Przejdź do zawartości

Jerzy Rabcewicz

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Rabcewicz
tytularny generał brygady tytularny generał brygady
Pełne imię i nazwisko

Jerzy Antoni Rabcewicz

Data i miejsce urodzenia

5 / 17 maja 1864
Wilno

Data i miejsce śmierci

22 października 1930
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Order Świętego Włodzimierza III klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza IV klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny II klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny III klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława III klasy (Imperium Rosyjskie)
Grób Jerzego i Zofii Rabcewiczów.

Jerzy Antoni Rabcewicz (ur. 5 maja?/17 maja 1864[1] w Wilnie, zm. 22 października 1930 w Warszawie) – tytularny generał brygady Wojska Polskiego, inżynier.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 17 maja 1864 w Wilnie, w rodzinie Jerzego i Zofii z Wasilewskich[2][3][4][5]. Ukończył siedem klas szkoły realnej w Wilnie[5]. W 1882 rozpoczął studia akademickie w Instytucie Inżynierów Cywilnych (ros. Институт гражданских инженеров) w Petersburgu. W maju 1887 ukończył studia z pierwszą lokatą (jego nazwisko zostało wyryte na marmurowej tablicy – „złotej desce” w instytucie) i otrzymał tytuł inżyniera cywilnego z prawem wykonywania robót w zakresie budownictwa cywilnego i drogowego, prawo noszenia znaku akademickiego oraz przywilej otrzymania rangi X klasy przy wstąpieniu do służby cywilnej[6][7]. 8 czerwca tego roku rozpoczął pracę w Kontroli Państwa[8]. 20 marca 1893 został awansowany na stanowisko urzędnika dla szczególnych poleceń VII klasy przy Kontrolerze Państwa z zachowaniem posady p.o. architekta[9][10]. Jednocześnie został mianowany przedstawicielem Kontroli w Komisji przy Ministerstwie Dróg i Komunikacji, rozpatrującej kosztorysy budowy nowych dróg żelaznych w Rosji[11]. 23 września 1895 złożył pełnienie obowiązków architekta i zajął się projektowaniem i budową ogromnych gmachów rządowego składu wódczanego w Petersburgu z wydajnością półtora miliona wiader wódki[11]. 26 stycznia 1899 został przeniesiony do Ministerstwa Skarbu na stanowisko technika działu budowlanego w Głównym Zarządzie Dochodów Niestałych[11]. 7 kwietnia 1901 został w tym zarządzie pomocnikiem naczelnika działu budowlanego[11]. W 1905 został mianowany radcą stanu[12]. 23 lutego 1916 został mianowany urzędnikiem do szczególnych poleceń V klasy przy Ministerstwie Skarbu[13]. Do września 1918 pracował przy rozbudowie monopolów rządowych w Głównym Zarządzie Dochodów Niestałych[13].

25 listopada 1918 został zatrudniony w Sekcji Budownictwa Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie na stanowisku starszego inżyniera do zleceń[14]. Następnie pełnił służbę w Inspektoracie Departamentu Techniczno-Inżynieryjnego na stanowisku inżyniera do zleceń[15]. 5 czerwca 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego jako urzędnik wojskowy w randze VI, powołany do służby czynnej na czas wojny i przydzielony z dniem 25 kwietnia 1919 do Departamentu Technicznego MSWojsk.[16][17] 30 kwietnia 1920 został szefem Zarządu Nowych Budowli w Centralnych Warsztatach i Składach Budownictwa[18]. 20 lipca tego roku powierzono mu pełnienie obowiązków referenta do spraw budynków szkolnych[18]. 20 listopada 1920 został przydzielony do Sekcji Kontroli Faktycznej Oddziału IV Sztabu MSWojsk.[19] 1 czerwca 1921 minister spraw wojskowych mianował go pułkownikiem Korpusu Kontrolerów Wojskowych[20][21]. 3 czerwca ukończył z „dobrym postępem” sześciotygodniowy kurs przeszkolenia przy Centralnej Szkole Podoficerów Piechoty Nr 1 w Chełmnie[22]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 5. lokatą w korpusie oficerów kontrolerów[23]. 12 sierpnia 1923 prezydent RP przeniósł go z dniem 31 grudnia 1923 w stały stan spoczynku „z powodu przekroczenia wieku w myśl § 72 pragmatyki oficerskiej”, w stopniu tytularnego generała brygady[24][25]. 8 lutego 1924 prezydent RP przesunął termin przeniesienia w stan spoczynku na dzień 31 marca 1924[26][27][28][29].

Zmarł 22 października 1930 w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim[3][4] (kwatera 237, rząd 4 miejsce 9, 10)[30].

Był żonaty z Zofią z Poznańskich (1870–1947), pianistką, z którą miał czworo dzieci: Eugeniusza (1893–1927), Marię (1895–1949), zamężną Reklewską, Jerzego (1898–1968) i Marię (1900–1940), zamężną za Aleksandrem Leszczyńskim[2][5].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

W rosyjskiej służbie cywilnej otrzymał:

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Kolekcja ↓, s. 12, 16.
  2. ↑ a b c Wrzosek 1986 ↓, s. 543–544.
  3. ↑ a b Kryska-Karski i Żurakowski 1991 ↓, s. 153.
  4. ↑ a b Stawecki 1994 ↓, s. 270.
  5. ↑ a b c d Kolekcja ↓, s. 4.
  6. ↑ Kolekcja ↓, s. 49–50.
  7. ↑ Księga pamiątkowa 1937 ↓, s. 71, jako Grzegorz Antoni Rabcewicz.
  8. ↑ Kolekcja ↓, s. 51.
  9. ↑ Kolekcja ↓, s. 45.
  10. ↑ Księga pamiątkowa 1937 ↓, s. 63.
  11. ↑ a b c d Kolekcja ↓, s. 46.
  12. ↑ Kolekcja ↓, s. 20.
  13. ↑ a b Kolekcja ↓, s. 47.
  14. ↑ Kolekcja ↓, s. 5.
  15. ↑ Kolekcja ↓, s. 53–54.
  16. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 67 z 17 czerwca 1919 roku, poz. 2145.
  17. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 68 z 21 czerwca 1919, poz. 2199.
  18. ↑ a b Kolekcja ↓, s. 6.
  19. ↑ Kolekcja ↓, s. 57.
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 4 czerwca 1921, s. 1022.
  21. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 13.
  22. ↑ Kolekcja ↓, s. 64–65.
  23. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 296.
  24. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 56 z 24 sierpnia 1923, s. 519, jako Babcewicz przeniesiony w stan spoczynku z dniem 31 października 1923.
  25. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 57 z 30 sierpnia 1923, s. 540, sprostowano nazwisko i datę przeniesienia w stan spoczynku.
  26. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 14 lutego 1924, s. 63.
  27. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1577.
  28. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1407.
  29. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 881.
  30. ↑ Cmentarz Stare Powązki: EUGENJUSZ RABCEWICZ, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2024-11-12].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jerzy_Rabcewicz&oldid=75221456”