Przejdź do zawartości

Horia Tecău

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Horia Tecău
Ilustracja
Państwo

 Rumunia

Data i miejsce urodzenia

19 stycznia 1985
Braszów

Wzrost

193 cm

Gra

praworęczny, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

2003

Zakończenie kariery

aktywny

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

326 (4 kwietnia 2005)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

38

Najwyżej w rankingu

2 (23 listopada 2015)

Australian Open

SF (2012, 2015)

Roland Garros

SF (2015)

Wimbledon

W (2015)

US Open

W (2017)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Rumunia
Igrzyska olimpijskie
srebro Rio de Janeiro 2016 tenis ziemny
(gra podwójna)

Horia Tecău (ur. 19 stycznia 1985 w Braszowie) – rumuński tenisista, mistrz Wimbledonu 2015 i US Open 2017 w grze podwójnej oraz Australian Open 2012 w grze mieszanej, triumfator ATP World Tour Finals 2015 w deblu, srebrny medalista gry podwójnej z Rio de Janeiro (2016), reprezentant w Pucharze Davisa.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Grając jeszcze jako junior, Tecău dwukrotnie wygrał, w 2002 i 2003 roku, Wimbledon w grze podwójnej, partnerując Florinowi Mergerze. W 2002 i 2003 Tecău osiągnął również finał Australian Open, tworząc duet w każdym z turniejów z Florinem Mergeą. Na początku grudnia 2002 roku Tecău został sklasyfikowany na pozycji lidera klasyfikacji deblistów wśród juniorów.

Karierę zawodową rozpoczął w roku 2003, skupiając się głównie na deblu (w singlu rozegrał trzy mecze i wszystkie przegrał). Zwyciężał w turniejach z serii ITF Men's Circuit, jak i ATP Challenger Tour. W rozgrywkach rangi ATP Tour wygrał 38 turniejów, w tym Wimbledon, US Open i ATP World Tour Finals, wspólnie z Jeanem-Julienem Rojerem. Ponadto Tecău przegrał w 24 finałach rozgrywek ATP Tour, w tym finały Wimbledonu w latach 2010, 2011 i 2012 i igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro (2016).

29 stycznia 2012 w parze z Amerykanką Bethanie Mattek-Sands wygrał konkurencję gry mieszanej wielkoszlemowego Australian Open. W finale pokonali Jelenę Wiesninę i Leandera Paesa 6:3, 5:7, 10–3[1]. Dwa lata później razem z Sanią Mirzą osiągnął finał tych zawodów, ulegając w nim mikstowi Kristina MladenovicDaniel Nestor 3:6, 2:6.

Od roku 2003 reprezentuje swój kraj w Pucharze Davisa. Grając w barwach narodowych za każdym razem grywał w tzw. Grupie światowej, w której gra 16. najlepszych męskich reprezentacji tenisowych. W roku 2009 jego zespół spadł do niższej klasy rozgrywek.

Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był w kwietniu 2008 na 326. miejscu, a w klasyfikacji deblistów w listopadzie 2015 zajmował 2. pozycję.

