Przejdź do zawartości

Jerzy Kubecki

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Kubecki
major artylerii major artylerii
Pełne imię i nazwisko

Jerzy Stanisław Kubecki

Data i miejsce urodzenia

14 listopada 1890
Winiary Wiślickie

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Charków

Przebieg służby
Lata służby

do 1930

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

26 pułk artylerii polowej

Stanowiska

zastępca dowódcy pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Zwycięstwa (międzyaliancki) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława III klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny IV klasy (Imperium Rosyjskie)

Jerzy Stanisław Kubecki (ur. 14 listopada 1890 w Winiarach Wiślickich, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – major artylerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 14 listopada 1890 w Winiarach Wiślickich, w ówczesnym powiecie pińczowskim guberni kieleckiej, w rodzinie Mariana Franciszka Władysława (1863–1925), dzierżawcy tamtejszego majątku, i Ewy Danieli z Winnickich herbu Sas (zm. 1915)[1][2][3]. Był młodszym bratem Włodzimierza (1888–1934), adwokata[1]. W 1905 został wydalony z gimnazjum w Kielcach za udział w strajku szkolnym[1]. W 1909 ukończył korpusu kadetów[1][2].

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach armii rosyjskiej jako chorąży, a następnie podporucznik[4]. Jego oddziałem macierzystym była 2 Brygada Artylerii Ciężkiej[4]. Później służył w II Korpusie Polskim w Rosji[2]. 22 grudnia 1919 został przeniesiony z 7 pułku artylerii ciężkiej do 2 pułku artylerii polowej Legionów[5]. Uczestnik wojny 1920 w szeregach Grupy Podlaskiej i 11 pułku artylerii polowej na stanowisku dowódcy 2. baterii[2].

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku jako oficer zawodowy i kontynuował służbę w 11 pap w Stanisławowie[6], który został przemianowany na 22 pułk artylerii polowej i przeniesiony do Przemyśla. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 30. lokatą w korpusie oficerów artylerii[7][8]. Później został przeniesiony do 28 pułku artylerii polowej w Dęblinie na stanowisko pełniącego obowiązki dowódcy III dywizjonu[9]. 1 grudnia 1924 prezydent RP nadał mu stopień majora z dniem 15 sierpnia 1924 i 2. lokatą w korpusie oficerów artylerii[10][11][12]. Po awansie został zatwierdzony na stanowisku dowódcy III dyonu[13]. Później został przeniesiony do kadry oficerów artylerii i przydzielony do 7 Okręgowego Szefostwa Artylerii w Poznaniu[14]. W kwietniu 1929 został przeniesiony do 26 pułku artylerii polowej w Skierniewicach na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[15]. W sierpniu tego roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr IV, a z dniem 28 lutego 1930 przeniesiony w stan spoczynku[16][17].

W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Kielce. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr X. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[18].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 – po agresji ZSRR na Polskę – w nieznanych okolicznościach dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku[2]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany potajemnie w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach[2], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[19]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD, pod poz. 1679[2].

Był kawalerem[1].

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika[20][21][22]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[23][24][25].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e Adrian Bryła: Kubeccy. Internetowy Kurier Proszowski, 2023-05-23. [dostęp 2024-02-11].
  2. ↑ a b c d e f g Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 271.
  3. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-03-11].
  4. ↑ a b c d Кубецкий Ержи-Станислав. [w:] Памяти героев Великой войны 1914–1918 [on-line]. Управление Министерства обороны Российской Федерации по увековечению памяти погибших при защите Отечества. [dostęp 2024-03-11]. (ros.).
  5. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 99 z 29 grudnia 1919, poz. 4355.
  6. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 293.
  7. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 192.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 816.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 769.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924, s. 736.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 740.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 453.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 689.
  14. ↑ a b Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 432.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929, s. 122.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 sierpnia 1929, s. 257.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 21 stycznia 1930, s. 12.
  18. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 342, 1044.
  19. ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
  20. ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 16 [dostęp 2024-10-30] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
  21. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  22. ↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).
  23. ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
  24. ↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
  25. ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].
  26. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-03-11].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jerzy_Kubecki&oldid=75090776”