Kateryniwka
50°00′21″N 25°52′51″E/50,005833 25,880833 Cerkiew św. Jerzego | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon |
krzemieniecki |
| Powierzchnia |
2,75 km² |
| Populacja (2001) • liczba ludności • gęstość |
|
| Nr kierunkowy |
3546 |
| Kod pocztowy |
47041 |
Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
| 50°00′21″N 25°52′51″E/50,005833 25,880833
| |
Kateryniwka (ukr. Катеринівкa, początkowo Katrynburg, następnie do 1944 Katerburg) – wieś w rejonie krzemienieckim obwodu tarnopolskiego. Wieś liczy 391 mieszkańców.
Założona w 1421. W II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej Borki a od 1 października 1933 Katerburg[1] w powiecie krzemienieckim województwa wołyńskiego. Po zajęciu przez ZSRR w styczniu 1940 utworzono rejon katerburski, przemianowany w październiku na dederkalski.
W okresie międzywojennym w Katerburgu mieszkał emerytowany pułkownik Stanisław Powroźnicki.
Podczas okupacji niemieckiej, wiosną 1942 roku dla ludności żydowskiej w liczbie ok. 400 osób (3/4 mieszkańców miejscowości[2]) utworzono getto, zlikwidowane 10 sierpnia 1942. Sicherheitsdienst przy pomocy niemieckiej żandarmerii i ukraińskiej policji rozstrzelało 312 Żydów. Kilkadziesiąt osób zmarło wcześniej z głodu, chorób i pracy ponad siły[3].
Podczas rzezi wołyńskiej w 1943 Polacy z Katerburga (około 10 rodzin) ewakuowali się do bardziej bezpiecznych miejscowości[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dz.U. z 1933 r. nr 67, poz. 504
- ↑ a b Władysław Siemaszko, Ewa Siemaszko, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939–1945, t. 1, Warszawa: „von borowiecky”, 2000, s. 426, ISBN 83-87689-34-3, OCLC 749680885.
- ↑ Холокост на территории СССР: Энциклопедия, Moskwa 2009, ISBN 978-5-8243-1296-6 s.391
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Kateryniwka na stronie Rady Najwyższej Ukrainy
- Katrynburg, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 910.
- Katrynburg, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 65.