Język kota (bantu)
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
ok. 25 tys. (2007)[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | koq | ||
| IETF | koq | ||
| Glottolog | kota1274 | ||
| Ethnologue | koq | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język kota, także: ikota, kuta, kotu[1] – język z rodziny bantu, używany w Gabonie, Kamerunie i Kongu. W 1971 roku liczba mówiących tym językiem wynosiła ok. 28 tysięcy a w 2007 roku ok. 25 tys.[1]. Na język kota przetłumaczono fragmenty Biblii[1].
W klasyfikacji Guthriego[2][3] zaktualizowanej przez J.F. Maho język kota zaliczono do języków kele grupy geograficznej języków bantu B, a jego kod to B25[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Kota, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2015-08-22] (ang.).
- ↑ Malcolm Guthrie: The classification of the Bantu languages. Oxford Univerrsity Press, 1948. [dostęp 2015-08-22]. (ang.).
- ↑ Malcolm Guthrie: Comparative Bantu: an introduction to the comparative linguistics and prehistory of the Bantu languages. Gregg Press, 1967-71. (ang.).
- ↑ Jouni Filip Maho: NUGL Online The online version of the New Updated Guthrie List, a referential classification of the Bantu languages. 2009-06-04. [dostęp 2015-08-22]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Stanisław Piłaszewicz, Eugeniusz Rzewuski, Wstęp do afrykanistyki, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2004, s. 175, ISBN 83-235-0061-4, OCLC 749258177.