Henry Edward Manning

Henry Edward Manning

Kardynał prezbiter
Malo mori quam fœdari
Kraj działania	Anglia
Data i miejsce urodzenia	15 lipca 1808 Totteridge
Data i miejsce śmierci	14 stycznia 1892 Londyn
Miejsce pochówku	Katedra Westminsterska
Arcybiskup Westminster
Okres sprawowania	1865–1892
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	14 czerwca 1851
Nominacja biskupia	16 maja 1865 arcybiskup Westminsteru
Sakra biskupia	8 czerwca 1865
Kreacja kardynalska	15 marca 1875 Pius IX
Kościół tytularny	Santi Andrea e Gregorio al Monte Celio

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	8 czerwca 1865
Konsekrator	William Bernard Ullathorne
Współkonsekratorzy	William Turner Thomas Joseph Brown
Konsekrowani biskupi James Chadwick 1866 James Danell 1871 Herbert Vaughan 1872 William Weathers 1872 Roger Vaughan 1873 Bernard O’Reilly 1873 John Edward Cuthbert Hedley 1873 Francis Redwood 1874 Edward Gilpin Bagshawe 1874 Edmund James Knight 1879 Richard Lacy 1879 James Laird Patterson 1880 Gonzalo Canilla 1881 John Vertue 1882 John Edmund Luck 1882 John William Bewick 1882 Anthony Gaughren 1886
Współkonsekrowani biskupi Victor-Auguste-Isidore Dechamps 1865 Giovanni Battista Maneschi 1869 Charles Petre Eyre 1869

Henry Edward Manning (ur. 15 lipca 1808 roku w Totteridge – zm. 14 stycznia 1892 roku w Londynie) – angielski duchowny katolicki, arcybiskup Westminsteru i kardynał.

Życiorys

Był najmłodszym synem Williama Manninga – handlowca, który pracował głównie we wschodnich Indiach. Po ukończeniu uniwersytetu w Oksford przyjął święcenia w Kościele anglikańskim (1832 rok). W 1833 poślubił Caroline Sargent, która zmarła po kilku latach. Małżeństwo było bezdzietne. Zbliżył się w latach 40. do ruchu oksfordzkiego, w którym działał energicznie przyszły kardynał John Henry Newman. W roku 1851 dokonał konwersji na katolicyzm. Po paru miesiącach przyjął też święcenia kapłańskie z rąk pierwszego katolickiego arcybiskupa Westminsteru od czasów reformacji Nicholasa Wisemana. Następnie podjął w latach 1852–1855 dalsze studia w Rzymie.

16 maja 1865 został mianowany arcybiskupem Westminsteru. Sakry udzielił biskup Birmingham William Bernard Ullathorne. Uczestniczył w Soborze Watykańskim I, gdzie stanowczo popierał nieomylność papieską, w przeciwieństwie do kard. Newmana. Swoimi ultramontańskimi poglądami zyskał ogromne zaufanie Leona XIII. Jego energiczne rządy spowodowały podwojenie liczby kapłanów w Anglii, wzrost liczby szkół katolickich i klasztorów. Interesował się problemami społecznymi i popierał Rerum novarum. Był jednak przeciwny studiowaniu katolickiej młodzieży na uniwersytetach takich jak Oksford. Kapelusz kardynalski z tytułem prezbitera Santi Andrea e Gregorio al Monte Celio otrzymał w 1875 z rąk papieża Piusa IX. Brał udział w konklawe 1878. Konsekrował swego przyszłego następcę Herberta Vaughana i jego brata Rogera, arcybiskupa Sydney. Pochowany w katedrze londyńskiej.

Bibliografia

• Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy
• Catholic-Hierarchy

Linki zewnętrzne

• Henry Edward Manning – publikacje w bibliotece Polona