Herbert Zimmermann (komentator sportowy)
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przyczyna śmierci |
wypadek samochodowy |
| Zawód, zajęcie |
dziennikarz radiowy, komentator sportowy |
| Odznaczenia | |
   
| |
Herbert Zimmermann (ur. 29 listopada 1917 w Alsdorfie, zm. 16 grudnia 1966 w Hamburgu) – niemiecki dziennikarz radiowy, komentator sportowy, żołnierz Wehrmachtu. Największą popularność zyskał dzięki komentowaniu finałowego meczu mistrzostw świata 1954 zwanego „Cudem w Bernie”, pomiędzy Niemcami a faworyzowanymi Węgrami.
Lata przedwojenne
[edytuj | edytuj kod]Ukończył szkołę średnią we Fryburgu Bryzgowijskim. Następnie odbył staż w jednej z niemieckich gazet. W 1939 miał również za sobą dwa lata służby w pułku pancernym w Wehrmachtu.
Służba wojskowa w czasie II wojny światowej
[edytuj | edytuj kod]W czasie II wojny światowej był oficerem i dowódcą czołgu podczas kampanii zachodniej w 1940 roku oraz podczas ataku Niemiec na ZSRR. Służył w 101, 22, 27 Dywizji Pancernej oraz w 14 Dywizji Pancernej w 1944. Brał udział m.in. w bitwie białostocko-mińskiej i oblężeniu Sewastopola. Dosłużył się stopnia majora. Został odznaczony m.in. Żelaznym Krzyżem I i II klasy (1941) i Srebrną Odznaką Ran (1942), a 5 kwietnia 1945 Krzyżem Rycerskim.
Komentator sportowy
[edytuj | edytuj kod]Po wojnie rozpoczął pracę spikera sportowego w należącym do ARD, Nordwestdeutscher Rundfunk (NWDR) w Hamburgu. Jego pierwszymi wielkimi imprezami sportowymi były Letnie Igrzyska Olimpijskie w Londynie w 1948. W 1950 komentował swój pierwszy mecz międzypaństwowy piłkarski.
Mecz Niemcy – Węgry
[edytuj | edytuj kod]Herbert Zimmermann zyskał popularność dzięki relacjonowaniu meczów mistrzostw świata 1954, a w szczególności finału: Niemcy – Węgry.
Powszechnie znany w Niemczech do dziś jest komentarz do gola strzelonego w 84. minucie przez Helmuta Rahna, dającego prowadzenie Niemcom 3-2: Schäfer nach innen geflankt... Kopfball... Abgewehrt. Aus dem Hintergrund müßte Rahn schießen... Rahn schießt! Tor! Tor! Tor! Tor! Tor für Deutschland! Drei zu zwei führt Deutschland. Halten Sie mich für verrückt, halten Sie mich für übergeschnappt! (Schäfer otoczony w środku… Główka… Czysto. Rahn powinien strzelać… Rahn strzela! Gol! Gol! Gol! Gol! Gol dla Niemców! Niemcy prowadzą 3-2. Jestem szalony! Jestem szczęśliwy!).
Zasłynął też innym komentarzem, gdy w 24. minucie niemiecki bramkarz Toni Turek odbił “strzał nie do obrony” węgierskiej gwiazdy, Zoltana Czibora. Wtedy Zimmermann krzyknął do mikrofonu: Toni du bist ein Teufelskerl, Toni du bist ein Fußballgott (Toni, jesteś demonem! Toni, jesteś piłkarskim bogiem!).
Ostatnie lata życia
[edytuj | edytuj kod]Komentował dla niemieckiego radia również mecze mistrzostwa świata w 1958, 1962 i 1966. Jego ostatnia relacja radiowa miała miejsce 30 lipca 1966 podczas finałowego meczu mistrzostw świata, w którym Niemcy na Wembley przegrali z gospodarzami turnieju, Anglikami 2-4.
Ponieważ niemieccy kibice coraz chętniej oglądali mecze w telewizji niż słuchali relacji w radiu, zapowiedział, że następne mistrzostwa świata w 1970 w Meksyku będzie komentował dla stacji telewizyjnej. Tych planów nie zrealizował, gdyż zginął. 11 grudnia 1966 Herbert Zimmermann, który nie był dobrym kierowcą, uległ wypadkowi samochodowemu w Bassum, a w wyniku obrażeń zmarł w szpitalu pięć dni później, 16 grudnia 1966 w Uniwersyteckim Centrum Medycznym Hamburg-Eppendorf.
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Żelazny I i II klasy (1941)
- Srebrna Odznaka za Rany (1942)
- Krzyż Rycerski jako kapitan i szef I Pułku Pancernego 36 (5 kwietnia 1945)
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Fellgiebel, Walther-Peer (2000). Die Träger des Ritterkreuzes des Eisernen Kreuzes 1939-1945. Friedburg, Germany: Podzun-Pallas. ISBN 3-7909-0284-5.
- Scherzer, Veit (2007). Die Ritterkreuzträger Die Inhaber des Ritterkreuzes des Eisernen Kreuzes 1939 von Heer, Luftwaffe, Kriegsmarine, Waffen-SS, Volkssturm sowie mit Deutschland verbündeter Streitkräfte nach den Unterlagen des Bundesarchives. Jena, Germany: Scherzers Miltaer-Verlag. ISBN 978-3-938845-17-2.
- Erik Eggers, Die Stimme von Bern, Augsburg: Wissner, 2004, ISBN 3-89639-423-1, OCLC 55681844.