Przejdź do zawartości

Kalendarium historii Wiednia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Kalendarium przedstawia dzieje Wiednia ułożone chronologicznie od momentu założenia miasta aż po czasy współczesne.

Przekrój historii miasta

[edytuj | edytuj kod]
Tablica upamiętniająca króla Jana III Sobieskiego umieszczona na Kahlenbergu
  • 1529 – pierwsze oblężenie Wiednia przez Turków[1], zakończone w wyniku działań wojennych toczonych na Węgrzech i wojny z Persją Safawidów
  • 1556 – sprowadzenie do luterańskiego w 80% miasta jezuitów[1]
  • 1619 – oblężenie Wiednia podczas wojny trzydziestoletniej przez Gabora Bethlena. Atak lisowczyków, wysłanych przez Zygmunta III Wazę, doprowadził do wycofania się jego oddziałów spod stolicy Habsburgów.
  • 1679 – epidemia dżumy (70 000 ofiar)[1]
  • 1683 – oblężenie przez Turków; odsiecz dla Wiednia z udziałem króla Polski Jana III Sobieskiego
  • od 1683 – Turcy w ucieczce spod stolicy Austrii pozostawili w obozie olbrzymie bogactwa w postaci zwierząt, wyposażenia i dóbr materialnych (złoto, srebro, kamienie szlachetne)[1], lecz przede wszystkim kawy; odtąd w mieście zaczęły powstawać kawiarnie, stając się ulubionym miejscem spędzania czasu
  • przełom XVII i XVIII wieku – odbudowa i rozbudowa miasta, powstanie Schönbrunnu i Belwederu[1]
  • 1711-1740 – panowanie Karola VI - powstanie Zimowej Szkoły Jazdy i kościoła Karola Boromeusza[1]
  • 1719 – zaręczyny i ślub przyszłego króla Polski Augusta III i Marii Józefy[2]
  • w okresie klasycyzmu sławny ośrodek muzyczny, głównie dzięki trzem tworzącym tam wówczas geniuszom muzycznym: klasykom wiedeńskim Beethovenowi, Haydnowi i Mozartowi
  • 1809 – zajęcie miasta przez Napoleona I po dwudniowym oblężeniu i śmierci 23 cywili (10-11 maja)[1]
  • 1814–1815 – kongres wiedeński[1]
  • 1848 – Wiosna Ludów – miasto pokryte barykadami – rodzina cesarska ucieka ze stolicy; po kilku miesiącach rewolucję tłumią wojska rządowe[1]
  • 1848–1916 – panowanie Franciszka Józefa I – okres rozkwitu miasta i jego gruntownej przebudowy: w 2. połowie XIX wieku zburzono mury miejskie oraz wybudowano Ring – reprezentacyjną arterię obiegającą Stare Miasto[1]
  • 1873 – kryzys gospodarczy, czasowe wstrzymanie budowy reprezentacyjnych obiektów i początek rozwoju antysemityzmu[1]
  • 1902 – Franciszek Trześniewski otwiera jedną z najpopularniejszych wiedeńskich restauracji
  • przed I wojną światową Wiedeń czwartym pod względem liczby mieszkańców (ponad 2 mln)[1] miastem Europy. Rozwój nauki i sztuki (Arnold Schönberg, Gustav Mahler, Gustav Klimt, Sigmund Freud, Egon Schiele, Oskar Kokoschka)[1]
  • 1918 – stolica Republiki Austrii
  • 1919-1934 – rządy socjaldemokratów w mieście (Rotes Wien), budowa osiedli mieszkaniowych, m.in. Karl-Marx-Hof
  • 1927 – zamieszki pod Pałacem Sprawiedliwości, śmierć 89 osób[1]
  • 1933-1934 – delegalizacja partii komunistycznej, nazistowskiej i socjaldemokratycznej, walki uliczne i zabójstwo kanclerza Engelberta Dollfußa[1]
  • 1938 – włączenie do Niemiec i utrata statusu miasta stołecznego, Noc kryształowa[1]
  • 1944 – początek alianckich bombardowań strategicznych miasta, które przyniosły śmierć 9 tys. osób i zniszczenie (całkowite lub częściowe) opery, Belwederu, Burgtheater, ratusza, parlamentu, Schönbrunnu i uniwersytetu[1]
  • 1945 – zajęcie miasta przez Armię Czerwoną, zniszczenie przez radziecką artylerię katedry, rabunek mieszkańców i gwałty na kobietach. Podział miasta na 5 sektorów okupacyjnych (Innere Stadt strefą wspólną). Powołanie rządu tymczasowego[1]
  • 1947 i 1950 – próby komunistycznego puczu[1]
  • 1955 – podpisanie w Belwederze austriackiego traktatu państwowego, przywrócenie suwerenności Austrii[1]
  • 1976 – otwarcie metra
  • 2012 – otwarcie nowego, centralnego dworca kolejowego Wien Hauptbahnhof

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v Rob Humpphreys: Wiedeń. Praktyczny przewodnik. 1998: Pascal. ISBN 83-87037-79-6.
  2. Jacek Staszewski, August III Sas, Ossolineum, Wrocław 1989, s. 92. ISBN 83-04-02887-5.