Ignalino
55°21′N 26°10′E/55,350000 26,166667 Ignalina 2009 r.: widok z ulicy Turistų na północ, w ulicę Laisvės | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Okręg | |||||
| Rejon | |||||
| Burmistrz |
Valentinas Rumbutis | ||||
| Powierzchnia |
6,9 km² | ||||
| Populacja (2005) • liczba ludności • gęstość |
| ||||
| Nr kierunkowy |
386 | ||||
| Kod pocztowy |
LT-30122 | ||||
Położenie na mapie Litwy  | |||||
| 55°21′N 26°10′E/55,350000 26,166667
| |||||
| Strona internetowa | |||||
Ignalino (lit. Ignalina) – miasto na Litwie, w okręgu uciańskim, położone w północno-wschodniej części kraju w Auksztocie. W okresie II Rzeczypospolitej w województwie wileńskim, powiecie święciańskim, gminie Daugieliszki.
Siedziba rejonu i gminy, ok. 7,5 tys. mieszkańców (w całym starostwie ok. 25 tys.). W okolicy miasta utworzony w 1974 r. Auksztocki Park Narodowy (21 2100 2ha), liczne jeziora (ok. 200, w samym Parku ponad sto) i pierwotne lasy.
Od nazwy Ignalina wzięła nazwę wybudowana w tamtej okolicy w czasach ZSRR Ignalińska Elektrownia Jądrowa typu czarnobylskiego (RBMK-1500). Wraz z elektrownią zbudowano tam od podstaw trzydziestotysięczne miasto Wisaginia, w którym mieszkają pracownicy elektrowni[1].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Podczas okupacji hitlerowskiej na początku lipca 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 1200 osób. 27 września 1941 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów wywieziono do obozu na poligonie obok Nowych Święcian. W październiku 1941 roku więźniów obozu (ok. 8 tys. osób) zamordowano[2].
Współpraca zagraniczna
[edytuj | edytuj kod]
Niemcy, Büren
Polska, Serock
Norwegia, Gmina Kongsvinger
Dania, Gmina Helle
Czechy, Prachatice
Łotwa, Dyneburg
Białoruś, Brasław
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Robert Mickiewicz. Litwa żegna elektrownię w Ignalinie. „Rzeczpospolita”, s. A12, 2009-12-31. (pol.).
- ↑ Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1059.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Ignalin, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 246.