Hotel Rzymski w Poznaniu

Hotel Rzymski

Poprzednie nazwy	Hotel de Rome (1840-1910) b. Hotel Ostland (40.) b. Hotel Poznański
Państwo	Polska
Miejscowość	Poznań
Adres	Al. Marcinkowskiego 22
Kategoria	* *
Liczba pokoi	87
Liczba łóżek	147
Data otwarcia	1840
Właściciel	spółka pracownicza Hotel Rzymski (od 1991)
Położenie na mapie Polski Hotel Rzymski
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Hotel Rzymski
Położenie na mapie Poznania Hotel Rzymski
52°24′27,266″N 16°55′42,121″E
Strona internetowa

Hotel Rzymski – trzygwiazdkowy hotel w centrum Poznania znajdujący się przy Al. Karola Marcinkowskiego 22, położony w sąsiedztwie Hotelu Bazar. Hotel funkcjonuje w budynku, w którym w latach 1840–1910 istniał hotel de Rome, a po II wojnie światowej Hotel Poznański.

Współcześnie mieści się w nim m.in. 87 pokoi dla 127 gości z możliwością dostawienia miejsc dla dalszych 20 osób, dwie restauracje, sala konferencyjna, cocktail-bar i kantor wymiany walut.

Historia

Hotel został zbudowany w latach 1837–1840 pod kierunkiem niemieckiego przemysłowca Augusta Krausego i zaczął funkcjonować jako Hotel de Rome. Początkowo hotel wyposażono w ponad 50 apartamentów i trzy duże sale. Składał się z dwóch piętrowych skrzydeł, z czteropiętrową wieżą na narożniku. Hotel razem z wieżą przykryto spłaszczonym dachem, co przy oszczędnej dekoracji dało efekt surowy, klasycystyczny. Wejście główne znajdowało się w wieży.

Około 1866 Hotel de Rome rozrósł się. Skrzydła i wieżę podwyższono o następną kondygnację. Od strony placu Wilhelmowskiego (dzisiejszy pl. Wolności), wykuto arkadowe okna. Parter zajęły lokale handlowe. Salę restauracyjną powiększono i nakryto stropem podpartym na żeliwnych kolumienkach. Nad przebudową czuwał przypuszczalnie architekt monopolista poznańskiej architektury hotelowej Gustaw Schulz.

Następnej przebudowy dokonano w latach 1897–1898, podwyższając budynek do czterech pięter i zupełnie przeobrażając jego elewacje. Wieżę uzupełniono mniejszą, wieloboczną wieżyczką. Cały budynek znalazł się pod nowym, wysokim mansardowym dachem. Fasady straciły surowy charakter, pokryto je bogatą dekoracją tynku. Zwieńczony wydatnym gzymsem, z herbarzem nad wejściem w wieży podtrzymywanym przez dwie figury. Nowa klatka schodowa z kutą, ażurową balustradą wspierała się na marmurowych kolumnach. Stąd można było przejść do wyjścia lub w drugą stronę, do oszklonego ogrodu zimowego, urządzonego w miejscu dzisiejszego podwórza. Wśród donic ustawiono dla gości białe, wiklinowe stoliki i fotele.

Restauracja mieściła się w tym samym miejscu co współcześnie, ale miała większe rozmiary. Na każdym stole stała lampa, a obok stojak z pojemnikiem do chłodzenia win. W lokalu mieszczącym się prawdopodobnie w piwnicy lub w głębi posesji goście mogli napić się piwa. Jego sufit i ściany ponad boazerią zdobił malowany fryz roślinny. Nad głowami widniał znak firmowy hotelu: herb z orłem. Sala bankietowa na piętrze miała pałacowy charakter; olbrzymia, z ciemną kaligrafią sztukaterii na ścianach, z długimi żyrandolami, które odbijały się w wielkim lustrze u szczytu wnętrza. W takiej szacie hotel przetrwał do II wojny światowej.

Po I wojnie światowej w 1919 budynek przejęła Drukarnia i Księgarnia Świętego Wojciecha, która urządziła w nim swoją główną siedzibę. W budynku znajdowała się księgarnia tego wydawnictwa, kawiarnia „Warszawianka”, oraz redakcje czasopism: Tęcza, Kultura i Życie Gospodarcze. Później do budynku wprowadził się także Związek Fabrykantów i Wyższy Urząd Ubezpieczeń Społecznych. Funkcjonował tu również pensjonat Pauliny Lipkowskiej.

W latach 40. XX wieku hotel przeszedł ponownie w niemieckie ręce. Nowi właściciele uruchomili w budynku Hotel Ostland. W czasie II wojny światowej hotel funkcjonował aż do momentu gdy został zbombardowany. Po wojnie, po odbudowie w prostej, anonimowej formie funkcjonował pod nazwą Hotel Poznański i był administrowany przez przedsiębiorstwo państwowe Hotele Miejskie.

W 1991, budynek przejęła spółka pracownicza Hotel Rzymski. Spółka zmieniła wystrój hotelu. Zmieniono również nazwę hotelu do nawiązującego do jego dawnej tradycji. Od 1991 w budynku funkcjonuje Bistro Rzymianka, a na przełomie wieków w noc sylwestrową roku 2000 otwarto restaurację de Rome. Właścicielem budynku jest poznańska kuria arcybiskupia. W czasie pandemii w 2020 r. hotel został zamknięty. Planowana jest jego rozbudowa i powrót do nazwy Hotel de Rome.

Bibliografia

• Maria i Lech Trzeciakowscy: W dziewiętnastowiecznym Poznaniu. Życie codzienne miasta 1815-1914, Wydawnictwo Poznańskie Poznań 1982
• Radek Rakowski: To przy placu Wolności występował Paganini. Moje Miasto – mmpoznan.pl, 2010-12-05. [dostęp 2011-04-21]. (pol.).