multimedalistami igrzysk w Lake Placid – Erich Schärer, Joseph Benz, Bernhard Germeshausen i Hans-Jürgen Gerhardt zdobyli po jednym złotym i jednym srebrnym, a Meinhard Nehmer i Bogdan Musiol po jednym złotym i jednym brązowym medalu[40][41].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. NRD 1 1 2 4
2. Szwajcaria 1 1 – 2
Razem 2 2 2 6

Hokej na lodzie

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Hokej na lodzie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1980.

Niezmiennie od poprzednich igrzysk w kalendarzu olimpijskim znalazł się turniej mężczyzn w hokeju na lodzie[42][43]. W turnieju triumfowali reprezentanci Stanów Zjednoczonych, przerywając tym samym dominację drużyny radzieckiej w turniejach olimpijskich od igrzysk w 1964 roku w Innsbrucku[44]. Brązowy medal wywalczyli Szwedzi[43].

Mecz rundy medalowej pomiędzy USA a ZSRR przeszedł do historii jako „cud na lodzie”. Składająca się z hokeistów-amatorów drużyna amerykańska pokonała faworyzowany zespół radziecki[10]. Spotkanie to zostało w 2008 roku wybrane przez Międzynarodową Federację Hokeja na Lodzie najważniejszym wydarzeniem stulecia w historii międzynarodowego hokeja[11], a w 2004 roku doczekało się ekranizacji pod tytułem Cud w Lake Placid[45][46].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. Stany Zjednoczone USA 1 – – 1
2. ZSRR – 1 – 1
3. Szwecja Szwecja – – 1 1
Razem 1 1 1 3

Kombinacja norweska

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Kombinacja norweska na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1980.

W programie igrzysk olimpijskich w Lake Placid, niezmiennie od poprzednich igrzysk, znalazł się jeden konkurs indywidualny w kombinacji norweskiej. Niezmienna pozostała również formuła zawodów – pierwszego dnia dwuboiści oddawali po trzy skoki narciarskie na normalnym obiekcie, z których odrzucana była najgorsza próba, drugiego dnia brali udział w 15-kilometrowym biegu narciarskim[47][48].

Mistrzem olimpijskim po raz trzeci z rzędu został reprezentant Niemieckiej Republiki Demokratycznej, Ulrich Wehling. Jako drugi zawodnik w historii, po Johanie Grøttumsbråtenie (1924, 1928, 1932), trzykrotnie stanął na podium olimpijskim w kombinacji norweskiej i jako pierwszy trzykrotnie został mistrzem olimpijskim w tej dyscyplinie. Drugie miejsce w konkursie zajął Jouko Karjalainen, a trzecie – Konrad Winkler, który zdobył drugi z rzędu brązowy medal olimpijski[49].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. NRD 1 – 1 2
2. Finlandia Finlandia – 1 – 1
Razem 1 1 1 3

Łyżwiarstwo figurowe

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Łyżwiarstwo figurowe na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1980.

W Lake Placid, tak samo jak w Innsbrucku, odbyły się cztery konkurencje w łyżwiarstwie figurowym – rywalizacja solistów, solistek, par sportowych i par tanecznych[50][51].

Żaden z zawodników nie zdobył w Lake Placid więcej niż jednego medalu[51]. Tytuł mistrzów olimpijskich w parach sportowych obronili Irina Rodnina i Aleksandr Zajcew. Dla Rodniny był to zarazem trzeci z rzędu złoty medal olimpijski w parach sportowych (w 1972 roku zdobyła go z Aleksiejem Ułanowem, a cztery lata później z Zajcewem)[37]. Jednocześnie był to piąty z rzędu tytuł mistrzów olimpijskich w tej konkurencji przyznany ZSRR[52].