Finały w turniejach ATP Tour

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra podwójna (38–24)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 24 maja 2009 Kitzbühel Ceglana Rumunia Andrei Pavel Brazylia Marcelo Melo
Brazylia André Sá
7:6(9), 2:6, 7–10
Finalista 2. 19 lipca 2009 Stuttgart Ceglana Rumunia Victor Hănescu Czechy František Čermák
Słowacja Michal Mertiňák
5:7, 4:6
Zwycięzca 1. 16 stycznia 2010 Auckland Twarda Nowa Zelandia Marcus Daniell Brazylia Marcelo Melo
Brazylia Bruno Soares
7:5, 6:4
Zwycięzca 2. 11 kwietnia 2010 Casablanca Ceglana Szwecja Robert Lindstedt Indie Rohan Bopanna
Pakistan Aisam-ul-Haq Qureshi
6:2, 3:6, 10–7
Zwycięzca 3. 19 czerwca 2010 ’s-Hertogenbosch Trawiasta Szwecja Robert Lindstedt Czechy Lukáš Dlouhý
Indie Leander Paes
1:6, 7:5, 10–7
Finalista 3. 4 lipca 2010 Wimbledon, Londyn Trawiasta Szwecja Robert Lindstedt Austria Jürgen Melzer
Niemcy Philipp Petzschner
1:6, 5:7, 5:7
Zwycięzca 4. 18 lipca 2010 Båstad Ceglana Szwecja Robert Lindstedt Włochy Andreas Seppi
Włochy Simone Vagnozzi
6:4, 7:5
Zwycięzca 5. 29 sierpnia 2010 New Haven Twarda Szwecja Robert Lindstedt Indie Rohan Bopanna
Pakistan Aisam-ul-Haq Qureshi
6:4, 7:5
Finalista 4. 9 stycznia 2011 Brisbane Twarda Szwecja Robert Lindstedt Czechy Lukáš Dlouhý
Australia Paul Hanley
4:6, krecz
Zwycięzca 6. 6 lutego 2011 Zagrzeb Twarda (hala) Szwecja Robert Lindstedt Hiszpania Marcel Granollers
Hiszpania Marc López
6:3, 6:4
Zwycięzca 7. 26 lutego 2011 Acapulco Ceglana Rumunia Victor Hănescu Brazylia Marcelo Melo
Brazylia Bruno Soares
6:1, 6:3
Zwycięzca 8. 10 kwietnia 2011 Casablanca Ceglana Szwecja Robert Lindstedt Wielka Brytania Colin Fleming
Słowacja Igor Zelenay
6:2, 6:1
Finalista 5. 19 czerwca 2011 ’s-Hertogenbosch Trawiasta Szwecja Robert Lindstedt Włochy Daniele Bracciali
Czechy František Čermák
3:6, 6:2, 8–10
Finalista 6. 2 lipca 2011 Wimbledon, Londyn Trawiasta Szwecja Robert Lindstedt Stany Zjednoczone Bob Bryan
Stany Zjednoczone Mike Bryan
3:6, 4:6, 6:7(2)
Zwycięzca 9. 17 lipca 2011 Båstad Ceglana Szwecja Robert Lindstedt Szwecja Simon Aspelin
Szwecja Andreas Siljeström
6:3, 6:3
Finalista 7. 7 sierpnia 2011 Waszyngton Twarda Szwecja Robert Lindstedt Francja Michaël Llodra
Serbia Nenad Zimonjić
7:6(3), 6:7(6), 7–10
Finalista 8. 9 października 2011 Pekin Twarda Szwecja Robert Lindstedt Francja Michaël Llodra
Serbia Nenad Zimonjić
6:7(2), 6:7(4)
Finalista 9. 19 lutego 2012 Rotterdam Twarda (hala) Szwecja Robert Lindstedt Francja Michaël Llodra
Serbia Nenad Zimonjić
6:4, 5:7, 14–16
Zwycięzca 10. 28 kwietnia 2012 Bukareszt Ceglana Szwecja Robert Lindstedt Francja Jérémy Chardy
Polska Łukasz Kubot
7:6(2), 6:3
Finalista 10. 13 maja 2012 Madryt Ceglana Szwecja Robert Lindstedt Polska Mariusz Fyrstenberg
Polska Marcin Matkowski
3:6, 4:6
