Henryk Bernacki
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
profesor doktor nauk technicznych | |
Specjalność: elektronika | |
Doktorat |
1954 – elektronika |
Profesura | |
Odznaczenia | |
Henryk Bernacki (ur. 6 stycznia 1923 w Żarkach, zm. 27 sierpnia 1998 w Warszawie) – polski elektromechanik, profesor zwyczajny Politechniki Warszawskiej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W 1945 ukończył Liceum w Zawierciu, a następnie rozpoczął studia na Wydziale Elektromechanicznym Politechniki Wrocławskiej. W 1950 uzyskał tytuł magistra inżyniera mechanika, pod koniec studiów prof. Czesław Kanafojski zatrudnił Henryka Bernackiego w Instytucie Mechanizacji i Elektryfikacji Rolnictwa, który powstawał w Warszawie. Początkowo kierował Zakładem Konstrukcji i Badań Narzędzi Rolniczych, a od 1962 był zastępcą dyrektora do spraw naukowych. Równocześnie od 1951 był starszym asystentem w Katedrze Maszyn Rolniczych na Wydziale Maszyn i Urządzeń Rolniczych Politechniki Warszawskiej, następnie został adiunktem a w 1964 profesorem nadzwyczajnym. Mając wówczas 41 lat był jednym z najmłodszych profesorów w dziedzinie nauk technicznych w Polsce. W 1972 uzyskał tytuł profesora zwyczajnego, rok później zrezygnował w z pracy w Instytucie Budowy Maszyn i Elektryfikacji Rolnictwa i objął stanowisko dyrektora Departamentu Nauki w Ministerstwie Rolnictwa. W 1975 zrezygnował z pracy w administracji państwowej i został nauczycielem akademickim w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, skąd został na cztery lata oddelegowany do Instytutu Mechaniki Politechniki Białostockiej. W 1979 powrócił na SGGW gdzie kierował Zakładem Mechanizacji Ogrodnictwa na Wydziale Techniki Rolniczej i Leśnej, w 1981 objął funkcję prorektora ds. Filii Politechniki Warszawskiej w Płocku. W 1984 wyjechał do Republiki Federalnej Niemiec, gdzie został profesorem na Politechnice w Kolonii (Technische Hochschule Köln). W 1988 powrócił do kraju, przez rok wykładał na Politechnice Warszawskiej, a następnie ze względów zdrowotnych przeszedł na emeryturę[1].
Pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kw. 5E, rząd 3, grób 17)[2].
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski;
- Złoty Krzyż Zasługi;
- Odznaka Zasłużonego Nauczyciela PRL;
- Odznaka Zasłużonego Pracownika Rolnictwa.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- Absolwenci Politechniki Warszawskiej
- Polscy inżynierowie elektrycy
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
- Odznaczeni odznaką tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL”
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (Polska Ludowa)
- Wykładowcy Politechniki Warszawskiej
- Wykładowcy Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego
- Wykładowcy Wydziału Mechanicznego Politechniki Białostockiej
- Ludzie urodzeni w Żarkach
- Pochowani na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie
- Urodzeni w 1923
- Zmarli w 1998