Przejdź do zawartości

Henryk Duczmal

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Henryk Wojciech Duczmal
Data i miejsce urodzenia

23 kwietnia 1908
Krotoszyn, Polska

Data i miejsce śmierci

14 sierpnia 1977
Poznań

Gatunki

muzyka poważna, muzyka kameralna

Zawód

dyrygent, chórmistrz, nauczyciel

Aktywność

1939 – 1970

Zespoły
Symfoniczna Orkiestra Objazdowa Towarzystwa Filharmonii Ro­botniczej w Poznaniu
Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Odznaka Honorowa Miasta Poznania Oficer Orderu Krzyża Południa (Brazylia)
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”

Henryk Wojciech Duczmal (ur. 23 kwietnia 1908 w Krotoszynie, zm. 14 sierpnia 1977 w Poznaniu) – dyrygent, dyrektor teatru, pedagog. Ojciec dyrygentki Agnieszki Duczmal.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Egzamin dojrzałości zdał w Państwowym Gimnazjum Klasycznym im. H. Kołłątaja w Krotoszynie w 1927. Przez rok pracował w Zarządzie Miejskim i grał w założonym przez siebie zespole zarabiając na studia. W 1933 roku ukończył studia na Wydziale Pedagogicznym Konserwatorium Muzycznego w Poznaniu. Studiował też na Uniwersytecie Poznańskim. Dyplom muzyka uzyskał w roku 1934 z wynikiem bardzo dobrym. Do 1939 roku był w Poznaniu nauczycielem muzyki i chórmistrzem. Za tajne nauczanie został wysiedlony przez hitlerowców na Kielecczyznę[1] i uwięziony w obozach w Seelow i Dabendorf. Po wyzwoleniu przyjechał do rodzinnego Krotoszyna, gdzie mieszkał do 1949. Tam w latach 1945-50 pracował jako nauczyciel śpiewu, założył kilka zespołów chóralnych i muzycznych – pełnił również funkcję kierownika Referatu Kultury i Sztuki.

W 1949 powrócił do Poznania. Był dyrektorem stworzonej przez siebie Miejskiej Szkoły Umuzykalniającej oraz członkiem Powiatowej Rady Narodowej. Uczył w Państwowej Szkole Muzycznej, a później także w Szkole Baletowej w Poznaniu[2].

W latach 1950-55 pełnił funkcję dyrektora i był jednym z dyrygentów Symfonicznej Orkiestry Objazdowej Towarzystwa Filharmonii Ro­botniczej w Poznaniu. Od roku 1955 pełnił obowiązki kierownika muzycznego poznańskiej rozgłośni Polskiego Radia. W tym okresie założył też zespół radiowy pod nazwą Kapela Wojciecha Surdyka (Surdyk: pseudonim ludowy) z którą nagrał ponad 250 opracowanych przez siebie melodii wielkopolskich, które weszły do rodzimego folkloru[3]. W latach 1956-1958 był dyrektorem „Estrady”[4].

Od 15 sierpnia 1958 do 31 marca 1962 sprawował funkcję dyrektora Operetki Poznańskiej[5][6]; w tym czasie zmodernizował budynek teatru, powiększył widow­nię i poszerzył kanał orkiestrowy[7]. Od 1961 pracował w Szkole Baletowej w Poznaniu i szkołach muzycznych Poznania. Od 1 lutego 1962 do 31 sierpnia 1964 był dyrektorem administracyjnym poznańskiej Opery Poznańskiej.

W latach 1964-1970 był dyrektorem Poznańskiej Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej I stopnia im. H. Wieniawskiego. Za jego czasów w roku szkolnym 1966/67 rząd wdrożył reformę szkolnictwa: m.in. wydłużono naukę w szkołach podstawowych o jeden rok[8]. Od 1 września 1966 roku do 31 sierpnia 1969 dyrektor Sekcji Chóralnej Państwowej Podstawowej Szkoły Muzycznej (PPSM) nr 1 w Poznaniu[9].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Był synem Józefa Duczmala, rzemieślnika i Joanny z Bączkowskich, mężem Leokadii z domu Surdyk (ślub 18 lipca 1933), ojcem dyrygentki Agnieszki Duczmal i profesora chemii Wojciecha[10]. Zmarł 14 sierpnia 1977 w Poznaniu[11], gdzie został pochowany na cmentarzu Górczyńskim[12].

Nagrody i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Przymusowi przesiedleńcy z Poznania. [dostęp 2015-06-20].
  2. ↑ Lista Nauczycieli Szkoły Baletowej w Poznaniu. [dostęp 2015-06-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-21)].
  3. ↑ Adam Glapa, Alfons Kowalski: Tańce i zabawy Wielkopolskie. Wrocław: Polskie Towarzystwo Ludoznawcze, 1961, s. 122.
  4. ↑ Romana Brzezińska, Jan Grzegorczyk: Poznaniacy Tom 1 z Poznaniacy: portretów kopa i trochę. Wydawn. W drodze, 1996, s. 440. ISBN 83-7033-158-0, ISBN 978-83-7033-158-0.
  5. ↑ Edward Csató: Almanach sceny polskiej. Wydawnictwo Artystyczne i Filmowe, 1962.
  6. ↑ Stefan Drajewski: 55 lat Teatru Muzycznego. Koncert jubileuszowy. 2011-04-15. [dostęp 2015-06-20].
  7. ↑ Wesoła wdówka (operetka w 3 aktach) – w XX-lecie teatru. 1975/1976. [dostęp 2015-06-20].
  8. ↑ Poznańska Ogólnokształcąca Szkoła Muzyczna I stopnia. [dostęp 2010-03-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-05)].
  9. ↑ Poznańska Szkoła Chóralna Jerzego Kurczewskiego. [dostęp 2010-03-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-12-07)].
  10. ↑ Aleksandra Figlak: Zamienić choć kilka słów. 2012-11-13. [dostęp 2015-06-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-15)].
  11. ↑ Kwartalnik poświęcony problematyce współczesnego Poznania, Tom 46, Wydania 2-4, 1978.
  12. ↑ Cmentarz, na którym spoczywa wielu Łazarzan. 2014-11-01. [dostęp 2015-06-20].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Henryk Duczmal, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-10].
  • Almanach 1976/77; Błaszczyk: Dyrygenci; Świtała; Kron. m. Poznania 1981 (T. Świtała); Ruch Muz. 1977 nr 21; Akta, T. Muzyczny Poznań.
  • Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980, t. II, Warszawa: PWN, 1994.
  • Słownik biograficzny Wielkopolski południowo-wschodniej (ziemi kaliskiej), t. 3; Wańka Danuta [red.]; Kaliskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk 2007.
  • Leon Tadeusz Błaszczyk, Dyrygenci polscy i obcy w Polsce, działający w XIX i XX wieku, Polskie Wydawn. Muzyczne, 1964, s. 368
  • Kapela Surdyka
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Henryk_Duczmal&oldid=70149948”