Iori
| |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Długość | 320 km |
| Powierzchnia zlewni |
4600 km² |
| Źródło | |
| Miejsce | Góra Borbalo |
| Wysokość |
2600 |
| Współrzędne | |
| Ujście | |
| Recypient | Zbiornik Mingeczaurski |
| Współrzędne | |
| Mapa | |
| |
Położenie na mapie Gruzji  | |
Iori[1] (gruz. იორი; azer. Qabırlı) – rzeka w Gruzji i Azerbejdżanie, lewy dopływ Kury[2]. Wypływa z góry Borbalo na wysokości 2600 m n.p.m., liczy 320 km długości, zaś jej zlewnia – 4,6 tys. km²[3]. Płynie w kierunku południowo-wschodnim[4].
Większość, bo 88,4% długości rzeki obejmuje Gruzję (313 km w Gruzji, 7 km w Azerbejdżanie)[2]. Na obszarach, na których Iori wylewa, można napotkać topole[5]. Iori wylewa w okresie wiosennym wskutek roztopu śniegów i intensywniejszych opadów, które zwykle zaczynają się w marcu. Rzeka wpada do Zbiornika Mingeczaurskiego[2]. Deltę rzeki porastają tamaryszki i szuwary[5].
Tradycyjnie rzeka Iori była używana, podobna jak wody Alazani, do nawadniania[3]. W Gruzji są 3 (stan w 2007) zbiorniki na rzece Iori używane do nawadniania: Sioni (325 mln m³); Zbiornik Tbiliski[1] (308 mln m³) i zbiornik Dalimta (180 mln m³). Gruzińskie Ministerstwo Środowiska ocenia stan rzeki pod kątem zanieczyszczeń jako „dobry”[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Nazewnictwo geograficzne świata. T. Zeszyt 5. Azja Środkowa i Zakaukazie. Warszawa: Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza granicami Polski, 2005. ISBN 83-239-9019-0.
- ↑ a b c d 4. W: Our waters: joining hands across borders. Nowy Jork & Geneva, 2007: 2007, s. 100–101.
- ↑ a b Climate Change and Agriculture in Kakheti Region. Tbilisi: 2014.
- ↑ Thick-Skin-Dominated Orogens: From Initial Inversion to Full Accretion. M. Nemčok, A. Mora, J.W. Cosgrove (red.). Geological Society of London, 2013, s. 174. ISBN 1862393585.
- ↑ a b Potential Analysis for Further Nature Conservation in Azerbaijan. Sebastian Schmidt (red.). Geozon Science Media, 2009, s. 86, 87. ISBN 978-3-941971-01-1.