Para taneczna Krisztina Regőczy i András Sallay zdobyła pierwszy od 24 lat medal zimowych igrzysk olimpijskich dla Węgier. Był to jednocześnie drugi w historii węgierskich startów srebrny medal olimpijski, po zdobytym w 1948 roku przez parę sportową Andrea Kékesy i Ede Király[17].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. ZSRR 2 1 1 4
2. NRD 1 1 1 3
3. Wielka Brytania Wielka Brytania 1 – – 1
4. Stany Zjednoczone USA – 1 1 2
5. Węgry – 1 – 1
6. RFN – – 1 1
Razem 4 4 4 12

Łyżwiarstwo szybkie

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Łyżwiarstwo szybkie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1980.

Konkurencje łyżwiarstwa szybkiego w Lake Placid były takie same jak w Innsbrucku. Panczeniści rywalizowali na pięciu dystansach, a panczenistki na czterech[53][54].

Rywalizację mężczyzn zdominował Eric Heiden, który wygrał wszystkie konkurencje i został pięciokrotnym mistrzem olimpijskim. Został pierwszym w historii sportowcem, który zdobył pięć złotych medali na jednych igrzyskach olimpijskich w konkurencjach indywidualnych oraz pierwszym, który zdobył pięć złotych medali podczas zimowych igrzysk olimpijskich[27]. Ponadto poprawił rekordy olimpijskie na wszystkich dystansach oraz rekord świata na dystansie 10 000 m[55].

Poza Heidenem multimedalistami zawodów mężczyzn zostali Kay Stenshjemmet z dorobkiem dwóch srebrnych medali oraz Tom Erik Oxholm z dwoma brązowymi medalami. Wśród kobiet najbardziej utytułowaną zawodniczką została Natalja Pietrusiowa ze złotem i brązem. Dwukrotnie na podium olimpijskim stanęła także Leah Poulos, zdobywając dwa srebrne medale oraz Sabine Becker ze srebrem i brązem[54].

W biegu na 1000 m mężczyzn trzecie miejsce ex aequo zajęli Władimir Łobanow i Frode Rønning, wobec czego w tej konkurencji przyznano dwa brązowe medale[54].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. Stany Zjednoczone USA 5 2 1 8
2. Norwegia Norwegia 1 2 4 7
3. Holandia Holandia 1 2 1 4
4. NRD 1 1 2 4
4. ZSRR 1 1 2 4
6. Kanada Kanada – 1 – 1
Razem 9 9 10 28

Narciarstwo alpejskie

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Narciarstwo alpejskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1980.

Konkurencje alpejskie rozgrywane na igrzyskach w Lake Placid były takie same jak w Innsbrucku – kobiety i mężczyźni rywalizowali w slalomie, slalomie gigancie i biegu zjazdowym[56][57]. Zawody olimpijskie były jednocześnie 26. edycją mistrzostw świata w narciarstwie alpejskim, do których zaliczana była również kombinacja alpejska kobiet i mężczyzn[58].

Najbardziej utytułowaną alpejką tych igrzysk została Hanni Wenzel, w dorobku której znalazły się dwa złote i jeden srebrny medal. Wenzel została pierwszą w historii mistrzynią olimpijską z Liechtensteinu[12]. Za jej sprawą Liechtenstein został najmniejszym pod względem powierzchni krajem ze złotym medalem olimpijskim[59]. Wśród mężczyzn dwa złote medale olimpijskie zdobył Ingemar Stenmark[57]. Zwyciężył on w slalomie i slalomie gigancie, zostając w ten sposób trzecim zawodnikiem w historii (po Tonim Sailerze i Jean-Claude Killym[60][61]), który wygrał oba slalomy na jednych igrzyskach[62].

