Julio Herrera y Reissig
 Julio Herrera y Reissig | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość |
urugwajska |
| Język |
hiszpański |
| Dziedzina sztuki |
poeta |
Julio Herrera y Reissig (ur. 1 sierpnia 1875 w Montevideo, zm. 18 marca 1910 tamże) – urugwajski poeta.
Pochodził z zamożnej i wpływowej rodziny, ale odrzucił związane z tym możliwości, wybierając życie wśród bohemy w Montevideo. Związał się z grupą młodych poetów, którzy starali się wywołać kontrowersje poprzez celowe naruszanie zasad tradycyjnej kompozycji poetyckiej, doborem tematów i idiosynkratycznym językiem[1].
Cierpiał na przewlekłe problemy zdrowotne, zmarł w 1910 roku, w wieku 35 lat[1].
Wybrana twórczość
[edytuj | edytuj kod]- Canto a Lamartine (1898)
- Epílogo wagneriano a "La política de fusión" con surtidos de psicología sobre el Imperio de Zapicán (1902)
- Las pascuas del tiempo (1902)
- Los maitines de la noche (1902)
- La vida (1903)
- Los parques abandonados (1902–1908)
- Los éxtasis de la montaña (1904–1907)
- Sonetos vascos (1908)
- Las clepsidras (1909)
- La torre de las esfinges (1909)
- Los peregrinos de piedra (1909)
- Tratado de la imbecilidad del país por el sistema de Herbert Spencer
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Julio Herrera y Reissig, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2019-03-03] (ang.).
Kontrola autorytatywna (osoba):