Zwycięzca 11. 23 czerwca 2012 ’s-Hertogenbosch Trawiasta Szwecja Robert Lindstedt Kolumbia Juan Sebastián Cabal
Rosja Dmitrij Tursunow
6:3, 7:6(1)
Finalista 11. 7 lipca 2012 Wimbledon, Londyn Twarda Szwecja Robert Lindstedt Wielka Brytania Jonathan Marray
Dania Frederik Nielsen
6:4, 4:6, 6:7(5), 7:6(5), 3:6
Zwycięzca 12. 15 lipca 2012 Båstad Ceglana Szwecja Robert Lindstedt Austria Alexander Peya
Brazylia Bruno Soares
6:3, 7:6(5)
Zwycięzca 13. 19 sierpnia 2012 Cincinnati Twarda Szwecja Robert Lindstedt Indie Mahesh Bhupathi
Indie Rohan Bopanna
6:4, 6:4
Finalista 12. 12 stycznia 2013 Sydney Twarda Białoruś Maks Mirny Stany Zjednoczone Bob Bryan
Stany Zjednoczone Mike Bryan
4:6, 4:6
Finalista 13. 3 marca 2013 Delray Beach Twarda Białoruś Maks Mirny Stany Zjednoczone James Blake
Stany Zjednoczone Jack Sock
4:6, 4:6
Zwycięzca 14. 27 kwietnia 2013 Bukareszt Ceglana Białoruś Maks Mirny Czechy Lukáš Dlouhý
Austria Oliver Marach
4:6, 6:4, 10–6
Zwycięzca 15. 22 czerwca 2013 ’s-Hertogenbosch Trawiasta Białoruś Maks Mirny Niemcy Andre Begemann
Niemcy Martin Emmrich
6:3, 7:6(4)
Zwycięzca 16. 6 października 2013 Pekin Twarda Białoruś Maks Mirny Włochy Fabio Fognini
Włochy Andreas Seppi
6:4, 6:2
Zwycięzca 17. 9 lutego 2014 Zagrzeb Twarda (hala) Holandia Jean-Julien Rojer Niemcy Philipp Marx
Słowacja Michal Mertiňák
3:6, 6:4, 10–2
Finalista 14. 16 lutego 2014 Rotterdam Twarda (hala) Holandia Jean-Julien Rojer Francja Michaël Llodra
Francja Nicolas Mahut
2:6, 6:7(4)
Zwycięzca 18. 12 kwietnia 2014 Casablanca Ceglana Holandia Jean-Julien Rojer Polska Tomasz Bednarek
Czechy Lukáš Dlouhý
6:2, 6:2
Zwycięzca 19. 27 kwietnia 2014 Bukareszt Ceglana Holandia Jean-Julien Rojer Polska Mariusz Fyrstenberg
Polska Marcin Matkowski
6:4, 6:4
Zwycięzca 20. 21 czerwca 2014 ’s-Hertogenbosch Trawiasta Holandia Jean-Julien Rojer Meksyk Santiago González
Stany Zjednoczone Scott Lipsky
6:3, 7:6(3)
Zwycięzca 21. 3 sierpnia 2014 Waszyngton Twarda Holandia Jean-Julien Rojer Australia Sam Groth
Indie Leander Paes
7:5, 6:4
Zwycięzca 22. 28 września 2014 Shenzhen Twarda Holandia Jean-Julien Rojer Australia Sam Groth
Australia Chris Guccione
6:4, 7:6(4)
Zwycięzca 23. 5 października 2014 Pekin Twarda Holandia Jean-Julien Rojer Francja Julien Benneteau
Kanada Vasek Pospisil
6:7(6), 7:5, 10–5
Zwycięzca 24. 26 października 2014 Walencja Twarda (hala) Holandia Jean-Julien Rojer Południowa Afryka Kevin Anderson
Francja Jérémy Chardy
6:4, 6:2
Finalista 15. 17 stycznia 2015 Sydney Twarda Holandia Jean-Julien Rojer Indie Rohan Bopanna
Kanada Daniel Nestor
4:6, 6:7(5)
Zwycięzca 25. 15 lutego 2015 Rotterdam Twarda (hala) Holandia Jean-Julien Rojer Wielka Brytania Jamie Murray
Australia John Peers
3:6, 6:3, 10–8
Finalista 16. 23 maja 2015 Nicea Ceglana Holandia Jean-Julien Rojer Chorwacja Mate Pavić
Nowa Zelandia Michael Venus
6:7(4), 6:2, 8–10
