Karabinierzy (1863)
Karabinierzy (1863) – formacja strzelecka w powstaniu styczniowym, w której żołnierze uzbrojeni byli w broń palną gwintowaną[1]. Do karabinierów przyjmowano najlepszych strzelców[2]. Zadaniem karabinierów było prowadzenie ognia na dalszych dystansach[3].
Powstańcy z reguły broń gwintowaną nazywali sztućcami (sztucerami)[2]. Często we wspomnieniach z epoki pojawia się informacja, że powstańcy byli uzbrojeni w sztucery belgijskie, co nie zawsze było zgodne z prawdą[2]. W rzeczywistości na wyposażeniu powstańców była broń gwintowana rozmaitego typu i kalibru. Często w oddziałach pojawiały się austriackie karabiny Lorenz, czy zdobyczne karabiny rosyjskie[2]. Można też było spotkać angielskie karabiny Minie wz. 1851 i angielskie karabiny Enfield 1853. Używano też karabinów francuskich, szwajcarskich i pruskich.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Franz von Erlach, Partyzantka w Polsce w r. 1863 : w świetle własnych obserwacji, zebranych na teatrze walki od marca do sierpnia 1863 roku, 1919, s. 93.
- ↑ a b c d Franz von Erlach, Partyzantka w Polsce w r. 1863 : w świetle własnych obserwacji, zebranych na teatrze walki od marca do sierpnia 1863 roku, 1919, s. 94.
- ↑ Michał Mackiewicz, Sztućce, janczarki, belgijczyki – o uzbrojeniu strzeleckim w powstaniu styczniowym [online], s. 146.
| Korpusy |
|
|---|---|
| Dywizje | |
| Pułki | |
| Partie powstańcze |
|
| Formacje powstańcze | |
| Broń opracowana dla powstańców 1863 |
