Karol Udałowski
podpułkownik piechoty | |
Data i miejsce urodzenia |
13 grudnia 1880 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
9 marca 1926 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1914-1921 |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki | |
Stanowiska |
dowódca pułku |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Karol Feliks Udałowski (ur. 13 grudnia 1880 w Krojczynie, zm. 9 marca 1926 w Łyńcu) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 13 grudnia 1880 w Krojczynie, w ówczesnym powiecie lipnowskim guberni płockiej, w rodzinie Stefana i Marii z Cieżewskich[1]. Ojciec Karola za udział w powstaniu styczniowym spędził 18 lat na zesłaniu, na Syberii[2]. W 1905 został członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej i jej Organizacji Bojowej[2]. 1 listopada 1912 został członkiem Związku Strzeleckiego[3].
W czasie I wojny światowej walczył w Legionach Polskich. Był oficerem 3 pułku piechoty. Dowodził 11 kompanią. 25 października 1914 został mianowany porucznikiem, a 25 czerwca 1915 awansowany na kapitana[4]. W 1917, po kryzysie przysięgowym, rozpoczął służbę w Polskiej Sile Zbrojnej. 1 maja 1918 objął dowództwo 1 pułku piechoty, który na początku następnego roku przemianowany został na 7 pułk piechoty Legionów. Oddziałem dowodził do 16 marca 1920. 15 października 1918 Rada Regencyjna awansowała go na podpułkownika[5].
11 czerwca 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu podpułkownika, w piechocie, w „grupie byłych Legionów Polskich”. W październiku 1921, po zakończeniu wojny z bolszewikami, został przeniesiony do rezerwy na skutek wniosku reklamacyjnego i przydzielony w rezerwie do 64 pułku piechoty[6]. Zmarł 9 marca 1926 w Łyńcu[7].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 7342[1]
- Krzyż Niepodległości z Mieczami – pośmiertnie 19 grudnia 1930 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[8]
- Krzyż Walecznych czterokrotnie[3]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 4.
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 3.
- ↑ Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 4.
- ↑ Dziennik Rozporządzeń Komisji Wojskowej Nr 1 z 28 października 1918, poz. 6.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 39 z 29 października 1921, s. 1478.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 8 maja 1926, s. 159.
- ↑ M.P. z 1930 r. nr 300, poz. 423.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Udałowski Karol Feliks. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.66-5890 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-01].
- Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917). Komenda Legionów Polskich, 1917.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Ferdynand Markiewicz, Zarys historii wojennej 7-go Pułku Piechoty Legionów, Warszawa 1928.
- Członkowie Organizacji Bojowej PPS
- Członkowie Związku Strzeleckiego (1910–1914)
- Dowódcy 7 Pułku Piechoty Legionów
- Odznaczeni Krzyżem Niepodległości z Mieczami
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie piechoty Legionów Polskich 1914–1918
- Oficerowie Polskiej Siły Zbrojnej (Polnische Wehrmacht)
- Podpułkownicy piechoty II Rzeczypospolitej
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1880
- Zmarli w 1926
- Żołnierze II Brygady Legionów Polskich
- Żołnierze 3 Pułku Piechoty Legionów