Herburt (herb szlachecki)
Herburt (Herbolth, Herbolt, Herbort, Herbortowa, Herbot, Herbott, Herbulów, Fulsztyn, Miecze, Pawęza, Pawęża) – polski herb szlachecki.
Opis herbu
[edytuj | edytuj kod]Opis zgodnie z klasycznymi regułami blazonowania:
W polu czerwonym jabłko zielone lub złote[1] przebite trzema mieczami: w skos, w skos lewy i na opak. Klejnot: trzy pióra strusie.
Najwcześniejsze wzmianki
[edytuj | edytuj kod]Wizerunek pieczętny z 1353 roku, zapis z 1571. Przyniesiony do Polski z Westfalii (Dolna Saksonia) przez Morawy w pierwszej połowie XIV wieku[1].
Herbowni
[edytuj | edytuj kod]Arłamowski, Chełmowski, Dobromilski, Falsztyn, Fulstein, Fulsztyn, Fulsztyński, Gerberski, Hajbowicz, Helman, Herberski, Herbortowski, Herburt, Hewel, Hewell, Hejbowicz (Heybowicz), Katyna, Kobyliński, Kozika, Kozieka, Kozieł, Koziełł, Lewgowd, Milatowskic, Mierzewski, Modzelewski, Modzelowski, Nicz, Nosicki, Nowicki, Odnowski, Pawlęga, Ponyrko, Powęzowski, Rymgayło, Rymgayłowicz, Wieliczański[2], Wismułowicz, Wisnarzewski, Woronicz, Zyniew.
Znani herbowni
[edytuj | edytuj kod]- Jan Herburt (Arłamowski)
- Fryderyk Herburt
- Jan Paweł Woronicz
- Jan Szczęsny Herburt
- Mikołaj Herburt (zm. 1602)
- Mikołaj Herburt Odnowski
- Piotr Herburt (1485–1532)
- Stanisław Herburt
- Szymon Konarski ps. Janusz Hejbowicz
Występowanie w heraldyce terytorialnej
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Alfred Znamierowski: Herbarz rodowy. Warszawa: Świat Książki, 2004. ISBN 83-7391-166-9.
- ↑ Herbburt [online], Herbarz Polski Gajl Milewski [dostęp 2023-02-10] .
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Słownik genealogiczny – leksykon
- Herb szlachecki Herburt i herbowni. (pol.)