W kombinacji alpejskiej, zaliczanej jednak tylko do mistrzostw świata, triumfowali Phil Mahre wśród mężczyzn[63] i Hanni Wenzel wśród kobiet[64].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. Liechtenstein Liechtenstein 2 2 – 4
2. Austria Austria 2 1 1 4
3. Szwecja Szwecja 2 – – 2
4. RFN – 2 – 2
5. Stany Zjednoczone USA – 1 – 1
6. Szwajcaria – – 3 3
7. Francja Francja – – 1 1
7. Kanada Kanada – – 1 1
Razem 6 6 6 18

Saneczkarstwo

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Saneczkarstwo na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1980.

Niezmiennie od poprzednich igrzysk, w Lake Placid rozegrano trzy konkurencje saneczkarskie – jedynki kobiet i mężczyzn oraz dwójki mężczyzn[65][66].

Żaden z zawodników nie zdobył więcej niż jednego medalu olimpijskiego[66]. W dwójkach tytuł mistrzów olimpijskich z Innsbrucka obronili Hans Rinn i Norbert Hahn[67]. W jedynkach kobiet triumfowała Wiera Zozula, a trzecie miejsce zajęła Ingrīda Amantova. Były to pierwsze medale olimpijskie zdobyte dla Związku Radzieckiego w saneczkarstwie oraz pierwsze medale zimowych igrzysk olimpijskich wywalczone przez sportsmenki narodowości łotewskiej[68]. Z kolei Paul Hildgartner został pierwszym włoskim medalistą olimpijskim w saneczkarskich jedynkach mężczyzn, zdobywając srebrny medal w tej konkurencji[69].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. NRD 2 1 – 3
2. ZSRR 1 – 1 2
3. Włochy Włochy – 2 – 2
4. Austria Austria – – 1 1
4. RFN – – 1 1
Razem 3 3 3 9

Skoki narciarskie

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Skoki narciarskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1980.

Zawody olimpijskie w skokach narciarskich na igrzyskach w Lake Placid składały się z dwóch konkursów indywidualnych – na dużej i normalnej skoczni, tak samo jak na poprzednich igrzyskach olimpijskich[70][71].

Żaden ze skoczków nie zdobył więcej niż jednego medalu olimpijskiego. W konkursie na normalnym obiekcie drugie miejsce zajęli ex aequo Manfred Deckert i Hirokazu Yagi, wobec czego obaj zdobyli srebrny medal, a medalu brązowego nie przyznano[37]. Taka sytuacja, że dwóch zawodników zajęło takie samo miejsce na podium olimpijskim w skokach narciarskich, wydarzyła się po raz pierwszy w historii[72]. Mistrz olimpijski z normalnej skoczni, Toni Innauer, został drugim w historii austriackim mistrzem olimpijskim w skokach narciarskich po Karlu Schnablu, a mistrz z dużej skoczni, Jouko Törmänen, został trzecim w historii fińskim skoczkiem ze złotem olimpijskim po Antti Hyvärinenie i Veikko Kankkonenie[72].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. Austria Austria 1 1 – 2
2. Finlandia Finlandia 1 – 1 2
3. Japonia Japonia – 1 – 1
3. NRD – 1 – 1
Razem 2 3 1 6

Multimedaliści

[edytuj | edytuj kod]

25 sportowców zdobyło w Lake Placid więcej niż jeden medal, a 17 spośród nich wywalczyło przynajmniej jedno złoto. Najwięcej – po sześcioro – multimedalistów startowało w barwach Niemieckiej Republiki Demokratycznej i Związku Radzieckiego. Sześciu z multimedalistów stawało na podium olimpijskim w bobslejach, czworo w biegach narciarskich, trzech w biathlonie i po dwoje w łyżwiarstwie szybkim i narciarstwie alpejskim.

Najwięcej medali – pięć – zdobył reprezentant Stanów Zjednoczonych w łyżwiarstwie szybkim, Eric Heiden, który został pięciokrotnym mistrzem olimpijskim. Trzy tytuły mistrza olimpijskiego zdobył również radziecki biegacz narciarski – Nikołaj Zimiatow.

