Kazimierz Juszczyk

Kazimierz Juszczyk
	podporucznik piechoty
Data i miejsce urodzenia	23 lutego 1894 ; Świniary
Data i miejsce śmierci	1940 ; Katyń
	Przebieg służby
Lata służby	1914–1940
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	II Brygada Legionów Polskich,; II Korpus Polski w Rosji
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa; kampania wrześniowa
	Odznaczenia

Kazimierz Juszczyk (ur. 23 lutego 1894 w Świniarach, woj. kieleckie, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – podporucznik piechoty rezerwy Wojska Polskiego, kawaler Krzyża Niepodległości, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Bartłomieja i Ewy ze Strachów. W 1914 wstąpił do Legionów Polskich. Żołnierz II Brygady Legionów, walczył m.in. pod Kaniowem. Następnie w II Korpusie Polskim w Rosji. Od 1918 w Wojsku Polskim. Walczył w wojnie polsko-bolszewickiej.

W 1921 brał udział w walkach na Górnym Śląsku. Po demobilizacji, do 1929 pracował jako gajowy w Leśnictwie Skulin, Nadleśnictwo Kowel^[1]. Następnie mieszkał w osadzie wojskowej Polany (Krzeczewicze), gmina Powórsk^[1]^[2]. W 1934 posiadał przydział w rezerwie do 50 pułku piechoty w Kowlu^[3]. Do 1939 pozostawał w ewidencji Komendy Rejonu Uzupełnień Kowel^[1].

Zmobilizowany w 1939. Walczył w kampanii wrześniowej^[4]. Po 17 września 1939, w niewoli radzieckiej. Według stanu na kwiecień 1940 był jeńcem obozu w Kozielsku. Między 19 a 21 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD – lista wywózkowa 035/1 z 16.04.1940. Został zamordowany między 20 a 22.04.1940 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim. Zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943, zapis w dzienniku ekshumacji pod datą 05.05.1943. Przy szczątkach znaleziono książeczkę żołdu^[5], według listy PCK znaleziono książeczkę wojskową^[6]. Figuruje na liście AM-196-1098 i liście Komisji Technicznej PCK pod numerem: GARF-34-01098. Nazwisko Juszczyka znajduje się na liście ofiar (pod nr 0995) opublikowanej w Gońcu Krakowskim nr 114 i w Nowym Kurierze Warszawskim nr 121 z 1943. W „Nowinach: gazeta ścienna dla polskiej wsi” w spisie ofiar z Katynia znajduje się pod nr 668, z adnotacją - „ppor”^[7]. Krewni do 1992 poszukiwali informacji przez Biuro Informacji i Badań Polskiego Czerwonego Krzyża w Warszawie.

Żonaty, miał dwoje dzieci^[1].

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień porucznika^[8]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

Krzyż Niepodległości – 8 listopada 1937 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[9]
Krzyż Walecznych
Krzyż Kampanii Wrześniowej – pośmiertne 1 stycznia 1986

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d УБИТЫ В КАТЫНИ, Moskwa 2015, s. 858 .
↑ https://kresy.genealodzy.pl/zbior/pdf/osadnicy_wojskowi.pdf
↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 33, 502.
↑ Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Krośnie - Lasy Państwowe [online], www.krosno.lasy.gov.pl [dostęp 2018-01-06] (pol.).
↑ Auswaertiges Amt - Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943, s. 196 .
↑ Listy katyńskie w zasobie Archiwum Państwowego w Lublinie – Archiwum Państwowe w Lublinie [online], lublin.ap.gov.pl [dostęp 2018-01-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-07] (pol.).
↑ Nowiny, gazeta ścienna dla polskiej wsi. Wydawca:, (43), Kraków 1943., „Nowiny” (62), Kraków: Telepress, 1943 .
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
↑ M.P. z 1937 r. nr 259, poz. 409.

Bibliografia

Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, ISBN 978-5-78700-123-5.
Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
Auswaertiges Amt - Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943.

[:0-1] УБИТЫ В КАТЫНИ, Moskwa 2015, s. 858 .

[2] ttps://kresy.genealodzy.pl/zbior/pdf/osadnicy_wojskowi.pdf

[CITEREFRocznik_Oficerski_Rezerw193433,_502-3] Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 33, 502.

[4] Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Krośnie - Lasy Państwowe [online], www.krosno.lasy.gov.pl [dostęp 2018-01-06] (pol.).

[5] Auswaertiges Amt - Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943, s. 196 .

[6] Listy katyńskie w zasobie Archiwum Państwowego w Lublinie – Archiwum Państwowe w Lublinie [online], lublin.ap.gov.pl [dostęp 2018-01-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-07] (pol.).

[7] Nowiny, gazeta ścienna dla polskiej wsi. Wydawca:, (43), Kraków 1943., „Nowiny” (62), Kraków: Telepress, 1943 .

[8] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[9] M.P. z 1937 r. nr 259, poz. 409.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]