Przejdź do zawartości

Inga Iwasiów

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Inga Iwasiów
Ilustracja
Inga Iwasiów (20 maja 2023).
Fot.: Agata Zbylut.
Państwo działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

6 czerwca 1963
Szczecin

Profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia literatury polskiej, historia literatury XX wieku, teoria literatury
Alma Mater

Uniwersytet Szczeciński

Doktorat

1994
Uniwersytet Szczeciński

Habilitacja

2000
Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu

Profesura

22 stycznia 2007

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Szczeciński

Odznaczenia
Brązowy Krzyż Zasługi Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Inga Małgorzata Iwasiów z domu Ciepła[1] (ur. 6 czerwca 1963 w Szczecinie) – polska literaturoznawczyni, krytyczka literacka, poetka i prozaiczka, profesor nauk humanistycznych.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Absolwentka I Liceum Ogólnokształcącego im. Marii Skłodowskiej-Curie w Szczecinie z 1982. Studiowała polonistykę w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Szczecinie, włączonej następnie w struktury Uniwersytetu Szczecińskiego[1]. Na tej uczelni doktoryzowała się w 1994 na podstawie pracy pt. Świat kresowy w prozie Włodzimierza Odojewskiego. Stopień doktora habilitowanego uzyskała w 2000 na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu w oparciu o rozprawę zatytułowaną Opowieść i milczenie. O prozie Leopolda Tyrmanda. W 2007 otrzymała tytuł profesora nauk humanistycznych[2].

W pracy naukowej specjalizuje się w zagadnieniach z zakresu historii literatury polskiej, historii literatury XX wieku i teorii literatury[2]. Jako nauczycielka akademicka związana z Uniwersytetem Szczecińskim, objęła na tej uczelni stanowisko profesora na Wydziale Filologicznym. Pełniła funkcję dyrektorki Instytutu Polonistyki i Kulturoznawstwa[2].

Jest autorką opowiadań, tomików poetyckich, a także rozpraw oraz esejów, w których zajmuje się literaturą polską XX i XXI wieku ze stanowiska krytyki feministycznej. Publikowała m.in. na łamach „Kresów”, „Nowych książek”, „Tekstów drugich”, „FA-artu”, „Borussii”, „Pamiętnika Literackiego”. W latach 1999–2012 była redaktorką naczelną dwumiesięcznika literackiego „Pogranicza[3].

W 2019 została członkinią Rady Doskonałości Naukowej I kadencji[4]. W sierpniu 2020 znalazła się w gronie blisko 30 twórców, którzy zrezygnowali z członkostwa w Stowarzyszeniu Pisarzy Polskich, krytykując działania tej organizacji[5]. Następnie przystąpiła do stowarzyszenia Unia Literacka[6].

Udział w jury nagród literackich

[edytuj | edytuj kod]

Wystąpienie w czasie Strajku Kobiet

[edytuj | edytuj kod]

Podczas Strajku Kobiet w październiku 2020 wystąpienie prof. Ingi Iwasiów i wypowiedziane przez nią zdanie stały się obiektem krytyki ze strony niektórych mediów prawicowych i konserwatywnych, a także ministra edukacji i nauki Przemysława Czarnka, który zapowiedział wyciągnięcie konsekwencji wobec protestujących nauczycieli i akademików, a następnie skierował pismo do rektora Uniwersytetu Szczecińskiego, bezpośrednio dotyczące prof. Iwasiów. Środowisko akademickie Uniwersytetu Szczecińskiego stanęło w obronie jej postawy podczas protestów[13]. Sprzeciw wyrazili również członkowie kapituły Poznańskiej Nagrody Literackiej im. Adama Mickiewicza[14].

W listopadzie 2020 roku prof. Tadeusz Żuchowski oświadczył, że rezygnuje z zasiadania w zespole humanistycznym Rady Doskonałości Naukowej, nie chcąc zasiadać wspólnie z prof. Ingą Iwasiów. Porównał ją także do chłopców przeklinających pod szkołą. Literaturoznawczyni wystąpiła z prywatnym aktem oskarżenia przeciwko niemu, uznając, że ją pomówił. W czerwcu 2022 sprawę wygrała[15][16]. Sąd Okręgowy w Poznaniu wyrok podtrzymał, uznając, że prof. Tadeusz Żuchowski cytowaną wypowiedzią celowo chciał obrazić i poniżyć prof. Ingę Iwasiów odstępując jedynie od wymierzenia kary grzywny[17][18].

Odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Poezje

[edytuj | edytuj kod]

Opowiadania

[edytuj | edytuj kod]

Powieści

[edytuj | edytuj kod]

Monografie

[edytuj | edytuj kod]

Eseje i wspomnienia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Polscy pisarze i badacze literatury przełomu XX i XXI wieku: Inga Iwasiów. Instytut Badań Literackich PAN. [dostęp 2020-11-08].
  2. a b c Prof. dr hab. Inga Małgorzata Iwasiów, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2020-11-08].
  3. Prof. Inga Iwasiów. kongres.wzp.pl. [dostęp 2015-08-10].
  4. Lista kandydatów wybranych na członków RDN, odrębna dla każdej dyscypliny, zawierająca nazwiska i imiona wybranych kandydatów wraz z nazwami podmiotów ich zgłaszających. konstytucjadlanauki.gov.pl, maj 2019. [dostęp 2019-05-25].
  5. Rezygnujemy z członkostwa w Stowarzyszeniu Pisarzy Polskich. „Zeszyty Literackie”, 14 sierpnia 2020. [dostęp 2020-08-21].
  6. Unia Literacka. O nas. Członkowie.. unialiteracka.pl. [dostęp 2023-07-20].
  7. Mariusz Rakoski: Prof. Inga Iwasiów wyeliminowana listem poleconym z literackiej nagrody „Gryfia”. arete.media.pl, 22 października 2013. [dostęp 2015-08-10].
  8. a b Mariusz Rakoski: Olga Tokarczuk po stronie I. Iwasiów. Rezygnuje z nominacji. arete.media.pl, 5 czerwca 2015. [dostęp 2015-08-10].
  9. Mariusz Rakoski: Stanowisko Uniwersytetu ws. degradacji I. Iwasiów. arete.media.pl, 23 października 2013. [dostęp 2023-07-17].
  10. Nagroda Wielkiego Kalibru 2018. portalkryminalny.pl, 27 maja 2018. [dostęp 2023-07-21].
  11. UAM oraz miasto Poznań tworzą Poznańską Nagrodę Literacką. amu.edu.pl, 5 marca 2015. [dostęp 2018-11-02].
  12. Wojciech Szot, Michał Nogaś, Marek Radziwon: Nagroda Literacka „Nike” 2023. Znamy 20 nominowanych książek. wyborcza.pl, 1 czerwca 2023. [dostęp 2023-07-17].
  13. Katarzyna Nowakowska: Inga Iwasiów: widać próby zastraszenia społeczności akademickiej i nauczycieli. kobieta.onet.pl/wiadomosci, 6 listopada 2020. [dostęp 2023-07-20].
  14. Oświadczenie kapituły Poznańskiej Nagrody Literackiej. poznanskanagrodaliteracka.pl, 2020. [dostęp 2023-07-20].
  15. Jolanta Kowalewska, Violetta Szostak: Prof. Inga Iwasiów o wygranej w procesie o zniesławienie: Nie ma zgody na umniejszanie kobiet. szczecin.wyborcza.pl, 2022-06-17. [dostęp 2023-07-20].
  16. Inga Iwasiów: Zapadł wyrok skazujący przeciw Profesorowi z UAM. Zazdroszczę mu „jednej zasady”. wyborcza.pl/duzyformat, 2022-06-22. [dostęp 2023-07-20].
  17. Jolanta Kowalewska, Violetta Szostak: Prof. Inga Iwasiów wygrała proces o zniesławienie. Przeciwko sobie miała prawników z Ordo Iuris. szczecin.wyborcza.pl, 2 stycznia 2023. [dostęp 2023-07-20].
  18. Violetta Szostak: Jest prawomocny wyrok za zniesławienie prof. Ingi Iwasiów. „Przywraca wiarę w praworządność”. poznan.wyborcza.pl, 2 stycznia 2023. [dostęp 2023-07-20].
  19. M.P. z 2001 r. nr 44, poz. 713.
  20. Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. mkidn.gov.pl. [dostęp 2019-10-28].
  21. a b Inga Iwasiów. encyklopedia.szczecin.pl. [dostęp 2019-10-28].
  22. Inga Iwasiów i Roman Czejarek Ambasadorami Szczecina. mmszczecin.pl, 5 lipca 2010. [dostęp 2015-08-10].
  23. kov: Prof. Inga Iwasiów z tytułem „Obrończyni Praw Człowieka”. Nagroda marszałka województwa. /szczecin.wyborcza.pl, 9 grudnia 2022. [dostęp 2023-07-21].
  24. Nagroda Nike 2009. nike.org.pl. [dostęp 2015-07-20].
  25. Nominowani 2009. nagrodaliterackagdynia.pl. [dostęp 2015-12-02].
  26. Anna Brüske-Szypowska: Nagrody Literackie „Jantar” przyznane. Znamy tegorocznego. gs24.pl, 28 listopada 2021. [dostęp 2021-12-14].
  27. Aleksandra Gieczys: Inga Iwasiów: Ta książka to mikroscena mojego życia. szczecin.wyborcza.pl, 2024-05-02. [dostęp 2024-05-13]. (pol.).
  28. Piotr Dobrowolski: Adaptacja adopcyjna. teatralny.pl, 20 stycznia 2017. [dostęp 2019-12-04].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]