Poniższa tabela przedstawia indywidualne zestawienie multimedalistów Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1980, czyli zawodników i zawodniczek, którzy zdobyli więcej niż jeden medal olimpijski na tych igrzyskach, w tym przynajmniej jeden złoty.

Miejsce Zawodnik Państwo Dyscyplina Złoto Srebro Brąz Razem
1. Heiden, EricEric Heiden Stany Zjednoczone USA łyżwiarstwo szybkie 5 – – 5
2. Zimiatow, NikołajNikołaj Zimiatow ZSRR biegi narciarskie 3 – – 3
3. Alabjew, AnatolijAnatolij Alabjew ZSRR biathlon 2 1 – 3
3. Wenzel, HanniHanni Wenzel Liechtenstein Liechtenstein narciarstwo alpejskie 2 1 – 3
5. Petzold, BarbaraBarbara Petzold NRD biegi narciarskie 2 – – 2
5. Stenmark, IngemarIngemar Stenmark Szwecja Szwecja narciarstwo alpejskie 2 – – 2
7. Ullrich, FrankFrank Ullrich NRD biathlon 1 2 – 3
8. Alikin, WładimirWładimir Alikin ZSRR biathlon 1 1 – 2
8. Benz, JosephJoseph Benz Szwajcaria bobsleje 1 1 – 2
8. Gerhardt, Hans-JürgenHans-Jürgen Gerhardt NRD bobsleje 1 1 – 2
8. Germeshausen, BernhardBernhard Germeshausen NRD bobsleje 1 1 – 2
8. Roczew, WasilijWasilij Roczew ZSRR biegi narciarskie 1 1 – 2
8. Schärer, ErichErich Schärer Szwajcaria bobsleje 1 1 – 2
8. Smietanina, RaisaRaisa Smietanina ZSRR biegi narciarskie 1 1 – 2
15. Musiol, BogdanBogdan Musiol NRD bobsleje 1 – 1 2
15. Nehmer, MeinhardMeinhard Nehmer NRD bobsleje 1 – 1 2
15. Pietrusiowa, NataljaNatalja Pietrusiowa ZSRR łyżwiarstwo szybkie 1 – 1 2

