Heinz-Wilhelm Eck
 Kapitänleutnant
| |
| Data i miejsce urodzenia |
27 marca 1916 |
|---|---|
| Data śmierci |
30 listopada 1945 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1934–1944 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
Heinz-Wilhelm Eck (ur. 27 marca 1916 w Hamburgu, zm. 30 listopada 1945 w Hamburgu) – Kapitänleutnant, oficer Kriegsmarine, zbrodniarz wojenny. Od września 1939 roku do czerwca 1942 dowodził 6. oraz 7. Flotyllą Trałowców. W drugiej połowie 1942 roku odbył szkolenie w zakresie pływania podwodnego, kursy dowódcze oraz torpedowe. Od listopada 1942 roku do lutego 1943 roku przechodził szkolenie dowódcze na U-124. 15 czerwca 1943 roku objął samodzielne dowództwo U-852 typu IXD-2
Wzięty do brytyjskiej niewoli 3 maja 1944 roku, po wojnie wraz z dwoma swoimi oficerami oskarżony przed Brytyjskim Trybunałem Wojskowym o dokonanie zbrodni wojennej przez rozstrzelanie rozbitków z greckiego statku „Peleus”. W trakcie procesu Eck nie zaprzeczał oskarżeniom, ale uzasadniał swoje działania koniecznością operacyjną. Linia obrony Ecka opierała się na domniemaniu, że admiralicja brytyjska nie osądziłaby w ten sposób w analogicznych okolicznościach brytyjskiego dowódcy okrętu podwodnego. Obrona usiłowała w tym celu powołać przykład brytyjskiego HMS „Rorqual” (N74) i incydentu z 1941 roku. Brytyjski trybunał odrzucił jednak tę linię obrony, co zdaniem Buscha & Rolla stanowiło pogwałcenie przynależnego Eckowi prawa do sprawiedliwego procesu i wyboru środków obrony według własnego uznania. Heinz-Wilhelm Eck został uznany za winnego i rozstrzelany 30 listopada 1945 roku.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Rainer Busch, Hans-Joachim Roll: German U-Boat Commanders of World War II. Annapolis: Naval Institute Press, 1 kwietnia 1999, s. 59. ISBN 1-55750-186-6.