Józef Owczarski

Józef Owczarski
	podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia	19 marca 1893 ; Padniewo
Data i miejsce śmierci	1940 ; Katyń
	Przebieg służby
Lata służby	1914–1940
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego; Wojsko Polskie
Jednostki	59 Pułk Piechoty Wielkopolskiej; 45 Pułk Piechoty Strzelców Kresowych; 43 Pułk Strzelców Legionu Bajończyków; Ośrodek Zapasowy 13 Kresowej Dywizji Piechoty
Stanowiska	dowódca batalionu; kwatermistrz pułku
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka; Powstanie wielkopolskie; II wojna światowa; kampania wrześniowa
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Józef Owczarski (ur. 19 marca 1893 w Padniewie, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, inwalida wojenny, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się 19 marca 1893 w Padniewie, w powiecie mogileńskim, w rodzinie Marcina i Józefy z Lewandowskich^[1]. Absolwent szkoły ludowej w Młynach. Organizator powstania szkolnego przeciwko zakazowi mówienia po polsku. Ukarany aresztem. Działacz Polskiego Towarzystwa Młodzieży. Od 1914 w armii niemieckiej, po utracie ręki zwolniony w 1915 ze służby^[2].

W grudniu 1918 i styczniu 1919 dowodził oddziałem powstańczym w okolicach Inowrocławia. Od kwietnia 1919 w 59 pułku piechoty w stopniu podporucznika^[2]. Walczył na wojnie z bolszewikami. Ranny w 1920 nad Berezyną. 20 kwietnia 1920 awansował na porucznika^[2].

Po zakończeniu wojny kontynuował służbę w 59 pp^[3]. W 1922 ukończył szkołę handlową. 31 marca 1924 roku został mianowany kapitanem ze starszeństwem z 1 lipca 1923 roku i 78. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[4]. Później został przeniesiony do 45 pułku piechoty na stanowisko kwatermistrza. 17 grudnia 1931 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1932 roku i 9. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[5]. W marcu 1932 został przeniesiony do 43 pułku piechoty w Dubnie na stanowisko dowódcy batalionu^[6]. W kwietniu 1934 został przesunięty w 43 pp na stanowisko kwatermistrza^[7]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939^[1].

Pełnił służbę w Ośrodku Zapasowym 13 DP. Wzięty do niewoli przez Sowietów, osadzony w Kozielsku. Został zamordowany wiosną 1940 w lesie katyńskim. Figuruje na liście wywózkowej 015/2 z 5 kwietnia 1940, poz. 87^[8].

Był żonaty z Cecylią z Krynów, z którą miał córki: Halinę i Irenę^[1].

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia pułkownika^[9]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 72
Krzyż Niepodległości (20 lipca 1932)^[10]
Srebrny Krzyż Zasługi (24 grudnia 1928)^[11]
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[12]
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[12]
Odznaka 59. Pułku Piechoty Wielkopolskiej^[12]
Odznaka 45. Pułku Piechoty Strzelców Kresowych^[12]

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 457.
↑ ^a ^b ^c Kolekcja VM ↓, s. 4.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 266, 366.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 173.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 18 grudnia 1931 roku, s. 399.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 233.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 150.
↑ Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 210.
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
↑ M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ M.P. z 1928 r. nr 297, poz. 732 „za wybitne zasługi, położone w powstaniu Wielkopolskiem”.
↑ ^a ^b ^c ^d Na podstawie fotografii [1].

Bibliografia

Owczarski Józef. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari; sygn. I.482.23-1703 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-08-08].
Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Kazimierz Banaszek, Krystyna Wanda Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.

[CITEREFKsięga_Cmentarna_Katynia2000457-1] Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 457.

[CITEREFKolekcja_VMs._4-2] Kolekcja VM ↓, s. 4.

[CITEREFRocznik_Oficerski1924266,_366-3] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 266, 366.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_32_z_2_kwietnia_1924_roku,_s._173-4] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 173.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_12_z_18_grudnia_1931_roku,_s._399-5] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 18 grudnia 1931 roku, s. 399.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_6_z_23_marca_1932_roku,_s._233-6] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 233.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_11_z_7_czerwca_1934_roku,_s._150-7] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 150.

[CITEREFBanaszekRomanSawicki2000210-8] Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 210.

[9] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[10] M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[11] M.P. z 1928 r. nr 297, poz. 732 „za wybitne zasługi, położone w powstaniu Wielkopolskiem”.

[:0-12] Na podstawie fotografii [1].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]