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d 1980 Lake Placid Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2017-07-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-17)]. (ang.).
  2. ↑ a b Biathlon: History of Biathlon at the Olympic Winter Games. Międzynarodowy Komitet Olimpijski, 20 grudnia 2016. s. 2–4. [dostęp 2017-07-07]. (ang.).
  3. ↑ Olympic Countries. sports-reference.com. [dostęp 2017-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-25)]. (ang.).
  4. ↑ United States. sports-reference.com. [dostęp 2017-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-17)]. (ang.).
  5. ↑ Soviet Union. sports-reference.com. [dostęp 2017-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-17)]. (ang.).
  6. ↑ 1972 Sapporo Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2017-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-17)]. (ang.).
  7. ↑ 1972 München Summer Games. sports-reference.com. [dostęp 2017-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-28)]. (ang.).
  8. ↑ 1976 Innsbruck Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2017-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-17)]. (ang.).
  9. ↑ 1976 Montreal Summer Games. sports-reference.com. [dostęp 2017-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-07)]. (ang.).
  10. ↑ a b Miracle on Ice. Międzynarodowa Federacja Hokeja na Lodzie. [dostęp 2017-07-08]. (ang.).
  11. ↑ a b “Miracle on Ice” is #1 story. Międzynarodowa Federacja Hokeja na Lodzie. [dostęp 2017-07-08]. (ang.).
  12. ↑ a b Syl Battistuzzi: Liechtenstein ist so klein, dass es fast in eine Gondelbahn passt. Wieso uns der Nachbar 1980 trotzdem abgetrocknet hat. watson.ch, 24 lutego 2014. [dostęp 2017-07-11]. (niem.).
  13. ↑ Liechtenstein. sports-reference.com. [dostęp 2017-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-14)]. (ang.).
  14. ↑ Bulgaria. sports-reference.com. [dostęp 2017-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-05)]. (ang.).
  15. ↑ a b Иван Лебанов – първият българин, спечелил медал от зимни олимпийски игри. bnt.bg, 13 lutego 2014. [dostęp 2017-07-08]. (bułg.).
  16. ↑ East Germany. sports-reference.com. [dostęp 2017-07-12]. (ang.).
  17. ↑ a b Hungary. sports-reference.com. [dostęp 2017-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-16)]. (ang.).
  18. ↑ Austria. sports-reference.com. [dostęp 2017-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-05)]. (ang.).
  19. ↑ Sweden. sports-reference.com. [dostęp 2017-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-16)]. (ang.).
  20. ↑ Japan. sports-reference.com. [dostęp 2017-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-29)]. (ang.).
  21. ↑ West Germany. sports-reference.com. [dostęp 2017-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-17)]. (ang.).
  22. ↑ Norway. sports-reference.com. [dostęp 2017-07-12]. (ang.).
  23. ↑ Czechoslovakia. sports-reference.com. [dostęp 2017-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-06-18)]. (ang.).
  24. ↑ Netherlands. sports-reference.com. [dostęp 2017-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-07-28)]. (ang.).
  25. ↑ Italy. sports-reference.com. [dostęp 2017-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-12)]. (ang.).
  26. ↑ France. sports-reference.com. [dostęp 2017-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-31)]. (ang.).
  27. ↑ a b Eric Heiden speed skates into Olympic history. history.com. [dostęp 2017-07-10]. (ang.).
  28. ↑ Biathlon 101. satellitesportsnetwork.com. [dostęp 2017-07-07]. (ang.).
  29. ↑ Historia biathlonu. Polski Związek Biathlonu. [dostęp 2017-07-07].
  30. ↑ Biathlon at the 1980 Lake Placid Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2017-07-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-08)]. (ang.).
  31. ↑ Biathlon – Olympic Games – Men: 4 x 7.5 km Relay. sports123.com. [dostęp 2017-07-07]. (ang.).
  32. ↑ Александр Иванович Тихонов. Биографическая справка. ria.ru, 27 października 2008. [dostęp 2017-07-09]. (ros.).
  33. ↑ Cross Country Skiing at the 1976 Innsbruck Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2017-07-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-18)]. (ang.).
  34. ↑ a b Cross Country Skiing at the 1980 Lake Placid Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2017-07-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-08)]. (ang.).
  35. ↑ Cross-Country – Olympic Games – Women: 3 x 5 km Relay. sports123.com. [dostęp 2017-07-08]. (ang.).
  36. ↑ Cross-Country – Olympic Games – Women: 4 x 5 km Relay. sports123.com. [dostęp 2017-07-08]. (ang.).
  37. ↑ a b c Adam Bucholz: Stracona szansa Bobaka – Lake Placid 1980. skijumping.pl, 9 stycznia 2014. [dostęp 2017-07-08].
  38. ↑ Bobsleigh at the 1976 Innsbruck Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2017-07-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-10-16)]. (ang.).
