Kazimierz Kiwała

Kazimierz Kiwała
	podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia	16 października 1883 ; Lwów
Data i miejsce śmierci	1940 ; Katyń
	Przebieg służby
Lata służby	1914–1940
Siły zbrojne	Cesarsko-królewska Obrona Krajowa; Wojsko Polskie
Jednostki	15 pułk piechoty; 34 pułk piechoty; PKU Biała Podlaska
Stanowiska	dowódca batalionu piechoty; kwatermistrz pułku; oficer placu; komendant PKU
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa; kampania wrześniowa
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kazimierz Kiwała (ur. 16 października 1883 we Lwowie, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się we Lwowie rodzinie Jakuba i Marii ze Stojów^[1]. Absolwent Wydziału Prawa i Administracji UJ. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach c. k. Obrony Krajowej. W 1915 roku dostał się do niewoli rosyjskiej. Na stopień podporucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 lipca 1915 roku. Jego oddziałem macierzystym był Pułk Strzelców Nr 32^[2].

W 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podporucznika. W czasie wojny z bolszewikami walczył w szeregach 15 pułku piechoty „Wilków”. W 1920 roku został mianowany porucznikiem.

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 394. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 15 pułk piechoty „Wilków”^[3]. 10 lipca 1922 roku został zatwierdzony na stanowisku dowódcy batalionu^[4]. W 1923 roku był dowódcą III batalionu, a w następnym roku dowódcą I batalionu^[5]^[6]. W 1925 roku był kwatermistrzem pułku^[7]. W 1926 roku przeniesiony do 34 pułku piechoty w Białej Podlaskiej. 12 kwietnia 1927 roku został awansowany do stopnia podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 roku i 13. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[8]. Następnie został przeniesiony macierzyście do kadry oficerów piechoty z równoczesnym przydziałem na stanowisko oficera placu Biała Podlaska^[9]. 12 marca 1929 został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Biała Podlaska na stanowisko pełniącego obowiązki komendanta^[10]. Z dniem 1 września 1931 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska i skierowany na urlop, a z dniem 31 października tego roku przeniesiony w stan spoczynku^[11]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”^[12].

Do wojny dowodził hufcem Junackich Hufców Pracy w Pyzdrach.

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku dostał się do niewoli radzieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Katyniu i tam pogrzebany. Od 28 lipca 2000 roku spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.

Kazimierz Kiwała był żonaty z Władysławą z Kończyckich^[1].

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia pułkownika^[13]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 1796
Krzyż Walecznych (trzykrotnie)
Złoty Krzyż Zasługi (18 lutego 1939)^[14]
Srebrny Medal Waleczności 1 klasy (Austro-Węgry)^[2]

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 265.
↑ ^a ^b Lista starszeństwa c. k. Obrony Krajowej i Żandarmerii 1918 ↓, s. 104, 345.
↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 32.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 546.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 167, 402.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 158, 346.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 22 maja 1925 roku, s. 268.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927 roku, s. 117.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 117, 166.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 91.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 19 grudnia 1930 roku, s. 364, 413.
↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 325, 842.
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
↑ M.P. z 1939 r. nr 45, poz. 76 „za zasługi w służbie wojskowej”.

Bibliografia

Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918.
Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Kazimierz Banaszek, Krystyna Wanda Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.

[CITEREFKsięga_Cmentarna_Katynia2000265-1] Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 265.

[CITEREFLista_starszeństwa_c._k._Obrony_Krajowej_i_Żandarmerii1918104,_345-2] Lista starszeństwa c. k. Obrony Krajowej i Żandarmerii 1918 ↓, s. 104, 345.

[CITEREFLista_starszeństwa192232-3] Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 32.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_22_z_22_lipca_1922_roku,_s._546-4] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 546.

[CITEREFRocznik_Oficerski1923167,_402-5] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 167, 402.

[CITEREFRocznik_Oficerski1924158,_346-6] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 158, 346.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_55_z_22_maja_1925_roku,_s._268-7] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 22 maja 1925 roku, s. 268.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_13_z_20_kwietnia_1927_roku,_s._117-8] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927 roku, s. 117.

[CITEREFRocznik_Oficerski1928117,_166-9] Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 117, 166.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_5_z_12_marca_1929_roku,_s._91-10] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 91.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_17_z_19_grudnia_1930_roku,_s._364,_413-11] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 19 grudnia 1930 roku, s. 364, 413.

[CITEREFRocznik_Oficerski_Rezerw1934325,_842-12] Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 325, 842.

[13] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[14] M.P. z 1939 r. nr 45, poz. 76 „za zasługi w służbie wojskowej”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]