Karol August z Saksonii-Weimar-Eisenach (1844–1894)
| |
| książę następca tronu Saksonii-Weimar-Eisenach | |
| Dynastia | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Żona |
Paulina Augusta |
| Dzieci |
Wilhelm Ernest, |
| Odznaczenia | |
  
| |
Karol August Wilhelm Mikołaj Aleksander Michał Bernard Henryk Fryderyk Stefan von Sachsen-Weimar-Eisenach (ur. 31 lipca 1844 w Weimarze; zm. 20 listopada 1894 w Cap Martin, Francja) – następca tronu Saksonii-Weimar-Eisenach.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]
Karol August był jedynym synem wielkiego księcia Karola Aleksandra von Sachsen-Weimar-Eisenach (1818-1901) i jego żony Zofii Oranje-Nassau (1827–1897), córki Wilhelma II, króla Holandii (1792-1849). W latach młodzieńczych często chorował. Studiował na uniwersytecie w Jenie, Heidelbergu i Lipsku[1]. W 1867 roku wstąpił do pruskiego pułku huzarów w Düsseldorfie. 18 stycznia 1871 roku wziął w Wersalu udział w proklamowaniu Wilhelma I na cesarza[2][3]. Bardzo różnił się od swego charyzmatycznego ojca. Był powściągliwy i wycofany.
Karol August „ukierunkowywał swoje myślenie przede wszystkim na rzeczy realne”, starał się zrozumieć praktyczne zadania państwa we wszystkich dziedzinach, w ich rzeczywistym znaczeniu oraz zasięgał o nich informacji, czy to poprzez oględziny, czy też przez gruntowne zgłębianie dzieł historycznych lub ekonomicznych. „Zajmowały go również potrzeby ludu” a także intensywnie konfrontował się z problemami robotników, których liczba szybko wzrastała w drugiej połowie XIX wieku[4]. Książę w intensywny sposób pozwalał wprowadzać się swoim ministrom i urzędnikom zajmującym kierownicze stanowiska w sprawy państwowe[5].
W wolnych chwilach dziedziczny wielki książę poświęcał się swoim zbiorom miedziorytów i gabinetowi monet. Ponadto interesował się książęcą biblioteką i nowo wybudowanym archiwum, gdzie często studiował historyczne dokumenty poświęcone historii rodu[6]. Chwalono jego ludowość oraz nieskomplikowane podejście do mieszkańców wielkiego księstwa. Minister Stichling ocenił go, jako tego, „który bezwzględnie jest kimś więcej, niż by się wydawało“[6].
Dla księcia Karola Augusta życie z młodą rodziną było chyba najszczęśliwszym okresem w jego życiu[7]. Karol August realizował się w nowej roli odpowiedzialnego ojca i miał nadzieję, że wychowa synów na sumiennych i szczęśliwych ludzi“. Aby osiągnąć ten cel, kiedy tylko jego „dzieci przeszły spod opieki kobiecej pod opiekę męską“, opracował obszerne pisma dotyczące ich wychowania. Przyznawał w nich wprawdzie wyraźnie szczególną pozycję Weimaru, domagał się jednak, aby „sztuka i nauka oddziaływała na nich stopniowo”. Za oczywiste uważał on zarówno uczęszczanie do publicznego gimnazjum jak i zajęcia sportowe, jazdę konno, pływanie i szermierkę. W końcu podkreśla on wyraźnie znaczenie nauki tańca, „aby prezentować się w towarzystwie w korzystny sposób. Niepewny tancerz łatwo wzbudza śmiech.“ Wyróżnienie akurat tego punktu, poprzez umieszczenie go na końcu pisma wskazuje na refleksje związane z własnymi bolesnymi doświadczeniem[8].
Ze względu na przewlekłą chorobę Karol August udał się w 1894 do uzdrowiska Mentona we Francji, które słynęło z korzystnego klimatu dla osób cierpiących na gruźlicę. Podczas pobytu we Francji książę zmarł. Został pochowany ze wszystkimi honorami w królewskiej krypcie w Weimarze. Tytuł następcy przeszedł na jego najstarszego syna Wilhelma Ernesta.
Małżeństwo i dzieci
[edytuj | edytuj kod]
26 sierpnia 1873 roku w Friedrichshafen wielki książę poślubił kuzynkę 2. stopnia, księżniczkę Paulinę Augustę (1852–1904), najstarszą córkę Hermana księcia Saksonii-Weimar-Eisenach (1825–1901) i księżnej Augusty Wirtemberskiej (1826–1898). Para miała dwóch synów:
- Wilhelma Ernesta (1876-1923)
- ∞ 1903 księżniczka Karolina Reuß zu Greiz (1884–1905)
- ∞ 1910 księżniczka Feodora z Saksonii-Meiningen (1890–1972)
- Bernarda Henryka (1878-1900)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Bernhard Post; Dietrich Werner, Herrscher in der Zeitenwende: Wilhelm Ernst von Sachsen-Weimar-Eisenach, 1876–1923. Glaux, Jena 2006, S. 36
- ↑ Dr. Theodor Toeche-Mittler: Die Kaiserproklamation in Versailles am 18. Januar 1871 mit einem Verzeichniß der Festtheilnehmer, Ernst Siegfried Mittler und Sohn, Berlin 1896
- ↑ H. Schnaebeli: Fotoaufnahmen der Kaiserproklamation in Versailles, Berlin 1871
- ↑ Bernhard Post; Dietrich Werner, Herrscher in der Zeitenwende: Wilhelm Ernst von Sachsen-Weimar-Eisenach, 1876–1923. Glaux, Jena 2006, S. 37
- ↑ Bernhard Post; Dietrich Werner, op. cit., S. 37
- ↑ a b Bernhard Post; Dietrich Werner, op. cit., S. 38
- ↑ Bernhard Post; Dietrich Werner, op. cit., S. 40
- ↑ Bernhard Post; Dietrich Werner, op. cit., S. 41
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Paul Friedrich Wilhelm von Bojanowski, Carl August, Erbgrossherzog von Sachsen: ein Lebensbild, H. Böhlau 1895.
- Otto Devrient, Zur Einzugsfeier der Hohen Neuvermählten Ihrer Königlichen Hoheiten des Erbgroßherzogs Karl August und der Frau Erbgroßherzogin Pauline von Sachsen-Weimar-Eisenach., Kühn, 1873.
- Hermann Freiherr von Egloffstein, Das Weimar von Carl Alexander und Wilhelm Ernst. Berlin 1934.
- Bernhard Post; Dietrich Werner, Herrscher in der Zeitenwende: Wilhelm Ernst von Sachsen-Weimar-Eisenach, 1876–1923. Glaux, Jena 2006.