Język kola
Obszar | |||
---|---|---|---|
Liczba mówiących |
7400 (2011)[1] | ||
Pismo/alfabet | |||
Klasyfikacja genetyczna | |||
Status oficjalny | |||
Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
Kody języka | |||
ISO 639-3 | kvv | ||
IETF | kvv | ||
Glottolog | kola1285 | ||
Ethnologue | kvv | ||
BPS | 0720 2 | ||
WALS | koo | ||
W Wikipedii | |||
| |||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Język kola – język austronezyjski używany w prowincji Moluki w Indonezji, przez mieszkańców północnych wysp Aru. Według danych z 2011 roku posługuje się nim 7400 osób[1]. Najbardziej wysunięty na północ spośród języków archipelagu Aru[2].
Jego użytkownicy zamieszkują 22 wsie na wyspie Kola i okolicznych wyspach archipelagu[1][3]. Poza Kola dominuje w pewnych zakątkach północnej i zachodniej części wyspy Wokam[2]. Zróżnicowanie wewnętrzne ogranicza się do pewnych cech dźwiękowych[4]. Istnieją drobne różnice między odmianą zachodnią a wschodnią[5].
Kola jest blisko spokrewniony z językami kompane i ujir[6]. Odnotowano wzajemną zrozumiałość między dialektem wsi Marlasi a językiem kompane[1].
W latach 80. XX w. zaobserwowano intensywne użycie języka w społeczności[3]. Do lat 90. pozostawał praktycznie niepoznany, a dostępne dane sprowadzały się do pobieżnych spostrzeżeń i list słownictwa[7][8]. Badaniem tego języka zajmowali się m.in. Yuko i Masahiro Takata, autorzy rozmówek (1991) oraz prac nt. morfologii i fonologii (1992)[9].
Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e David M. Eberhard , Gary F. Simons , Charles D. Fennig (red.), Kola, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-23] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ a b Schapper 2015 ↓, s. 9–10.
- ↑ a b Hughes 1987 ↓, s. 98.
- ↑ Mark Taber (red.): Atlas bahasa tanah Maluku. Ambon: Pusat Pengkajian dan Pengembangan Maluku, Universitas Pattimura, 1996, s. 99. ISBN 979-8132-90-4. OCLC 40713056. [dostęp 2023-08-31]. (indonez.).
- ↑ Takata i Takata 1991 ↓, s. v, vi.
- ↑ Hughes 1987 ↓, s. 94.
- ↑ Takata i Takata 1992 ↓, s. 31.
- ↑ Takata 1992 ↓, s. 47.
- ↑ Winne 2013 ↓, s. 3–4.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jock Hughes: The languages of Kei, Tanimbar and Aru: Lexicostatistic classification. W: Soenjono Dardjowidjojo (red.): Miscellaneous Studies of Indonesian and Other Languages in Indonesia. Cz. 9. Jakarta: Badan Penyelenggara Seri Nusa, Universitas Atma Jaya, 1987, s. 71–111, seria: NUSA: Linguistic studies in Indonesian and languages in Indonesia 27. OCLC 896429711. (ang.).
- Antoinette Schapper. Neuter gender in the languages of Aru. „Wacana, Journal of the Humanities of Indonesia”. 16 (1), s. 1–26, 2015. DOI: 10.17510/wjhi.v16i1.364. ISSN 2407-6899. OCLC 10168678443. [dostęp 2024-05-26]. (ang.).
- Masahiro Takata, Yuko Takata: Daglang dal Kola relih = Percakapan dalam bahasa Kola = Kola conversations. Ambon: Universitas Pattimura / Summer Institute of Linguistics, 1991. ISBN 979-8132-16-5. OCLC 25598364. [dostęp 2024-05-25]. (indonez. • ang.).
- Masahiro Takata, Yuko Takata: Kola Phonology. W: Donald A. Burquest, Wyn D. Laidig (red.): Descriptive Studies in Languages of Maluku. Cz. I. Jakarta: Badan Penyelenggara Seri Nusa, Universitas Atma Jaya, 1992, s. 31–46, seria: NUSA: Linguistic studies in Indonesian and languages in Indonesia 34. OCLC 896407321. [dostęp 2025-05-24]. (ang.).
- Yuko Takata: Word Structure and Reduplication in Kola. W: Donald A. Burquest, Wyn D. Laidig (red.): Descriptive Studies in Languages of Maluku. Cz. I. Jakarta: Badan Penyelenggara Seri Nusa, Universitas Atma Jaya, 1992, s. 47–68, seria: NUSA: Linguistic studies in Indonesian and languages in Indonesia 34. OCLC 896389204. [dostęp 2025-05-24]. (ang.).
- David de Winne, A morphosyntax sketch of Kola: An Austronesian language of Aru, eastern Indonesia, Leiden University, 2013 [dostęp 2024-05-24] (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- David de Winne, Antoinette Schapper: Kola. [w:] The Language Archive [on-line]. Max Planck Institute for Psycholinguistics, 2013–2015. [dostęp 2024-05-25].