Przejdź do zawartości

Kartusz (hieroglif)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kartusz faraona Ramzesa III
<
Aa1G43I9G43
>

Kartusz faraona Cheopsa

Kartusz – w starożytnym Egipcie magiczna pętla-węzeł szen, oznaczająca „Uniwersum”. Dosłownie w języku egipskim „kartusz” to szenu, słowo o takim samym rdzeniu jak szeni „otaczać”.

Pierwotnie kartusz był kołem, w którym umieszczano imię króla, wchodzące w skład Królewskiego Protokołu. Koło to mogło oznaczać dysk solarny lub „wszystko, co oznacza słońce”, czyli świat, którym rządził faraon[1]. Bardzo wcześnie owo koło wydłużyło się, aby móc objąć całe imię władcy. Znane są bardzo rzadkie przykłady okrągłych kartuszy.

Kartusze pojawiały się jako podwójny sznur z zawiązanymi dwoma końcami lub jako pusta pieczęć. Służyły do identyfikacji władcy; umieszczane były na papirusach, stelach, reliefach w świątyniach, malowidłach ściennych w grobowcach i w formie pieczęci (np. odciskane w świeżej zaprawie po zamknięciu królewskiego grobowca).


Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Guy Ratchet, Słownik cywilizacji egipskiej, 2004.