Karen Szachnazarow

Karen Szachnazarow
Карен Шахназаров
	; Karen Szachnazarow (2016)
Prawdziwe imię i nazwisko	Karen Gieorgijewicz Szachnazarow
Data i miejsce urodzenia	8 lipca 1952 ; Krasnodar
Zawód	reżyser; scenarzysta; producent filmowy
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Karen Gieorgijewicz Szachnazarow (ros. Карен Георгиевич Шахназаров, ur. 8 lipca 1952 w Krasnodarze) – radziecki i rosyjski reżyser, scenarzysta i producent. Syn Gieorgija Szachnazarowa^[1].

Należy do czołówki rosyjskich twórców filmowych.

Życiorys

W 1975 roku ukończył studia na wydziale reżyserskim WGIK-u. W 1976 roku rozpoczął pracę jako reżyser w wytwórni filmowej „Mosfilm”. W 1991 roku został dyrektorem artystycznym i przewodniczącym zarządu wytwórni filmów „Goniec” koncernu filmowego „Mosfilm”, a od 1998 roku pełni funkcję dyrektora generalnego oraz przewodniczącego zarządu koncernu filmowego „Mosfilm”.

W marcu 2014 roku podpisał list poparcia dla militarnych działań prezydenta Władimira Putina na Ukrainie^[2].

Filmografia

Reżyser

1983 – Stworzył nas jazz
1985 – Zimowy wieczór w Gagrach
1986 – Goniec
1988 – Miasto Zero
1991 – Carobójca
1993 – Sny
1995 – Amerykańska córka
1998 – Pełnia księżyca
2000 – Trucizna albo powszechna historia zabijania
2001 – Światowa historia trucicielstwa
2002 – Gwiazda (autor projektu, producent generalny)
2004 – Jeździec imieniem śmierć
2009 – Sala nr 6
2012 – Biały Tygrys
2017 – Anna Karenina. Historia Wrońskiego
2023 — Chitrowka. Znak czetyrioch

Nagrody oraz wyróżnienia

Laureat Państwowej Nagrody Federacji Rosyjskiej
Laureat Państwowej Nagrody RFSRR im. Braci Wasiljewych
Laureat nagrody Leninowskiego Komsomoł
Członek Europejskiej Akademii Filmowej

Przypisy

↑ Лада АКИМОВА: Карен ШАХНАЗАРОВ: „Я не экранизирую свою жизнь”. [w:] Общество [on-line]. Izwiestija, 26 октября 2003. [dostęp 2020-08-23]. (ros.).
↑ Działacze kultury Rosji – popierając stanowisko prezydenta ws. Ukrainy i Krymu. rosyjskie Ministerstwo Kultury. [dostęp 2014-04-17]. (ros.).

Linki zewnętrzne

Karen Gieorgijewicz Szachnazarow w bazie IMDb (ang.)
Karen Szachnazarow w bazie Filmweb

[Karen-1] Лада АКИМОВА: Карен ШАХНАЗАРОВ: „Я не экранизирую свою жизнь”. [w:] Общество [on-line]. Izwiestija, 26 октября 2003. [dostęp 2020-08-23]. (ros.).

[2] Działacze kultury Rosji – popierając stanowisko prezydenta ws. Ukrainy i Krymu. rosyjskie Ministerstwo Kultury. [dostęp 2014-04-17]. (ros.).

[1]

[2]

1970-79.	Dobriaki (1979)
1980-89.	Stworzył nas jazz (1983) Zimowy wieczór w Gagrach (1985) Goniec (1986) Miasteczko Zero (1989)
1990-99.	Carobójca (1991) Sny (1993) Amerykańska córka (1995) Pełnia Księżyca (1998)
2000-2009.	Światowa historia trucicielstwa (2001) Jeździec imieniem śmierć (2004) Utracone imperium (2008) Sala numer 6 (2009)
2010-2019.	Biały Tygrys (2012) Anna Karenina. Historia Wrońskiego (2017)
2020-2029.	Chitrowka. Znak czetyrioch (2023)