Zwycięzca 26. 11 lipca 2015 Wimbledon, Londyn Trawiasta Holandia Jean-Julien Rojer Wielka Brytania Jamie Murray
Australia John Peers
7:6(5), 6:4, 6:4
Zwycięzca 27. 22 listopada 2015 Londyn Twarda (hala) Holandia Jean-Julien Rojer Indie Rohan Bopanna
Rumunia Florin Mergea
6:4, 6:3
Zwycięzca 28. 25 kwietnia 2016 Bukareszt Ceglana Rumunia Florin Mergea Australia Chris Guccione
Brazylia André Sá
7:5, 6:4
Zwycięzca 29. 8 maja 2016 Madryt Ceglana Holandia Jean-Julien Rojer Indie Rohan Bopanna
Rumunia Florin Mergea
6:4, 7:6(5)
Finalista 17. 12 sierpnia 2016 Rio de Janeiro Twarda Rumunia Florin Mergea Hiszpania Marc López
Hiszpania Rafael Nadal
2:6, 6:3, 4:6
Finalista 18. 21 sierpnia 2016 Cincinnati Twarda Holandia Jean-Julien Rojer Chorwacja Ivan Dodig
Brazylia Marcelo Melo
6:7(5), 7:6(5), 6–10
Zwycięzca 30. 4 marca 2017 Dubaj Twarda Holandia Jean-Julien Rojer Indie Rohan Bopanna
Polska Marcin Matkowski
4:6, 6:3, 10–3
Zwycięzca 31. 27 maja 2017 Genewa Ceglana Holandia Jean-Julien Rojer Kolumbia Juan Sebastián Cabal
Kolumbia Robert Farah
2:6, 7:6(9), 10–6
Zwycięzca 32. 25 sierpnia 2017 Winston-Salem Twarda Holandia Jean-Julien Rojer Chile Julio Peralta
Argentyna Horacio Zeballos
6:3, 6:4
Zwycięzca 33. 8 września 2017 US Open, Nowy Jork Twarda Holandia Jean-Julien Rojer Hiszpania Feliciano López
Hiszpania Marc López
6:4, 6:3
Zwycięzca 34. 3 marca 2018 Dubaj Twarda Holandia Jean-Julien Rojer Stany Zjednoczone James Cerretani
Indie Leander Paes
6:2, 7:6(2)
Zwycięzca 35. 24 sierpnia 2018 Winston-Salem Twarda Holandia Jean-Julien Rojer Stany Zjednoczone James Cerretani
Indie Leander Paes
6:4, 6:2
Finalista 19. 4 listopada 2018 Paryż Twarda (hala) Holandia Jean-Julien Rojer Hiszpania Marcel Granollers
Stany Zjednoczone Rajeev Ram
4:6, 4:6
Finalista 20. 17 lutego 2019 Rotterdam Twarda (hala) Holandia Jean-Julien Rojer Francja Jérémy Chardy
Finlandia Henri Kontinen
6:7(5), 6:7(4)
Zwycięzca 36. 12 maja 2019 Madryt Ceglana Holandia Jean-Julien Rojer Argentyna Diego Schwartzman
Austria Dominic Thiem
6:2, 6:3
Finalista 21. 4 sierpnia 2019 Waszyngton Twarda Holandia Jean-Julien Rojer Południowa Afryka Raven Klaasen
Nowa Zelandia Michael Venus
6:3, 3:6, 2–10
Zwycięzca 37. 27 października 2019 Bazylea Twarda (hala) Holandia Jean-Julien Rojer Stany Zjednoczone Taylor Fritz
Stany Zjednoczone Reilly Opelka
7:5, 6:3
Finalista 22. 7 marca 2021 Rotterdam Twarda (hala) Niemcy Kevin Krawietz Chorwacja Nikola Mektić
Chorwacja Mate Pavić
6:7(7), 2:6
Finalista 23. 25 kwietnia 2021 Barcelona Ceglana Niemcy Kevin Krawietz Kolumbia Juan Sebastián Cabal
Kolumbia Robert Farah
4:6, 2:6
Zwycięzca 38. 20 czerwca 2021 Halle Trawiasta Niemcy Kevin Krawietz Kanada Félix Auger-Aliassime
Polska Hubert Hurkacz
7:6(4), 6:4
Finalista 24. 18 lipca 2021 Hamburg Ceglana Niemcy Kevin Krawietz Niemcy Tim Pütz
Nowa Zelandia Michael Venus
3:6, 7:6(3), 8–10

