Jezioro rynnowe

Jeziora rynnowe: Jezioro Łagowskie (S) i Jezioro Trześniowskie (N)

Jezioro rynnowe – rodzaj jeziora polodowcowego, wypełniającego obniżenie rynny polodowcowej, zazwyczaj długie, wąskie, kręte, głębokie i o stromych brzegach. Często tworzą ciągi, które wyznaczają przebieg dawnych rynien^[1].

Rynny tworzyły się zwykle pod lądolodem lub przed czołem lodowca, w wyniku erozji płynących pod lodem rzek lub w wyniku erozji glacjalnej. Kierunki rynien związane są z układem moren czołowych. Zwykle rynny ułożone są prostopadle do ich ciągów. W związku z tym, że jeziora tego typu są bardzo głębokie spełniają rolę kontaktową pomiędzy poszczególnymi warstwami wodonośnymi^[2].

Przykładami polskich jezior rynnowych są: Miedwie, Gopło, Drwęckie, Jeziorak, Lednica, Tałty, Nidzkie, Hańcza, Raduńskie, Jezioro Mikołajskie, Jezioro Dominickie, Jezioro Powidzkie^[3], Jezioro Mokre.

Przypisy

↑ Witold Mizerski, Jan Żukowski: Tablice geograficzne. 2008: Adamantan, 2008, s. 167–172. ISBN 978-83-7350-121-8.
↑ Piotr Migoń: Geomorfologia. Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, s. 322–323. ISBN 978-83-01-15979-5.
↑ Krystian Chariza: Atlas geograficzny dla szkół ponadgimnazjalnych. Zakres podstawowy i rozszerzony. Nowa Era, 2012. ISBN 978-83-267-0775-9.

[Mizerski-1] Witold Mizerski, Jan Żukowski: Tablice geograficzne. 2008: Adamantan, 2008, s. 167–172. ISBN 978-83-7350-121-8.

[Migoń-2] Piotr Migoń: Geomorfologia. Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, s. 322–323. ISBN 978-83-01-15979-5.

[Chariza-3] Krystian Chariza: Atlas geograficzny dla szkół ponadgimnazjalnych. Zakres podstawowy i rozszerzony. Nowa Era, 2012. ISBN 978-83-267-0775-9.

[1]

[2]

[3]