Przejdź do zawartości

Karl Pflanzer-Baltin

Przejrzana
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Karl von Pflanzer-Baltin
Ilustracja
generał pułkownik generał pułkownik
Data i miejsce urodzenia

1 czerwca 1855
Pecz

Data i miejsce śmierci

8 kwietnia 1925
Wiedeń

Przebieg służby
Lata służby

1875–1918

Siły zbrojne

c. i k. Armia

Jednostki

32 Brygada Piechoty
31 Brygada Piechoty
4 Dywizja Piechoty
7 Armia

Stanowiska

komendant brygady
komendant dywizji
komendant armii

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Multimedia w Wikimedia Commons
Generał von Pflanzer-Baltin ze swoim sztabem

Karl von Pflanzer-Baltin (ur. 1 czerwca 1855 w Peczu, zm. 8 kwietnia 1925 w Wiedniu) – generał pułkownik cesarskiej i królewskiej Armii, doktor filozofii i prawa.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie generała audytora Wilhelma Pflanzera. Odbył edukację wojskową. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 września 1875 i wcielony do Czeskiego Pułku Dragonów Nr 1 w Pardubicach. W 1878 został przyjęty do Szkoły Wojennej w Wiedniu, pozostając oficerem nadetatowym DR. 1[1]. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 maja 1880. W tym samym roku, po ukończeniu studiów, otrzymał tytuł „oficera przydzielonego do Sztabu Generalnego” i przeniesienie do Komendy XVI Dywizji Piechoty w Sybinie na stanowisko oficera sztabu[2]. W następnym roku został przeniesiony do 60 Brygady Piechoty we Lwowie na stanowisko oficera sztabu[3]. W 1882 został przeniesiony do 14 Brygady Kawalerii w Przemyślu na takie samo stanowisko[4].

Do 1889 pełnił rozmaite funkcje w sztabie korpusu w Temeszwarze. W 1884 został awansowany do stopnia rotmistrza 18 Dywizji Piechoty w Mostarze. W 1889 stacjonował w Tarnowie, w szeregach słynnego Galicyjskiego Pułku Ułanów Nr 2. W czasie pobytu w tym garnizonie poznał swoją przyszłą żonę, Jadwigę Feger, z którą miał dwóch synów (jeden z nich zginął podczas I wojny).

20 marca 1893 ojciec Pflanzera w dowód zasług otrzymał tytuł szlachecki Edler von Baltin, podobnie jego syn Karl, który został uhonorowany w ten sam sposób 8 kwietnia tego roku. Został adoptowany przez wuja Josefa von Baltina, który przekazał mu tytuł barona.

W 1896 został przeniesiony do Komendy 11 Korpusu we Lwowie na stanowisko szefa Sztabu Generalnego. Na tym stanowisku 1 maja 1897 został mianowany pułkownikiem. 13 maja 1903 został mianowany na stopień generała majora ze starszeństwem z 1 maja tego roku[5] i wyznaczony na stanowisko komendanta 32 Brygady Piechoty w Sybinie należącej do 16 Dywizji Piechoty[6]. W 1905 został przesunięty w tej samej dywizji na stanowisko komendanta 31 Brygady Piechoty w Braszowie[7][8]. Już wówczas dał się poznać jako wytrawny taktyk, zwolennik teorii, zgodnie z którą podwładni powinni doskonale rozumieć zamiary szefa. Jego niekonwencjonalna metoda osobistego nadzoru nad szkoleniem żołnierzy była krytykowana przez innych wyższych rangą oficerów, co jednak nie przeszkodziło mu w awansach.

30 października 1907 został mianowany na stopień marszałka polnego porucznika ze starszeństwem z 1 listopada tego roku[5] i wyznaczony na stanowisko komendanta 4 Dywizji Piechoty w Brnie[9][10]. W 1911 został generalnym inspektorem korpuśnych szkół oficerskich[11]. 29 października 1912 został mianowany tytularnym generałem kawalerii, a 28 października 1914 mianowany rzeczywistym generałem kawalerii[5].

W czasie I wojny światowej zrobił błyskotliwą karierę. Na przełomie lat 1914-1915 zdołał zatrzymać w Karpatach atak armii rosyjskiej prącej z zajętej Galicji do Kotliny Panońskiej. Za osiągnięcia frontowe 25 kwietnia 1915 otrzymał order Leopolda i tytuł tajnego radcy dworu.

20 grudnia 1915 został szefem Pułku Piechoty Nr 93. 8 maja 1916 został mianowany na stopień generała pułkownika ze starszeństwem z 1 maja tego roku[5]. Zarazem za zasługi w wyzwoleniu Czerniowiec spod okupacji rosyjskiej tamtejszy uniwersytet przyznał mu doktorat honoris causa w dziedzinie filozofii.

W 1916 został skrytykowany przez dowództwo niemieckie, które mu nie ufało i odmówiło podporządkowania się w skali operacyjnej podczas ofensywy Brusiłowa. Na osobiste polecenie następcy tronu Pflanzer-Baltin podał się do dymisji.

Po objęciu tronu przez cesarza Karola, Pflanzer-Baltin powrócił w 1917 do służby. 8 marca 1918 został generalnym inspektorem piechoty, a w lipcu 1918 objął dowodzenie na froncie albańskim Armegruppe Albanien, gdzie odniósł wiele zwycięstw nad aliantami. Do samego końca wojny generał Pflanzer-Baltin pozostał nie pobity w polu. 1 grudnia 1918 został przeniesiony w stan spoczynku[5].

Po wojnie osiadł w Wiedniu, gdzie zmarł, został pochowany na cmentarzu Hietzinger.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Rocznik oficerski 1879 ↓, s. 454, 462, 639.
  2. ↑ Rocznik oficerski 1881 ↓, s. 161, 472, 486.
  3. ↑ Rocznik oficerski 1882 ↓, s. 161, 478, 494.
  4. ↑ Rocznik oficerski 1883 ↓, s. 160, 528, 546.
  5. ↑ a b c d e Schmidt-Brentano 2007 ↓, s. 137.
  6. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1904 ↓, s. 135, 160.
  7. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1906 ↓, s. 141, 164.
  8. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1907 ↓, s. 143, 165.
  9. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1908 ↓, s. 123, 164.
  10. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1911 ↓, s. 135, 173.
  11. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1912 ↓, s. 129, 178.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1879. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1878.
  • Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1881. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1880.
  • Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1882. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1881.
  • Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1883. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1883.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1904. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1903.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1906. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1905.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1907. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1906.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1908. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1907.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1911. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1910.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1912. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1911.
  • Antonio Schmidt-Brentano: Die k. k. bzw. k. u. k. Generalität 1816-1918. Wiedeń: Austriackie Archiwum Państwowe, 2007.
  • Opis kariery i zdjęcie (niem.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Karl_Pflanzer-Baltin&oldid=71973267”