Gra mieszana (1–1)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 29 stycznia 2012 Australian Open, Melbourne Twarda Stany Zjednoczone Bethanie Mattek-Sands Rosja Jelena Wiesnina
Indie Leander Paes
6:3, 5:7, 10–3
Finalista 1. 26 stycznia 2014 Australian Open, Melbourne Twarda Indie Sania Mirza Francja Kristina Mladenovic
Kanada Daniel Nestor
3:6, 2:6

Osiągnięcia w turniejach Wielkiego Szlema i ATP Tour Masters 1000 (gra podwójna)

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 Wygrane turnieje Bilans w turnieju
Wielki Szlem
Australian Open 3R 2R 1R SF 2R 2R SF QF 3R 2R 1R 2R 3R 0 / 13 22–13
French Open 2R 2R 1R QF 2R 2R 3R SF 2R 3R QF 3R QF 0 / 13 24–13
Wimbledon 3R F F F 3R 3R W 1R 1R QF NH 2R 1 / 11 31–10
US Open 2R 2R 3R QF 3R 1R 3R QF 3R W 2R 1R SF 1 / 13 25–12
Bilans spotkań 0–0 2–2 6–4 8–4 11–4 12–4 4–4 7–4 16–3 6–4 10–3 2–2 6–4 6–3 6–3 N/A 102–48
ATP Finals
ATP Finals RR RR RR W RR RR 1 / 6 8–12
ATP Tour Masters 1000
Indian Wells 1R 2R 1R 1R 1R QF 2R QF NH 0 / 8 6–8
Miami 1R 1R QF 1R 1R QF 1R 2R 2R 1R NH QF 0 / 11 8–11
Monte Carlo 2R 2R QF 1R 2R 2R 2R 2R 1R NH 1R 0 / 10 1–9
Madryt 2R 1R F QF 2R 2R W 1R W NH 2R 2 / 10 15–8
Rzym QF SF SF 1R QF 2R 1R 1R 1R QF 0 / 10 9–10
Montreal/Toronto 2R 2R SF 2R QF QF SF 2R QF 2R NH 0 / 10 11–10
Cincinnati 1R 2R W 2R QF QF F QF SF 1R QF 1 / 11 17–10
Szanghaj 2R QF 2R 1R 2R 2R SF 2R 2R NH 0 / 9 6–9
Paryż 1R 2R 2R SF SF QF 2R SF F 1R 0 / 10 12–10
Hamburg Nie ATP Tour Masters 1000 0 / 0 0–0
Bilans spotkań 0–1 0–0 0–0 3–6 5–9 12–8 8–7 7–9 6–9 9–7 10–9 10–6 8–8 2–2 5–4 N/A 85–85
Ranking na koniec sezonu
175 87 46 19 12 9 23 16 2 19 8 27 19 22 N/A

Legenda

     W, wygrał turniej

     F, przegrał w finale

     SF, przegrał w półfinale

     QF, przegrał w ćwierćfinale

     4R, 3R, 2R, 1R przegrał w IV, III, II, I rundzie

     RR, odpadł w fazie grupowej

     –, nie startował w turnieju głównym

     NH, turniej nie odbył się

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Australian Open: Historical win for Horia Tecau in mixed doubles. nineoclock.ro, 29 stycznia 2012. [dostęp 2017-04-16]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]