  39. ↑ Bobsleigh at the 1980 Lake Placid Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2017-07-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-08)]. (ang.).
  40. ↑ Switzerland Bobsleigh at the 1980 Lake Placid Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2017-07-08]. (ang.).
  41. ↑ East Germany Bobsleigh at the 1980 Lake Placid Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2017-07-08]. (ang.).
  42. ↑ 1976 Men’s Olympic Hockey. hockey-reference.com. [dostęp 2017-07-08]. (ang.).
  43. ↑ a b 1980 Men’s Olympic Hockey. hockey-reference.com. [dostęp 2017-07-08]. (ang.).
  44. ↑ Olympic Men’s Hockey Summary. legendofhockey.net. [dostęp 2017-07-08]. (ang.).
  45. ↑ Kenneth Turan. Do you believe?. „Los Angeles Times”, 6 lutego 2004. [dostęp 2017-07-08]. 
  46. ↑ Cud w Lake Placid (2004). filmweb.pl. [dostęp 2017-07-08].
  47. ↑ Nordic Combined at the 1976 Innsbruck Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2017-07-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-10-19)]. (ang.).
  48. ↑ Nordic Combined at the 1980 Lake Placid Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2017-07-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-08)]. (ang.).
  49. ↑ Nordic Combined – Olympic Games – Individual. sports123.com. [dostęp 2017-07-09]. (ang.).
  50. ↑ Figure Skating at the 1976 Innsbruck Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2017-07-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-07-26)]. (ang.).
  51. ↑ a b Figure Skating at the 1980 Lake Placid Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2017-07-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-07)]. (ang.).
  52. ↑ Figure Skating – Olympic Games – Pairs. sports123.com. [dostęp 2017-07-09]. (ang.).
  53. ↑ Speed Skating at the 1976 Innsbruck Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2017-07-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-19)]. (ang.).
  54. ↑ a b c Speed Skating at the 1980 Lake Placid Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2017-07-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-08)]. (ang.).
  55. ↑ Gary D’Amato: No. 1: Eric Heiden, 1980. Journal Sentinel. [dostęp 2017-07-10]. (ang.).
  56. ↑ Alpine Skiing at the 1976 Innsbruck Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2017-07-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-10-16)]. (ang.).
  57. ↑ a b Alpine Skiing at the 1980 Lake Placid Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2017-07-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-07)]. (ang.).
  58. ↑ 26th Alpine World Ski Championships – event results. Międzynarodowa Federacja Narciarska. [dostęp 2017-07-11]. (ang.).
  59. ↑ 1980 Olympics – Winter Olympic Games – Lake Placid 1980. Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2017-07-11]. (ang.).
  60. ↑ Alpine Skiing – Olympic Games – Men: Slalom. sports123.com. [dostęp 2017-07-11]. (ang.).
  61. ↑ Alpine Skiing – Olympic Games – Men: Giant Slalom. sports123.com. [dostęp 2017-07-11]. (ang.).
  62. ↑ Legendary Stenmark hits peak form with double gold. Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2017-07-11]. (ang.).
  63. ↑ Lake Placid, NY (USA) – 22.02.1980 – FIS World Ski Championships – Men’s Combined. Międzynarodowa Federacja Narciarska. [dostęp 2017-07-11]. (ang.).
  64. ↑ Lake Placid, NY (USA) – 23.02.1980 – FIS World Ski Championships – Ladies’ Combined. Międzynarodowa Federacja Narciarska. [dostęp 2017-07-11]. (ang.).
  65. ↑ Luge at the 1976 Innsbruck Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2017-07-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-15)]. (ang.).
  66. ↑ a b Luge at the 1980 Lake Placid Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2017-07-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-08)]. (ang.).
  67. ↑ Luge – Olympic Games – Men: Doubles. sports123.com. [dostęp 2017-07-11]. (ang.).
  68. ↑ Latvia in The Winter Olympic Games. Latvian History, 25 stycznia 2014. [dostęp 2017-07-11]. (ang.).
  69. ↑ Luge – Olympic Games – Men: Singles. sports123.com. [dostęp 2017-07-11]. (ang.).
  70. ↑ Ski Jumping at the 1976 Innsbruck Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2017-07-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-10-18)]. (ang.).
  71. ↑ Ski Jumping at the 1980 Lake Placid Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2017-07-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-08)]. (ang.).
  72. ↑ a b Mistrzowie olimpijscy. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2017-07-11].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Klasyfikacje medalowe igrzysk olimpijskich
Letnie igrzyska olimpijskie
Zimowe igrzyska olimpijskie

Flaga olimpijska

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Klasyfikacja_medalowa_Zimowych_Igrzysk_Olimpijskich_1980&oldid=74751189”