Juliusz Zweibaum
Juliusz Zweibaum (ur. 1 maja 1887 w Warszawie, zm. 6 maja 1959 tamże) – polski biolog i histolog. Twórca pierwszej w Polsce hodowli tkanek in vitro.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w Warszawie w rodzinie żydowskiej. Uczęszczał do praskiego Gimnazjum im. Władysława IV[1]. Aktywny uczestnik strajku szkolnego w 1905, za co został relegowany ze szkoły. Studiował na uniwersytetach w Liège i Bolonii. W latach 1912–1916 był wykładowcą Uniwersytetu Królewskiego w Modenie, a od 1916 adiunktem Zakładu Histologii i Embriologii Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1933–1939 zorganizował i prowadził Zakład Histologii i Embriologii Wydziału Weterynaryjnego Uniwersytetu Warszawskiego. Współzałożyciel Towarzystwa Przyjaciół Uniwersytetu Hebrajskiego w Jerozolimie a następnie członek Zarządu. Ochotnik w wojnie 1920 r.
Jego siostra Tekla Zweibaum była pierwszą żoną prof. Stefana Ehrenkreutza, profesora, a w 1939 r. rektora uniwersytetu w Wilnie.
Podczas II wojny światowej brał udział w obronie Warszawy, a następnie jako zakładnik został uwięziony na Pawiaku. Po zwolnieniu został przesiedlony do warszawskiego getta, gdzie zorganizował oraz kierował Kursem Przysposobienia Sanitarnego do Walki z Epidemiami, będącym zakonspirowanym Wydziałem Lekarskim UW. Współpracował z CENTOS oraz prowadził badania nad wpływem witamin na organizm człowieka. Po wielkiej akcji deportacyjnej latem 1942 roku przeszedł na aryjską stronę i ukrywał się do zakończenia wojny. Został ciężko ranny podczas powstania warszawskiego.
Po zakończeniu wojny uczestniczył w odtwarzaniu Wydziału Lekarskiego UW oraz zreorganizował Zakład Histologii i Embriologii UW, którym kierował do roku 1956. Od 1950 r. do 1957 r. był redaktorem naczelnym czasopisma „Folia Morphologica”. Współredaktor „Excerpta Medica”. Autor i współautor szeregu prac i publikacji naukowych, m.in. podręcznika do histologii (1955). Członek komitetu redakcyjnego książki zawierającej wyniki badań nad głodem przeprowadzonych w getcie warszawskim[2]. Od 1952 był członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk[3]. Był m.in. członkiem Society of Experimental Cytology w Cambridge, Polskiej Akademii Umiejętności oraz Polskiego Towarzystwa Przyrodników.
W 1957 r. został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
Pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera B II 28 rz. 4 m. 23)[4].
Prace
[edytuj | edytuj kod]- Analiza histofizjologiczna nabłonka rzęskowego żyjącego in vitro. Med dośw i społ 1926
- Wpływ braku tlenu na aparat jądrowy Paramecium caudatum. Spraw TNW 9, 1916
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wybitni Władysławiacy. [w:] III Liceum Ogólnokształcące i 58 Gimnazjum im. Króla Władysława IV w Warszawie [on-line]. wladyslaw.edu.pl. [dostęp 2016-07-27].
- ↑ Emil Apfelbaum (red.): Choroba głodowa. Badania kliniczne nad głodem wykonane w getcie warszawskim z roku 1942. Warszawa: American Joint Distribution Committee, 1946.
- ↑ Zweibaum, Juliusz. [w:] Polska Akademia Nauk [on-line]. [dostęp 2024-06-19].
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Stanisław Feliksiak: Słownik biologów polskich. Warszawa: Państwowe Wydaw. Naukowe, 1987, s. 608-609. ISBN 83-01-00656-0.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Juliusz Zweibaum na stronie getto.pl
- O Katedrze i Zakładzie Histologiii UAM
- Absolwenci VIII Liceum Ogólnokształcącego im. króla Władysława IV w Warszawie
- Absolwenci i studenci Uniwersytetu w Bolonii
- Polscy biolodzy
- Polscy histolodzy
- Wykładowcy Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Warszawskiego
- Wykładowcy Wydziału Weterynaryjnego Uniwersytetu Warszawskiego
- Członkowie korespondenci PAN
- Członkowie Polskiej Akademii Umiejętności
- Ochotnicy w wojnie polsko-bolszewickiej
- Obrońcy Warszawy (1939)
- Powstańcy warszawscy
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
- Polscy Żydzi
- Więźniowie Pawiaka (okupacja niemiecka)
- Mieszkańcy getta warszawskiego
- Ocalali z Zagłady Żydów
- Ludzie urodzeni w Warszawie
- Pochowani na Powązkach-Cmentarzu Wojskowym w Warszawie
- Urodzeni w 1887
- Zmarli w 1959