Przejdź do zawartości

Hubert Klimko-Dobrzaniecki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hubert Klimko-Dobrzaniecki
Ilustracja
Hubert Klimko-Dobrzaniecki, 2019
Data i miejsce urodzenia

1967
Bielawa

Dziedzina sztuki

poezja, proza

Strona internetowa

Hubert Klimko-Dobrzaniecki (ur. 1967[1] w Bielawie[2]) – polski pisarz i tłumacz.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Liceum ogólnokształcące ukończył w Ząbkowicach Śl.[2]; po maturze pewien czas spędził w nowicjacie u oo. pallotynów[3]; studiował teologię w Koszalinie[3], filozofię na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu i filologię islandzką w Reykjaviku[2]. Wydał trzy tomiki wierszy po islandzku i po angielsku[2]; publikował opowiadania w „Studium”, „Czasie Kultury”, „Twórczości”, „Lampie” i „Portrecie”. Debiutował w 2003 roku zbiorem opowiadań Stacja Bielawa Zachodnia[4], wznowionym w 2007 roku pod tytułem Wariat. Rozgłos przyniosła mu quasi-powieść składająca się z dwóch odrębnych nowel: Dom Róży. Krýsuvík, która otrzymała nominację do Nagrody Literackiej „Nike” 2007[5]. Hubert Klimko-Dobrzaniecki był także nominowany do Literackiej Nagrody Europy Środkowej Angelus oraz do Nagrody Mediów Publicznych Cogito. W 2007 roku znalazł się na liście kandydatów do Paszportu Polityki. W 2013 za twórczość literacką został nagrodzony Złotą Sową Polonii[6]

Dziesięć lat swojego życia spędził na Islandii, gdzie imał się różnych zajęć, m.in. pielęgniarza[2] w domu starców, co opisał w Domu Róży. Obecnie[od kiedy?] mieszka w Wiedniu.

Twórczość[4]

[edytuj | edytuj kod]

Tłumaczenia[4]

[edytuj | edytuj kod]
  • język francuski:
    • La Maison de Róża, tłum. Veronique Patte, Paris: Belfond 2009.
    • Berceuse pour un pendu, Paris: Belfond 2010.
    • Les Toutes Premières Choses, Paris: Belfond 2011.
    • Amen et autres récits, Amen i inne opowiadania, tłum. Veronique Patte, Saint-Nazaire: Maison des Écrivains Étrangers et des Traducteurs 2012. ISBN 978-2-911686-80-1.
  • język serbski: Ruzin dom, tłum. Vesna Milutinović-Durić, Beograd: Geopoetika 2010.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. W przewodniku bibliograficznym Biblioteki Narodowej błędnie podawany jest również rok 1965.
  2. a b c d e f Dobrzaniecki Hubert: Stacja Bielawa Zachodnia. Nowa Ruda: Wydawnictwo Mamiko, 2003, s. 136.
  3. a b Zofia Sawicka: Hubert Klimko-Dobrzaniecki. culture.pl. [dostęp 2019-07-26].
  4. a b c Hubert Klimko-Dobrzaniecki. instytutksiazki.pl. [dostęp 2019-07-26].
  5. Nagroda Nike 2007. nike.org.pl. [dostęp 2015-07-21].
  6. Złote Sowy Polonii 2013.
  7. Magda Piekarska, Grecja w Bielawie. I sekrety, które miała zabrać śmierć. gazeta.pl/wroclaw. [dostęp 2013-07-13].
  8. Dariusz Nowacki, Proste opowieści Klimko-Dobrzanieckiego. gazeta.pl/wroclaw. [dostęp 2013-08-13].
  9. Preparator. www.empik.com. [dostęp 2015-04-24].
  10. Złodzieje bzu [online], TaniaKsiazka.pl [dostęp 2020-05-27] (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Dobrzaniecki Hubert, Stacja Bielawa Zachodnia, Nowa Ruda, Wydawnictwo Mamiko, 2003, ISBN 83-918660-7-6, s. 136
  • Rozkład Jazdy. Dwadzieścia lat literatury Dolnego Śląska po 1989 roku, pod red. J. Bieruta, W. Browarnego, G. Czekańskiego, Wrocław 2012, s. 303–318.