Józef Arnulf Giedroyć

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	19 czerwca 1791
Konsekrator	Jan Stefan Giedroyć
Współkonsekratorzy	Adam Naruszewicz; Józef Kazimierz Kossakowski

Józef Arnulf Giedroyć
Data urodzenia	24 lipca 1754
Data i miejsce śmierci	17 lipca 1838 ; Olsiady
Miejsce pochówku	Wornie
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	24 stycznia 1781
Nominacja biskupia	11 kwietnia 1791
Sakra biskupia	19 czerwca 1791
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ten artykuł od 2008-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Józef Arnulf Giedroyć herbu Hippocentaurus (ur. 24 lipca 1754^[1] w Komorowszczyźnie, zm. 17 lipca 1838 w Olsiadach) – biskup żmudzki od 1803 roku, przewodniczący Komisji Edukacyjnej Litewskiej od 1797 roku^[3]^[4].

Dzięki protekcji swojego stryja Jana Stefana Giedroycia, jeszcze jako alumn seminarium duchownego w Wilnie został kanonikiem inflanckim. W 1781 przyjął święcenia kapłańskie. W latach 1781–1785 odbył studia teologiczne w Rzymie. Od 1786 był członkiem kapituły żmudzkiej. Był członkiem konfederacji Sejmu Czteroletniego^[5]. W 1788 został prałatem archidiakonem. W 1789 został odznaczony przez króla Stanisława II Augusta Poniatowskiego Orderem Świętego Stanisława. 4 grudnia 1790 mianowany koadiutorem diecezji żmudzkiej^[6]. W 1791 prekonizowany biskupem tytularnym Orthosias w Caria^[2]. W 1795 został wybrany delegatem Księstwa Żmudzkiego i udał się z misją dziękczynną do Katarzyny II. W dowód uznania dostał od niej krzyż diamentowy.

Od 1801 sprawował faktycznie rządy w diecezji. Na życzenie cara Aleksandra I, wziął udział pracach Komitetu Biblijnego. Przełożył Nowy Testament na język żmudzki.

W liście pasterskim poparł powstanie listopadowe^[7].

Przypisy

↑ ^a ^b Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi, t. VI, Patavii 1958, s. 365. (łac.)
↑ ^a ^b Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi, t. VI, Patavii 1958, s. 320. (łac.)
↑ na zmianę z biskupem Janem Nepomucenem Kossakowskim
↑ Janina Kamińska, Universitas Vilnensis 1793-1803, Od Szkoły Głównej Wielkiego Księstwa Litewskiego do Imperatorskiego Uniwersytetu Wileńskiego, Warszawa 2012, s. 56.
↑ Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. ..., Warszawa 1791, s. 308.
↑ Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi, t. VI, Patavii 1958, s. 366. (łac.)
↑ Jacek Feduszka, Powstanie Listopadowe na Litwie i Żmudzi, w: Teka Kom. Hist. OL PAN, 2004, 1, s. 134, w Internecie

M. Godlewski, Józef Arnolf Giedroyć [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. VII, 1948–1958, s. 428.