Hurling

Mecz pomiędzy zespołami DC Gaels i Shamrocks (Filadelfia, Stany Zjednoczone)

Hurling (irl. Iomáint) – gra zespołowa, w której gracze używają kijów i piłek. Uważana za najszybszy zespołowy sport świata. Grana głównie w Irlandii Północnej i Irlandii, gdzie obok futbolu gaelickiego jest sportem narodowym i cieszy się ogromną popularnością. Kobieca odmiana tego sportu to camogie.

Każde hrabstwo irlandzkie ma swoją drużynę. Przez cały sezon rozgrywają one mecze pomiędzy sobą.

Historia

Pierwsze zapisy na temat hurlingu pochodzą z XIV wieku.

Kij i piłka do hurlingu

W 2009 r. mistrzem była drużyna Kilkenny Cats z hrabstwa Kilkenny, która zdobyła tytuł mistrza czwarty raz z rzędu (wygrała mecz z drużyną z hrabstwa Cork w 2006 r., obroniła tytuł w finałach 2007 w meczu z hrabstwem Limerick, wygrała finałowy mecz z drużyną z hrabstwa Waterford w 2008 roku, a w meczu rozegranym 6 września w Croke Park w Dublinie obroniła swój tytuł w rozgrywce z drużyną z hrabstwa Tipperary), co zdarzyło się po raz pierwszy od roku 1944, kiedy cztery tytuły z kolei przypadły drużynie hrabstwa Cork, przy czym należy zaznaczyć, że drużyny z Cork i Kilkenny są jedynymi, którym kiedykolwiek udało się wygrać po cztery razy z rzędu.

Podczas rozegranego 4 września 2010 roku na stadionie Croke Park w Dublinie finału All Ireland Hurling Championship, mistrzem została drużyna hrabstwa Tipperary (4–17) pokonując Kilkenny Cats (1–18). Tytuł Under 21 All Ireland Hurling Champions (zawodnicy poniżej 21. roku życia) również w tym roku należy do Tipperary.

W Polsce pierwszym klubem, w którym możliwe było uprawianie hurlingu oraz futbolu gaelickiego był Cumann Warszawa.

Zasady gry

Schemat pola gry

Każda drużyna składa się z piętnastu graczy: bramkarza, 6 obrońców, 2 pomocników i 6 napastników. W czasie meczu trener może skorzystać z pięciu graczy rezerwowych. Pole gry ma wymiary 130–145 m długości i 80–90 m szerokości. Bramki wyglądają identycznie jak do gry w rugby. Jeśli piłka wpadnie do bramki pod poprzeczką jest to jeden gol, liczony jako trzy punkty. Jeśli wpadnie nad poprzeczką jest to tylko jeden punkt.

Mecze mistrzowskie i międzynarodowe trwają 70 minut i dzielą się na dwie części po 35 minut, w zawodach niższych klas czas meczu to 60 minut (2×30).

Mecz Áth an Mhuilinn przeciwko Tobar Phádraig (Limerick, 2004)

Kije wykonywane są z drewna jesionowego i mają 64–97 cm długości. Sliotar (piłka) jest ze skóry i ma średnicę 65 mm (23–25 cm obwodu) i waży 110–120 gramów. Piłka w czasie strzału osiąga prędkość do 150 km/h, a gracze trafiają w bramkę z odległości do 100 m.

W czasie meczu gracze atakują bramkę przeciwnika i chronią swoją własną. Piłkę można chwytać w rękę, kopać lub przenosić na kiju. Jednak po czterech sekundach lub czterech wykonanych przez posiadacza piłki krokach, piłka musi być podana dalej.

Mecze międzynarodowe są sędziowane przez 8 sędziów.

Hurling kornwalijski

Odmianę hurlingu uprawia się w Kornwalii, dla odróżnienia nazywanego hurlingiem kornwalijskim. Obecnie rozgrywki odbywają się tylko w miastach St Ives i St Columb Major.

Zobacz też

• futbol gaelicki
• camogie (kobieca wersja hurlingu)
• Gaelic Athletic Association